(Waarschuwing vooraf.... de komende 3 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen over mijn tripje naar london, soms zullen er rare zinnen in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te genieten)
Gisteravond met vriend Erwin naar de musical Jamie geweest, van te voren hebben we eerst gegeten in Chinatown, een heerlijke schotel in een onbeschoft restaurant. We kregen ons eten en je had het bord nog niet leg of zoef weg was het, je had net je vork neergelegd en de rekening lag op tafel, men. Vroeg het niet eens. Kortom wij hebben er samen smakelijk om gelachen. Daarna naar de musical, ik kan alleen maar zeggen, als je in Londen bent ga! Wat een mooie en goede show. Het gaat over een jongen die een dragqueen wil worden, het is een prachtige show. Ik heb gehuild, ik heb gelachen alle emoties kwamen langs. De stukken die de moeder zong zo mooi en intens diep het raakte niet alleen mij in mijn hart maar ook Erwin en de zaal.
Ik heb de cd gekocht om dit letterlijk vast te kunnen houden.
Daarna zijn we gaan wandelen en praten door Soho, kostbare en dierbare avond waarin weer pareltjes ven herinnering zijn ontstaan.
Iets wat me trouwens wel opvalt is dat, mede omdat ik als ik ergens zit, thee te drinken of wat dan ook, na verloop van tijd iemand van het personeel komt vragen of het goed met me gaat. Dit gebeurde zowel in Groningen als nu in London... zou dat meer mensen overkomen die alleen op vakantie zijn?
Maar goed misschien dat ik iets uitstraal van ik ben ziek of zo terwijl dat niet zo is. Vandaag terug naar huis, is altijd een dag waarbij ik verdrietig ben, kan nooit goed afscheid nemen van Erwin, maar het is goed zoals het is weet ik. Samen ontbeten en we belanden meteen in een gesprek over van alles het is mooi om zo samen te zijn. Daarna samen Nasr de Barbicsn, een cultureel centrum naar een tentoonstelling waar Erwin graag heen wilde over Al more than human. Een bijzondere tentoonstelling, het ging over de fascinatie met technologie en de mogelijkheden, tevens zat er een stukje geschiedenis in over ontstaan etc. Bijzonder maar ik werd me bewust van de mogelijkheden maar ook het gevaar wat er is hoe men mensen dingen kan laten zeggen op film zonder dat ze het zeggen of hebben gezegd. Ze hebben maar een klein stukje film nodig en ze gebruiken je mond en plaatsen die in een film van jou en je kan mensen de meest gruwelijke dingen Latem zeggen en als je zo willen zo een Wereldoorlog kunnen regelen,.. kortom ergens is er gevaar, laten we hopen dat mem dat nooit gaat doen. Het tweede gedeelte was eerst een heel groot stuk lopen om
In een zaal terecht te komen waar alle vier de wanden wit waren waar je beelden kreeg en Chinese letters die naar beneden vielen die je kon aanraken en dan werden bijv vlinders, bloemen, regenboog etc.... we spraken een Chinese meneer die ons uitlegde dat de letters die vielen de Chinese woorden waren voor wat je te zien kreeg. We hebben daar een tijdje doorgebracht. Daarna zijn we naar de tuin gegaan op het dak, the roofgarden en het was een mooie ervaring omdat ik deze de vorige keer wilde bezoeken maar niet kon vinden en nu dus wel.. extra cadeautje zeker om daar samen met Erwin te lopen. Daarna zijn we gaan dwalen en veel gepraat. We moesten 2 jaar inhalen, daarnaast ook genieten van elkaar en er was veel te bespreken maar ook prachtige discussies. Heel intens en zo bijzonder altijd samen... daarna terug naar het huis, het wordt steeds echter dat ik ga, de koffer inpakken, opfrissen, schoon shirt aan, okselfris en frisse adem, en het moment was daar, bij Erwin thuis hebben we afscheid genomen, om
Daarna samen naar het treinstation te gaan, waar we nog even konden praten en dan gaan, hij ziet nooit mijn tranen en ik niet de zijne, dit Keer beloofd dat ik volgend jaar weerkom, we worden ouder en we moeten de tijd goed gebruiken, elkaar meer zien.
In de trein op weg maar het overstapstation 4 haltes was ik nog zo in het gevoel van afscheid dat ik toen de trein op trok zag dat ik er uit had gemoeten, dus het volgende station eruit en ben in de veronderstelling dat het zo werkt als met de metro pak de overkant en dan ga je terug.... het spoor werkt iets anders dus... voor ik het wist ik dat ik verkeerd zat. Maar de trein denderde maar door dus ik had geen keus helaas dus ben maar blijven zitten en gedacht bij het eerste station stap ik eruit en dan zie ik wel ik was ruim op tijd vertrokken, dus niets om me druk over te maken. Het ging goed tien ik uitstapte bleek ik gewoon even moest oversteken naar een ander perron en dan ging ik door naar Garwick dus het verliep goed.
Op het vliegveld even zoeken naar waar ik moest zijn, ik Begin te wennen het is gemakkelijk, daarna was het zoeken van de douane ook nog een uitdaging, maar door domweg achter de anderen deze gevonden. Wel even jammer dat wederom het alarm afging, dus ik werd weer betast, daarnaast moesten mijn schoenen uit. Bij het ophalen van mijn spullen bleek deze ook weer apart te zijn gehouden, met als gevolg dat ook dat werd gecontroleerd, mijn i pad lag onder mijn tas, dus die moest nog een keer door de check.. maar alles was goed wat niet anders kon.
Rustig slenteren langs de winkels, flesje water, wat zitten, wat eten en bloggen... en vooral terug kijken op prachtige dagen in een mooie stad, mijn nummer 2 ...
Resultaat drie dagen London
Trappen: 102
Stappen: 49890 en de dag is nog niet ten einde vind dat ik wel een ijsje mag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten