donderdag 25 februari 2016

Een ontmoeting in Trots

Soms zijn er leerlingen die een speciaal plekje in je hart innemen, waarbij je soms denkt,wat is er van diegene terecht gekomen. Eigenlijk als ik eerlijk ben, denk ik dat bij elke leerling die ik uitzwaai, als ze gaan naar een andere school. Soms is het hart te groot, het geheugen te klein en worden er plekken ingeruild voor andere leerlingen. De leerlingen die meestal in mijn mentorklas zaten blijven wel, maar ook speciale leerlingen soms zomaar om wie ze zijn. Een aantal oudleerlingen staan bij mij op facebook omdat dat mag en kan, ze zijn van school af, ik vraag ze bijna nooit zelf, maar als ze van school zijn, ze vragen mij om vriend te worden, dan is dat okey. Voor de leerlingen van de isk maak ik altijd een uitzondering, ook omdat ik met ze wil kunnen praten en soms gewoon om te weten hoe het met hun vergaat. Zo weet ik nu van een oudleerling die een kapperszaak is begonnen in Leuven in Belgie, ik loop naast mijn schoenen van trots omdat hij het zo ver heeft geschopt, zijn droom blijft volgen en doet wat hij vind dat hij moet doen. Geweldig.

Maar nu terug naar de ontmoeting van vandaag. Een oud leerling was al eens, jaren terug, bij mij op de koffie geweest, maar dat verwaterde, wat ook goed was, omdat je soms moet kunnen geven en ontvangen en dan moet kunnen laten gaan. Het was voor dat moment goed. 
Echter niet zo lang geleden, kregen we via een site weer contact, en het was weer als vanouds, gewoon leuk en gezellig, dus we besloten om maar eens weer af te spreken . We hebben beiden een druk sociaal leven, waar we ook nog ons werk in moeten proppen, dus dat is lastig om wat te bedenken zeker om wat te regelen. Dus, het was puzzelen, maar het is gelukt uiteindelijk, De afspraak was gemaakt om vandaag samen te lunchen bij Trots in Alphen aan den Rijn. Het was zien, het was kussen en we raakten samen in gesprek over van alles en nog wat. We hadden diepere gesprekken, we hadden mooie momenten, het was goed. Zo mooi hoe hij dan zich ontwikkeld, zo sterk is geworden in wie hij is, zijn innerlijke rust heeft gevonden. Geweldig vond ik dit. 

Soms is het zo mooi als het verleden je weer aanraakt en ontmoet, zeker omdat je er dan achterkomt dat het goed met ze gaat, als je dat stukje hebt kunnen geven waardoor ze graag nog een keer met je willen afspreken. Ik vind dat altijd weer spannend maar ook erg leuk, is er genoeg te praten, is er inderdaad een brug tussen toen en nu. 

Het mooie is dat het vandaag ook weer zo bijzonder was, we hebben maar een nieuwe afspraak gemaakt om samen nog een dagje naar het museum te gaan om te kijken en bij te praten.

Wat heb ik toch een mooi vak, met parels van mensen die er zijn, die terug komen om even te laten weten dat het goed met ze gaat.

Eerlijk gezegd, vond ik Trots wel een mooi restaurant, mede omdat ik zo trots ben op deze gasten die ik hier boven heb beschreven. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten