Zondag was het dan zover, we gingen met elkaar naar het schemerland theater. Een evenement in Leiden waarin een aantal boten rondvaren door de stad die langs prachtig Leiden gaat en onderweg leg je aan bij theatervoorstellingen van theatermakers die al een landelijke bekendheid hebben. Daarnaast kom je onderweg twee theatermakers tegen die er gewoon staan en waar we dus langs varen.
Het is altijd weer een leuke avond, het varen, de rust van de boot, de verzorging onderweg, kortom het is geweldig leuk allemaal.
Met vriendin Els, Stella en Heleen hadden we afgesproken op het station, omdat het handiger is om met de trein te gaan, je hebt dan geen gedoe met de auto en het is in verhouding ook veel goedkoper.
In de trein was het gezellig stil, we hadden de luxe van bijna een coupe voor onszelf, dus dat was heerlijk. In Leiden aangekomen zijn we eerst naar Olive Garden
gegaan, waar we heerlijk hebben gegeten tegen echt een hele redelijke prijs vond ik.
Zeker een tent om nog een keer heen te gaan om lekker te eten.
Daarna naar de boten voor de voorstellingen, het inschepen was ff lastig maar dat is te doen altijd, je moet je melden en dan wachten of je in de boot mag. We waren inmiddels tot een groep van 8 uitgegroeid, dus we konden bijna met elkaar op 1 boot. De liefde van Leiden werd ons geboden, en het was ook een liefdevolle schipper die we hadden, een eigenwijze man met heel veel humor, die veel van zijn boot hield, maar ook van zijn passagiers. Hij deed het perfect. In vergelijking met twee jaar geleden was dit uniek, hij legde de boot steeds zo neer dat iedereen in de boot het goed kon zien, dat we niet onze nek hoefde verdraaien of ongemakkelijk moesten zitten, het was perfect gewoon.
Gehuld in onze regenponcho's van de Blokker, Action en noem maar op waar ze allemaal vandaan kwamen begonnen we aan de vaart. Van te voren had ik bewust al heel weinig gedronken in de wetenschap dat ik minstens 2 uur lang op een koude boot zou zitten en dus de kans groot was dat ik tussen door moest plassen, dat is gelukkig goed gegaan. ( In het begin regende het even, daarna werd het gelukkig beter en werd het zelfs aangenaam op de boot, konden de regen spullen opgeborgen.
Het eerste stuk "Mag ik van jou het groene gras in de categorie wonen?" Vond ik een mooi beeldend verhaal, wat prachtig gespeeld werd. Er was nagedacht, door groteske bewegingen en vooral ook door het spel en gebruik van audiovisuele middelen werd het een mooi geheel. Ik was meteen onder de indruk van dit stuk.
Het tweede stuk wat we tegenkwamen was een meisje dat met depri teksten je vanaf een brug dingen zei en aan het einde dan een brief in de boot probeerde te gooien, maar dat lukt dus niet... dit was gelukkig een voorstelling waar we langs voeren dus we bleven er niet bij hangen, dat scheelde een hoop depressieve mensen opvangen.
Het derde stuk wat we tegenkwamen was "Sketch of Spain"
Een muzikaal gebeuren met fado en flamenco dans.. ik was hier niet echt van onder de indruk, het was een stuk wat vooral op vriendin Heleen enorme indruk maakte maar mij boeide het niet zo.
Terwijl we verder voeren onder een hele lange donkere brug door , maar waaronder een kunstenaar, en dat is volgens mij voor altijd, op verschillende plekjes ratjes had gemaakt in zwarte verf. Vind ik zo uniek en bijzonder dat mensen dat bedenken en doen. heerlijk die creatieve geesten.
Het derde stuk wat we zagen was "Bedolven"
Prachtig stuk, er werd niet bij gesproken, wel gebruik gemaakt van muziek en geluid, een verhaal over een man die werkt als grasdelver, maar gaande weg het verhaal kom je er achter dat hij eigenlijk een graf aan het graven is voor zijn overleden dochtertje, prachtig vorm gegeven door de spelers en door de regie.
Verder met de boot langs weer een tussendoor act, over een meisje met een ballon, maar ik heb de hele ballon niet gezien, ik heb haar alleen maar zien dansen en op de brug klimmen.. niet zo bijzonder dus.
Het vierde stuk "iflat" was een stuk van een man die werkte met een greenscreen, de technieken, die hij gebruikte was natuurlijk prachtig, zeker voor een aantal vriendinnen van mij die mij wel horen vertellen over dat ik werk met het groene scherm maar die zich daar geen voorstelling bij kunnen maken, vanaf nu dus wel. Het verhaal was flinterdun maar door het gebruik maken van een techniek, die voor veel mensen nog niet helemaal bekend is, is het een voorstelling wat toch wel indruk maakte.
Het laatste stuk dat we zagen was "Glas een raamvertelling" Dit vond ik het topstuk van de avond, heel eenvoudig vorm gegeven, met een groot raam dat bestond uit verschillende raampjes van verschillende formaat, het begon heel eenvoudig en uiteindelijk werd het steeds mooiere, en betere. Prachtig vormgegeven met mooie beelden ook. Ik was blij dat dit het laatste was dat we zagen ook omdat het mooi donker was meteen, dus je zag alles extra goed maar ook omdat het indruk maakte...
Terug haalden we net op tijd onze laatste trein terug naar huis en om 01.00 rolde ik mijn huis binnen met een prachtige avond achter de kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten