lege handen

Vandaag ging in aan de slag met de tweede leerling uit mijn Internationale Schakel klas (ISK) over de vragen en het verhaal over hun land van herkomst. Prachtig vind ik dit altijd, ik leer veel over hun land, ik leer veel over hoe ze daar leefde, wat ze allemaal van hun land weten en ook over hoe de samenstelling is van dorpen etc. Ik krijg als het ware een kijkje in hoe het geloof is in landen, hoe het is met trouwen, hoe bepaalde feesten worden gehouden, over het onderwijs, en de straffen ik krijg van alles aangereikt door ervaringsdeskundigen. Het mooie vind ik dan ook weer, dat de leerlingen zelf ook vragen stellen en soms komen er hele verassende dingen naar voren. Een leerlinge vroeg aan mijn leerling uit Turkije, bij welke stroming hij hoorde bij het moslim zijn, hij had geen idee, toen vroeg ze hoe hij bad, met zijn handen op zijn hart of op zijn buik, dit deed hij voor, en ja hoor meteen zei zij.. jij hoort bij .. en dat ben ik dus vergeten met mijn stomme kop. Het mooie is dat men zoveel respect heeft voor elkaars verhalen maar ook dat men op deze manier zichzelf laat zien en dat ze ook zo betrokken raken bij elkaars achtergrond. Tevens is dit natuurlijk geweldig goed voor hun Nederlands om dit nog beter te gaan spreken. Ik vind dit altijd een onderdeel van mijn lessen met deze klas dat mijn hart raakt, ik moet soms huilen van binnen omdat ze zo eerlijk zijn en zo trots op hun land. De reden waarom ze soms naar Nederland zijn gekomen is soms aangrijpend soms ook heel mooi en lief.. zo verschillend altijd. Vandaag brak mijn hart in 1000 stukjes omdat het zo intens waar was wat mijn leerling uit Turkije zei. Het ging in eerste instantie over het leven in Brazielie.. en daar kwam naar voren dat veel mensen daar een hoge opleiding kunnen volgen, men gaat allemaal vanaf de basisschool naar het gymnasium en men moet dit halen, lukt het niet en blijft men 2 keer zitten is het leren over. en klaar.. en moeten ze dus werk gaan zoeken als ze dat al kunnen vinden.. heel heftig vind ik dit, dat zou dus betekenen, en dat zeg ik dan ook dat als je brains hebt je dus een prachtige toekomst hebt maar als je niet kan leren of misschien gewoon niet zo goed kan leren omdat je iq laag is je dus ook nooit de kans krijgt om iets te bereiken.. dat vind ik heftig zeg ik ook nog. Dan vind ik Nederland met hun onderwijs systeem toch veel beter omdat iedereen een kans krijgt op een diploma. Totdat ineens mijn leerling uit Turkije de volgende opmerking maakte.. "Mees, maar wij zijn toch ook niks hier, in ons eigen land zijn we iemand, daar volgen we een opleiding, hebben we een huis, maar hier hebben we niets, geen eigen huis, geen opleiding ( ja de isk, maar eigenlijk hebben we niets) We zijn niemand hier, want we hebben niks.. eigenlijk hebben we geen vrienden, geen geld en het enige wat jullie ons kunnen bieden is het mbo, terwijl we door de taal die we niet goed spreken nooit ver komen, als we onze taal goed spreken zoals in ons eigen land zouden we veel verder komen.." Pats ik werd er zo door geraakt wat hij zei,.. zo raak zo waar zo intens hoe hij het voelt, ik ken namelijk zijn thuis situatie en hij wil er zo graag uit maar dat kan niet want hij heeft geen geld etc.... dus hij moet daar blijven. Maar het klopt zo, en het gaf zo in kijkje in zijn ziel en hart. dat ik alleen maar kon zwijgen, en een paar keer moest slikken en alleen maar kon zeggen dat hij zo gelijk had.. maar dat ik hoop dat hij het toch ook anders ervaart dat er toch ook voor hem een mooie toekomst weg is gelegd.. en ik vind het een zwakte bod maar ik kon niets anders bedenken.. terwijl ik het liefst dat joch van 18 note bene, gewoon had willen knuffelen en zeggen dat hij wel iemand is, zeker voor mij en zeker voor meer collegas en voor leerlingen.. maar ik begrijp zijn frustratie en zijn woorden..  inderdaad op dat moment stond hij niet alleen met lege handen maar ik ook en ik ook nog met mijn mond vol lege woorden en vol met tanden..
en een stil huilend hart... want dat inzicht heb ik nooit gekregen en nooit gehad dat ze het zo zouden ervaren omdat wij steeds denken dat we ze een toekomst geven.. maar zo ervaren zij dat dus niet..