hopen dat...

na maanden in zonde te hebben geleefd, nee niet die zonde, maar om alles wat ik lekker vond te eten en er ook van te genieten. Me niet af te vragen of ik het wel of niet zou moeten eten, ben ik nu weer in het ritme van soberheid en striktheid. Ik heb me voorgenomen om mijn eetpatroon weer eens aan te pakken. 

Het valt tot dusver erg mee, ik beperk me tot 6 kleine maaltijden per dag, ik eet wel gewoon, dus let ik op dat ik geen suiker binnen krijg, ik let op dat ik niet teveel koolhydraten binnen krijg, maar geniet volop van het eten.  Ik kom tot de ontdekking dat er zoveel bijzondere  maar lekkere tussendoortjes zijn dat ik mijn lol op kan, ik verzin van alles en voor het eerst sinds jaren lukt het me, om na het eten te zeggen, ik heb genoeg en beheers ik me, na het eten om nog snel wat extra  te eten. De toegestane hoeveelheid die ik neem, is die ik me toesta en niet meer. Nu heb ik het gelukkig ook voor elkaar dat als ik in de avond uren een tussendoortje neem het daar bij blijft,  en is het niet meer zo dat de deksel van het eet gevoel af is en ik dus als een soort van razende Roeland mijn koelkast aan het leegplunderen ben. Ik beheers me, eet wat ik mag van mezelf en daarmee is het af. 

Hoeveel eraf moet, ik heb nog geen idee, daar wil ik me eigenlijk nu ook niet mee bezig houden maar wel met dat het eraf moet. Ik ben bewust niet op een weegschaal gaan staan, zeker niet na het verhaal van een vriend van mij,  met ook het goede voornemen om af te gaan vallen, die op maandag op de weegschaal ging staan, hij had ook net als ik genoten van het goede leven, en de weegschaal viel meteen uit.. kortom dit soort frustraties ga ik  me niet aandoen. Ik ga er van uit dat als ik normaal mijn 6 kleine maaltijden neem, een leuk dagboekje bij hou van wat ik eet, dat ik vanzelf die kilo's kwijt ga raken, zo niet dan gaan we ons weer bezinnen op wat dan wel gaat werken.

Om mezelf te stimuleren heb ik een aantal redenen opgeschreven waarom ik vind dat ik wat kilo's af moet vallen. Ik kwam tot de conclusie dat ik die man die ik in de spiegel ziet, in de ochtend of op welk moment dan ook, die man op de foto niet erg aantrekkelijk meer vind, ook dat het lichaam wel de nodige restyling- evementen kan gebruiken om er wat beter uit te gaan zien dan ik nu zie.

Kortom dat is het doel en dat is de weg die ik zal gaan...  Het zal een lange weg worden maar dat is niet erg, al is het maar 1 kilo per week, het komt dan vanzelf daar waar het moet zijn hoop ik...

en ach af en toe, meer af dan toe, mag ik weer eens wat anders eten, maar ik ga er voor , nu hoop ik mijn lijf ook.

Al zit er in mijn achterhoofd zon klein stemmetje die steeds zegt... ach jij bent leuk, hoe meer van jou hoe beter of die zegt. van jou kan er nooit genoeg zijn.... kortom dat stemmetje ben ik nu hardhandig de mond aan het snoeren en het lukt wonderbaarlijk goed

Woensdagavond had ik geen zin in sporten was moe, maar bedacht me als ik niet ga dan ga je nooit het doel bereiken wat je wil bereiken, dus ja ik ben gegaan, en dacht op een gegeven moment dat ik dood ging.. wat een uitputtingsslag was dat maar het schijnt heel goed te zijn. We zullen zien.