Zaterdagavond met vriend Frans naar de 24ste voorstelling van Jeans geweest, wat weer een feestje. Dit is een show die misschien kwa grote niet zoiets als de Toppers is, maar kwa nivo ze zeker halen. Deze jongen mensen, bruisen van energie, ze spetteren van het podium af en zijn er. Prachtig gewoon. 2 uur lang puur vermaak, zonder dat het een moment verveeld. De cast is anders dan vorig jaar, maar dat is niet erg, ze zijn goed. De oud gediende met een stem die onder je huid kruipt en daarbij van alles overhoop haalt als hij bepaalde teksten zingt is wel Nigel Brown. Wat een artiest, wat een stem. Hij is de leider van de groep lijkt het, en doet het perfect, met kleine aanwijzingen in houding geeft hij heel veel hints aan de anderen. Het is een spectaculair dit feestje. Liedjes uit heel de wereld, worden naar voren gebracht. Tevens hoor je oude liedjes in een nieuw jasje. Het is bijzonder leuk om jonge aankomende talenten hier te zien optreden, ze hebben er zin in, dit was zeker aan de nieuwe speler Daniel Vissers, te zien, die zo enthousiast was met heel veel benen en armen, en een gezicht dat steeds aan het lachen was, dat het soms wat te overdreven overkwam. Hij viel daardoor behoorlijk op in een negatieve hoek. Jammer omdat hij ook een prachtig, al was het niet helemaal zuiver, liedje zong van Karin Bloemen. Heel mooi en heel klein, hij heeft het dus wel in zich, hij kan het wel, maar in de groep is hij een iets te duidelijk aanwezige speler in het spel. Verder was het twee uur lang genieten van eindeloos vermaak en plezier. Als men Jeans nog niet kent, raad ik je aan om toch te gaan kijken ene keer, en wie weet ben je net als Frans en ik verslaafd, elk jaar weer zeggen we.. "Volgend jaar weer! "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten