noem het maar ouderwets

 

De eerste kerstkaarten, zelfgemaakt, zijn al binnen, natuurlijk zijn er ook een hoop gekochte kaarten al binnen, maar de zelfgemaakte kaarten raken me altijd net iets meer, mede omdat ik, een fanatieke zelf kaarten maker, weet hoeveel er aan vooraf gaat. Het bedenken wat je doet, het ontwerp, de opzet, de tekst, hoe het er uit moet zien. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik soms al in de zomer het ontwerp en soms de kaart al klaar heb, dan komt alleen nog het in een enveloppe stoppen en de adressen schrijven zo rond  de kerst. Ik vind het leuk dit zo te doen, zo ook afgelopen jaar, weer een mooie bedacht, maak me alleen zorgen of hij via de post wel heel overkomt, dat horen we dan wel weer. De kaart voor volgend jaar, incluis tekst is ook al duidelijk, dit viel me in de schoot en ik vond het een prachtig iets, dus doen denk ik dan. Soms komen goede dingen zomaar in je leven.

Ik zeg met dit stukje natuurlijk niet dat ik niet de kerstkaarten die gekocht zijn minder waardeer, ik vind ze net zo mooi en dierbaar, omdat je weet dat dierbare mensen aan je denken, dat ze jou zien als iemand die ze de moeite waard vinden om een kaart te sturen en je niet al hebben weggestreept omdat je al jaren uit beeld bent. Is wel mooi vind ik. Nu komt echter iets nieuws op in de wereld, begrijpelijk maar wel jammer. De traditionele kerstkaart lijkt te verdwijnen en men stuurt nu een digitale groet via de mail, of via een site en noem maar op. Ik vind dat zo jammer, juist dat extra dat je post ontvangt, okey de post is het ontwent dat blijkt, omdat een brief die ik maandag heb gepost pas op vrijdag aankomt bij de geadresseerde mag de pret niet drukken, Ik hou mijn hart vast nog even dan heb ik geen kerstkaarthangers meer nodig, omdat alles op de computer staat. Wie weet in de toekomst heb ik niet eens meer een computer,  omdat ik er niets meer mee kan of van begrijp van wie krijg ik dan nog een kerstgroet als het niet meer digitaal kan. Kortom ik wil het in ere houden De kerstkaart via de post moet blijven.. en laten we daar met elkaar voor gaan zou ik zo zeggen