Naturalis

Het plan om naar Amsterdam te gaan en daar het Stedelijk museum te bezoeken kwam op de tocht te staan toen ik op mijn voorlaatste dag van de vakantie toch langer in bed was blijven liggen dan ik van plan was.. geen probleem ik vond het heerlijk, maar wilde toch wel even na al die huiselijkheden, wat gaan doen waarbij ik even iets anders zag dan muren van een huis of een bioscoop etc.. dus ik besloot dan maar naar Leiden te gaan om daar naar het Naturalis te gaan. Ooit lang geleden geweest, en aangezien ik ontzettend enthousiast ben geweest over het natuurkundig museum in zowel London als Berlin, dacht ik kom laat ik dan ook eens een bezoekje wagen aan net  Naturalis.

De rit er naar toe ging heel snel, zonder probleem was ik er, de auto geparkeerd in de Morspoort voor het geval ik besloot om toch na die tijd de stad nog even in te lopen. De wandeling naar het museum is al bijzonder. je verwacht nog steeds die loopbrug maar die is echt weg. nu is het een open terrein waar je doorheen loopt, al denk ik dat je geniet als het zomer is daar, nu is het wat saai maar ach dat mag de pret niet drukken.

Het museum in enorm.. is groot. enorm groot, en druk en vooral heel veel ouders, grootouders met kinderen. heel veel kinderen die daar door ouders voorlichting krijgen over verschillende dieren,  vertederend moment jonge vader met zijn zoon op de arm, waarop dat kleine joch de diverse dieren bij naam noemt, van olifant, tot ijsbeer, tot tijger en dan een hartje.. De vader zei een hartje? ja zei het jochie. daar.. vader keek en ik dacht kijk even mee. wees dat joch naar een hert.. ik vond dat zo mooi, waarop de vader zei. dat is een hertje maar ik vind hartje eigenlijk veel mooier.. prachtig die vader heeft het begrepen hij prijst het kind, zegt de goede naam van het dier , en gaat verder met het spel van de dieren raden, het joch geniet zichtbaar.. mooi moment, daarna waren die kinderen alleen maar vervelend om eerlijk te zijn het museum was van hun leek het wel, ik werd omver gelopen, ze kropen overal voor en door. ze renden door het museum waarbij ze gewoon tegen mensen aan liepen,  ik kijk het aan zie de ouders wanhopig kijken en denk dan altijd. dit was nu je ultieme wens toen je begon aan je kinderen.. heerlijk.. al denk ik dat ik het als ouder niet veel beter had gedaan. Ik sta voor de klas en dat gaat me goed af. maar of ik dit zou kunnen je hele leven lang een kind opvoeden dat weet ik niet.. dus ik maak een diepe buiging voor deze ouders die zo hun best doen..  en naar eer en geweten opvoeden.. 

Maar terug naar het museum, ik vind het heel ruim van opzet, ik vind het groots en meeslepend, veel trappen prachtige houten trappen, de hal mooi met grote glazen ronde ramen. heerlijk.

Wel wat onhandig om het is mijn onhandigheid. ik had ten eerste geen muntje bij mij, ja heb tegenwoordig eigenlijk nooit meer geld bij mij.. wel zo veilig. maar goed..  ik had dus een kluisje gevonden. het was erg druk en er waren er nog maar een paar die ik al struikelend heb gepakt.. maar ik had er een. Stom als ik ben, ik stop het sleuteltje in mijn broekzak, nooit gekeken naar het nummertje van de kluis en er stond geen nummer op aan een lintje. ( had daarvoor al geld moeten wisselen bij de balie). Moest nog naar het toilet dus dat ook gedaan, maar het was zo vol op alle toiletten dat ik al slepend met mijn been maar de invaliden toilet in gegaan ben.. dacht even voor mezelf.. het is prima om te doen er zijn weinig mensen in rolstoel dus laat mij ook een keer genieten. 

Het museum is zoals ik schreef erg mooi, je word goed rondgeleid, wel is het jammer dat sommige zalen zo vol zijn dat je er moet wachten in de rij voordat je erin kan , dat is wel jammer vind ik, maar ach wat maakt het uit de kinderen spelen. en ik sla die zalen gewoon over.

Nadat ik verzadigd was en genoeg had gezien en gelezen, ben ik terug naar de garderobe gelopen ,om daar tot de ontdekking te komen dat ik toch niet zon goed geheugen had, ik kon mijn kluisje met mijn jas niet meer vinden. ik wist dat hij onderaan zat, dus ik maar proberen. maar niets werkte,, eentje paste wel de sleutel in maar hij ging niet open.. dus tja wat dan.. gelukkig ving ik op van een vader zie je het nummer van de kluis op de sleutel staan, en ik dacht bingo, kijken.. en ja hoor ik zag daar het nummer staan van mijn kluisje, zat bij een totaal andere rij maar goed. ik vind dat zo slim van het museum dat ze er een nummertje opzetten zodat je altijd weet welk kluisje je hebt daar is vast over nagedacht

Na afloop lekker terug gelopen naar de auto, terug naar huis, alvast de niet bederfelijke inkopen gedaan voor de eters van zaterdag en daarna lekker naar huis om te gaan bank hangen en te gaan genieten.