Afgelopen woensdag mocht ik met de ln2 klas van onze school naar Amsterdam. Vriendin Els had een prachtige dag bedacht en uitgezocht. Samen met vriend Jaap en vriendin Marieke, gingen we met 15 kids op naar Amsterdam. We gingen eerst naar het station omdat we met elkaar dus de trein zouden pakken. De leerlingen leerden meteen inchecken met een treinkaartje voor diegenen die het nog niet wisten. Daarna in de trein, er was 1 kritiek punt namelijk de overstap in Leiden, zouden we hem halen maar vooral zouden we iedereen mee krijgen. Gelukkig ging dat goed en zaten we heerlijk met elkaar in de trein, en maar kletsen met elkaar. Je merkte een leuke gezonde spanning bij de kinderen en dat vind ik altijd heerlijk om eerlijk te zijn. Bij aankomst in Amsterdam eerst de gasten laten uitchecken. Op weg naar de Waag, om daar een aantal kaarten te krijgen en om daar wat te drinken. We deden het goed, we waren al meteen de weg kwijt.. dus een aardige dhl bezorger aangesproken die ons heeft uitgelegd hoe we moesten lopen.
Bij aankomst bij de Waag, hebben we eerst met die gasten wat gedronken, de speurtocht uitgelegd, en deze ga ik zeker ook een keer doen met de mannenclub, omdat hij leuk is en omdat je in een gedeelte komt en dingen gaat zien die je eigenlijk niet zo gauw ziet. Dus de leerlingen met ons op pad, we hadden prachtig weer en een prachtige tocht. We zijn, en dat zat in de route, natuurlijk ook een gedeelte over de wallen gekomen . Dit vind ik toch wel goed voor de leerlingen dat ze dit ook zien. Natuurlijk zijn we langs de Boeddhistische tempel gelopen en eigenlijk wilden we naar binnen, maar helaas was hij in de renovatie dus ja we konden er niet in. Ik vond dat jammer omdat ik het goed vind dat de leerlingen ook geconfronteerd worden met andere geloofsovertuigingen of levensleer. Maar goed, het ging nu dus niet. Wij door allerlei straatjes en steegjes en kwamen uiteindelijk bij de oude kerk uit. Daar hebben we vreselijk gelachen om een jongen uit Somalie, hij liep er, en Marieke zei tegen hem... kijk eens recht... dus hij keek rechts en keek midden in een raam met daar achter een dame van lichte zeden. Hij wist niet hoe gauw hij weg moest kijken.. Hij schrok echt.
Daarna vroeg hij mij waarom deze vrouwen dit doen. Ik heb hem twee versies verteld, de eerste dat er vrouwen zijn die dit vrijwillig doen, maar ook de versie van de meisjes die hier toe gedwongen zijn, de verhalen van meisjes die bij hun familie weg worden gehaald met de belofte dat ze goed werk krijgen maar dat ze belanden in deze buur, dat ze moeten werken voor een man, dat hun paspoort weg is en dat ze dus niet weg kunnen.. Dit maakt diepe indruk op deze gasten.
We zijn na de speurtocht naar de dam gelopen want dit moeten ze ook zien, de kinderen waren onder de indruk, mede omdat ze dit op tv hadden gezien dus daardoor was het voor hun nog indrukwekkender. Het verhaal, wat ik ooit had gehoord, dat er achter elke tegel van de provincie wat zand ligt om zo daar van alle provinciën iets te hebben vonden ze erg indrukwekkend.
Na het bezoek aan de dam gingen we patat eten, met natuurlijk wat te drinken en een snack. Iedereen zijn maag was gevuld en daarna mochten de leerlingen in groepjes even alleen Amsterdam in, we stonden vlak bij de Beurs van Berlage, dus ik heb meteen voorgesteld om met elkaar daar te gaan zitten met een lekkere kop thee of koffie. Dit werd goed ontvangen en we hebben het daar erg naar onze zin gehad.
Inmiddels was het tijd om naar de boot te gaan. Wij naar de afgesproken plek, en daar stonden ze natuurlijk al te wachten. Bijna iedereen was op tijd. Helaas een paar niet maar die hadden pech, ze hadden iets gekocht maar de rij was erg lang bij de kassa, daardoor waren ze wat te laat.
De boottocht van een uur was heerlijk, je kon even echt praten met de leerlingen hoe ze het ervaren hoe het met ze gaat. Bij het op de boot gaan, begon de schipper meteen tegen ons dat we ze onder de duim moesten houden omdat er meer gasten aan boord waren en dat we moesten voorkomen dat ze te veel lawaai maakten. Hij had net en groepje Roemeense kinderen gehad en die maakten veel lawaai.. Tegen deze man heb ik maar even gezegd dat onze kinderen dat niet doen , en ik had gelijk.
Tijdens de boottocht kwamen steeds meer leerlingen bij mij zitten en ben ik foto's gaan maken van de leerlingen en collega's met viseye effect, ze kwamen niet meer bij, zo vreeslijk zoals dat er uit zag.
Na de boottocht nog even een ijsje op het station en daarna met de trein terug naar huis. Wat was dit een heerlijke dag zo samen.. Wat hebben we weer een geweldige stel kids in huis die helaas doorstromen tegen de zomer... maar dat is goed, we zijn tenslotte maar passanten en dat is ook goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten