gedoe

 

Gisteravond toen ik aankwam op Schiphol, kwam ik tot de ontdekking dat het een klere eind lopen was naar de bagage ophaal punt. Aangezien ik me bedacht had dat ik toch wel wat stappen wilde zetten en deze dag wat slechter had gegeten dan normaal, was het goed extra te bewegen..

Door de paspoortcontrole ging heel snel.. daarna dus ik denk wel 5 kilometer lopen naar de bagageband die waar mijn bagage aan moest komen. Ik heb door gangen gelopen waarvan ik dacht hier mag ik niet eens komen. ik kwam langs achtergelaten bagage die men dus daar heeft liggen die nooit is opgehaald, weet uit diverse bronnen dat deze koffers op een dag per veilig worden verkocht en dan mag men de inhoud houden.

Maar goed ik liep wat in mezelf zingend door de hal.. en kwam aan bij bagageband 17... dus daar heb ik staan wachten. ineens was het duidelijk de bagage kwam eraan.. een man maakte nog een grapje met zijn vrienden.. die van jou is vast weg.. waarbij ik dacht. nou je weet het nooit en bagage vanuit Londen gaat vaak mis... het is mij al overkomen.. maar goed.. we zullen zien..

Kortom het duurde en duurde voordat de mijne kwam.. en dan komt het moment waarop je ziet.. dat de bagageband is gestopt... en dat er staat alle bagage is gelost... het is het gevoel dat je bij een bingo zit en je nog 1 nummer nodig hebt voor de hoofdprijs. en dat net iemand anders het woord roept... kortom ik was teleurgesteld, zag het al gebeuren dat ik dus mijn bus naar huis zou missen. want het is zon gedoe altijd om je bagage weer terug te krijgen en je moet zoveel regelen.

Maar het is een feit. en laten we het zo stellen, ik ben  deze reis aangegaan omdat ik wilde kijken hoe het is om dat soort dingen alleen te doen. Dat ik verdwaald ben de eerste dag op Heattrow, omdat ik de ondergrondse niet kon vinden, en die ze heel stom onder de grond hebben gezet. op Schiphol ook even moest zoeken, op de terug weg me suf heb gezocht naar de juiste trein, ik heb daar voor het excuus, dat ik altijd als ik Erwin achterlaat ik van slag ben. de tranen lopen over mijn wangen.. die hij nooit zal en hoeft te zien.. het zijn mijn tranen.. ik ga hem weer missen voor ik weet nooit hoe lang.. en ik weet dat hij ook huilt.. we connecten samen. en dat dat is goed en kostbaar.. ik zei zo mooi tegen hem dat hij een zwart hart maakte in een roze hart op de muur, dat ik dus mooi een plekje in zijn hart heb.. waarop hij dat natuurlijk bevestigde, en ik hem zei en jij bent mijn soulmate. dat houd dus in dat als ik ooit dood ga je mee gaat want mijn ziel gaat dan uit mijn lichaam... dus ik hoop maar voor jou dat ik in de hemel kom.. anders zit jij op een plek waar je niet wilt zijn.. en zul  jij  mee moeten boeten voor mijn gedrag..  en natuurlijk zit hij in mijn hart. Eigenlijk heeft hij twee plekken

maar goed terug naar waar het eigenlijk om ging.. juist de bagageclaim.

Dus ik naar de balie daar in de buurt, om te vragen waar ik mijn verloren bagage moest melden.. nou dus bij de balie bij de bagageband 17, daar zat niemand dus werd er gezegd dat het dan goed was om haar baan 2 te lopen daar zaten ze dan..

Dus om een hele lange wandeling kort te maken.. ik heb er ongeveer 30 minuten over gedaan om bij die balie te komen. en nog erger, ik kon het niet vinden.. en geloof me ik werd steeds bozer. omdat dit al de derde keer is dat mijn bagage is verdwenen.. gek word ik er van.. maar goed... het is niet anders,..

Uiteindelijk de balie gevonden, moest heel wat invullen, en gelukkig was ik zo slim geweest om een foto te maken van mijn koffer, dat doe ik altijd voor ik vertrek, zodat ze kunnen zien welke koffer het is.. incluis herkenningsteken.,  kortom  nadat ik gemeld had dat ik heel boos was, heb ik mijn fatsoen gehouden en meteen gezegd dat ik weet dat zij er niets aan kon doen dat ik dat weet, en dat mijn boosheid niet tegen haar is gericht.

Naar huis gaan zonder bagage is ook wel heel bizar, je wilt namelijk als je thuis komt uitpakken, en alles in de was, en je huis weer je huis maken, je komt zo incompleet terug alsof je een stuk van jezelf bent verloren,. ergens wel goed, het is wel mooi 9,5 kilo wat in Londen is gebleven.. maar ja het komt terug en voro je het weet dan..

Maar je mist iets aan het thuis komen alles weer in gareel brengen.

Vanochtend al een telefoontje dat mijn koffer binnen was, en dat ze afspraak wilden maken de koffer kon tussen 11 en 3 komen, waarop ik zei. sorry dan sport ik. dus dat kan niet.. dus nu komt het vanaf 2 tot 18.00 dus een lange zit maar ach wat maakt het huis.. hij komt en daar gaat het om... 

keurig om 2 uur ging de bel.. een vriendelijk meneer zei dat mijn koffer beneden stond waarop ik nog heel aardig vroeg komt u hem boven brengen.. waarop heel duidelijk werd gezegd. Koffer halen.. kort van stof deze meneer.. dus ik maar naar beneden. koffer ontvangen en gezegd er was een lift hoor....
en de deur gesloten..  was er klaar mee..
maar hij is er en uitgepakt, ik ben nu helemaal thuis. de was in de machine en die draait en het is goed zo.