flarden van een wonderlijke wereld: Rotterdam, twee musea en de smaak van Afrika

Zaterdagochtend begon het al vroeg, ik moest mijn bed uit, na mijn eerste werkweek. Met de mannen zouden we Rotterdam gaan doen. Al weken geleden afgesproken en al weken op verheugd. Twee musea, eten en natuurlijk de gezelligheid van elkaar. Met de mannen uit is altijd een feestje. We hadden afgesproken in Capelle bij vriend Frans om daar met elkaar eerst onder het genot van koffie en de nodige gezellige hapjes ons voorbereiden op de dag die ging komen. Na de nodige calorieën binnen te hebben gewerkt zijn we naar de Metro gelopen, het idee dat je meteen na veel zoete dingen dit er af loopt is wel heel aanlokkelijk. Of dit zo is is de vraag natuurlijk maar dat maakt niet uit, we maken er in onze gedachten gebruik van.

Het doel van deze dag was om twee musea te bezoeken, Boijmans van Beuningen en het natuur museum. Het bezoek aan Boijmans was vooral om de derby tentoonstelling , een overzichtstentoonstelling van ontwerpen van Belgische en Nederlandse kunstenaars, en het verschil te zien tussen de ontwerpen, Het begon al heel vroeg in de 18de eeuw, tot aan nu, het viel me op er was zoveel mooie spullen en dingen maar het was ook opvallend dat vaak de Belgische kunstenaars bezig waren met veel potsierlijker dingen dan de Nederlandse kunstenaars, dat leek vaak veel strakker. Het kan ook zijn dat ik enigszins gekleurd heb gekeken. Het was een prachtige tentoonstelling met ook heel veel herkenning van bepaalde spullen, om te beseffen dat je dus heel veel dingen hebt weggedaan die uiteindelijk dus heel veel geld waar blijken te zijn, om in ieder geval museum waardig. Natuurlijk zagen Rick en ik een soort van touwladder waar je in kon klimmen en waar je dan heerlijk kon liggen om naar een video te kijken wat een stoort kunst is.. natuurlijk hebben we dat gedaan en het was leuk om daar te liggen en te genieten. Later kwamen Frans en Christian er ook bij, dus we hebben daar even rustig gezeten.

Het gebouw van Boijmans op zich is al een bezoekje waard, ik heb zoveel mooie dingen gezien in dat gebouw, meestal let ik op de kunst die in een museum hangt maar kijk ook meteen naar het gebouw zelf, en maak dan natuurlijk foto's van ramen, aparte hoekjes, lichtinval etc, als mogelijke foto's voor bij een flard of als voorkant bij een bundel. Ik heb me dus heerlijk uit kunnen leven.

Nadat we de derby hadden gezien hebben Rick en ik de andere twee mannen gevonden in de tuin waar we heerlijk buiten een lekkere lunch hebben genomen. We hebben ook nog een kunstwerkje gemaakt en achter gelaten op de tafel die speciaal er was waar men iets van zichzelf kon en mocht achterlaten.. helaas had ik niet een bundel bij me, anders had dat er mooi gelegen. Dus wie weet ga ik nog wel een keer om er toch te kijken, ik moet nog een gedeelte zien dat ik niet heb gezien tenslotte. Trouwens hun garderobe is ook prachtig bedacht, het is gewoon kunst daar, een aanrader en dan de open kastjes, misschien noodzaak maar prachtig gedaan.

Na de lunch nog even verder het museum in, Rick en ik hadden een gedeelte niet gezien, dus we zijn naar boven gegaan, om daarna door de oude meesters te dwalen, en ook langs Dali en Monet, prachtige dingen gezien, het was genieten. Een prachtige berg met allemaal spullen van een kunstenaar omdat hij vind dat als de berg niet naar hem komt gaat hij wel naar de berg en heeft dus zijn atelier daar opgezet, als kunst, maar ook omdat hij heel dicht bij een kunstwerk wilde zijn, ik meende de toren van Babel, dat het kunstwerk zo hete maar dat weet ik dus niet helemaal zeker.

Na een lange dwaling door dit gedeelte hebben we elkaar weer ontmoet in het espresso café waar we dus wat hebben gedronken, om te besluiten dat het nu tijd was voor het natuurmuseum. Een wandeling door de tuin leert wel dat men in Rotterdam niet altijd even schoon is, maar goed, ik heb wel een paar prachtige foto's kunnen maken zoals de pannetjes hierboven, maar ook van een condoom die op de verbeelden van de steden langs de Maas stonden, die lag keurig tussen Capelle en Rotterdam, de reden waarom geen idee.... soms vertellen voorwerpen verhalen die je maar niet moet invullen.

Bij aankomst bij het Natuurmuseum, roken we meteen al de geur van kamfer, maar het is leuk om er te lopen, het begin met de verhalen van dieren die er liggen, zoals de homoseksuele necrofiele eend die seks bedreef met een dode mannelijke soortgenoot, ook de dominomus, de muis uit de tweede kamer, ook de onthoofde houtduiven, de mac flurry egel en noem maar op ze liggen er opgezet en wel en vertellen hun eigen verhaal. Ik vond dit ergens het mooiste onderdeel van het museum. Voor de rest is het leuk om te kijken, zeker als je ontdekt dat de kleinste zoogdier ( wimperspitsmuis weegt gemiddeld slechts 1,8 gram en wordt zo’n 4 centimeter lang) Geweldig, je ziet denk ik gewoon een soort tor lopen maar het is dus een muisje, ik denk niet dat je daar nu goede muizenvallen voor hebt.

Erg grappig. Het museum is schattig van opzet en voor kinderen zeker prachtig, omdat er ook een leuke speurtocht is te doen.

Ik zelf ben het Natuurkundig museum in Groningen gewend wat groots is van opzet, wat prachtig is, al hoe wel.. de zaal met allemaal vogelspinnen in een bakje waar je dan binnenkomt, en al lezende de ontdekken dat een aantal vogelspinnen wel erg gevaarlijk zijn, om te ontdekken dat halverwege, een bakje openstaat met daarbij de omschrijven dat deze spin erg gevaarlijk is, is niet echt iets voor je gemoedsrust al denk ik dat dit een grapje is van het museum zelf...

Na al deze vele kunst en natuur geweld, zijn we naar de cocktail bar gelopen en heb ik een virgin pornstar gedronken, ik moet zeggen, hij klonk leuker dan hij eruit zag en de smaak, zonder alcohol, was heerlijk. De andere mannen zaten ook aan hun cocktail. Na deze heerlijke verfrissing zijn we gaan lopen naar het restaurant dat Frans had uitgezocht, De smaak van AFrika ( een zuster zaakje zit meer in het centrum en dat heet dan Viva AFrika) Een prachtig, niet echt groot restaurant maar heerlijk eten, en goed betaalbaar, de porties zijn erg groot maar dat is geen punt. Je eet er met je handen, je krijgt een soort van pannenkoek (enjera). Heerlijk.

Na dit heerlijk eten hebben we ons naar de metro gerold om terug te keren naar het huis van Frans, een kopje thee doet dan toch wel wonderen in de avond, om half 12 besloten we dat het genoeg was geweest en zijn we naar huis gegaan, nagenietend van een mooie dag met heerlijke mensen, wat zo ongedwongen en zo lekker is.. heerlijk.

Na deze geweldige maaltijd zijn we dus


De man die je op wacht bij het begin, ik vond de werking met de schaduw zo leuk


voetbal als kunst prachtig,

geen kunst maar wel een prachtig beeld

de garderobe

detail

alsof we al in het natuurmuseum waren, een witte uil

prachtig.. dit fonteintje

indringend bord.... mooi ook, gelukkig kregen we dit niet als bord bij het eten in De smaak van Afrika met de opmerking je bordje leeg eten dan kan je het plaatje zien