doe maar wat jij wilt

 

Middenin de klas staat een aapje, een heel klein aapje maar, tegen de leerlingen uit klas 1 zeg ik alleen maar doe maar wat jij wilt..... meer niet.. Dan gebeurt het, de eerst met nog wat aarzeling, maar dan komt het los, even een klein tikje met de hand, dan word er mee gevoetbald, De leerlingen gaan steeds gekker doen, ze moedigen elkaar aan, zelfs de meest bescheiden jongen of meisje wordt aangestoken en ze slaan en ze vegen hun billen er mee af.. .. De hele klas heeft dikke lol, ze begrijpen er niets van maar genieten. Af en toe is er een leerling die gewoon aapje even aanraakt en even een knuffel geeft, maar over het algemeen jut men elkaar vreselijk op.. ze doende meest gekke dingen, de één nog extremer dan de ander, de lol die ze hebben is groot.. ze genieten. Ik kijk het aan en zeg niets.... helemaal niets, dat is ook niet nodig, ze zeggen zelf al genoeg. Als alle leerlingen geweest zijn, komt het moment waarop ik  het aapje oppak en op het podium zet, daarbij zet ik het naambordje met de naam "Jan"... de leerlingen zijn stil, kijken met grote schrikogen naar het aapje, ik zeg dan heel liefjes, dat zij nu net allemaal hebben geholpen dat Jan voor de trein sprong, dat ze mee deden, dat ze elkaar opjutten, dat ze Jan de dood in hebben gedreven.  Naast Jan dat ze hebben geholpen dat Tim Ribbering,  het meisje dat door haar vriendinnen is uitgedaagd in een app , toen ze zei dat ze voor de trein ging springen en zijn gaan kijken of ze het deed omdat ze haar pesten en wel wilden zien of het ging.. haar zelfs hebben aangemoedigd, ik vertel over die jongen uit Wassenaar die zich heeft opgehangen in de bossen, en alle kinderen die nu nog zwaar in de problemen zijn omdat ze gepest zijn, ook dank zij hun gedrag van net. Ik herhaal in het kort het verhaal van Jan, dat joch dat op een middelbare school kwam, die door zijn coach, "Aapje" werd genoemd, als grapje omdat hij flaporen had.  Dat Jan niet durfde zeggen dat hij dit niet wilde, omdat je dat niet doet tegen een vreemde meneer die in zon school werkt, je lacht lief, al vind je het niet leuk. Ik vertel het verhaal dat Jan in de hele onderbouw aapje is genoemd maar dat hij er niets meer van durfde te zeggen omdat het hem nog steeds raakt, en hij vind dat dat niet meer kan, omdat hij het heeft toegestaan, maar hij huilt van binnen, het sloopt hem van binnen. Het blijft stil in de klas, het verhaal is nog niet af, Ik vertel ze over dat aapje naar klas drie gaat, een ander gebouw, andere docenten en wie weet gaat het nu goed. Hij komt de school binnen gaat naar zijn nieuwe klas en daar staat zijn coach van klas 1, die weer zijn coach gaat worden, en die zegt "Hey aapje, wat blij dat je er bent" Dat Jan alleen maar denkt, dit wil ik niet, maar toch hij lacht weer, en hoopt tegen beter weten in dat het over gaat ,Tegen kerst komen dan de ouders van Jan op school en die vragen naar de coach van Jan bij de receptie, dat ze hem niet kunnen vinden totdat moeder zegt... Misschien Aapje.. en dat ze begint te lachen, de receptioniste omdat ze zo met aapje hebben gelachen vorige week in de aula omdat ze een heel kooi hadden neergezet met bananen er in en dat Jan daar de aap had gespeeld in de pauzes van de afgelopen week, dat hij dit geweldig leuk vond en zij ook met elkaar. Dan vraagt de receptioniste wat er aan de hand is... Moeder verteld dan dat Jan niet meer naar school komt, en dan komt natuurlijk de vraag, waarom niet. Moeder geeft dan en briefje aan de receptioniste en daarop staat geschreven in de handschrift van Jan : "Ik ben Jan, ik wil niet langer Aapje zijn" en Jan is voor de trein gesprongen harstikke dood. Door een grapje van een docent die een bijnaam gaf aan een leerling.... ik vertel er meteen bij dat ik daarom vreselijk link word als men een kind, een leerling een bijnaam geeft omdat men niet kan overzien wat het ter weeg kan brengen. Het kan zijn dat het helemaal uit de klauwen loopt en dat ze het recht hebben om te zeggen, ook tegen de docenten dat ze een naam hebben gekregen van hun  ouders met zorg uitgezocht met liefde gegeven en dat ze zo ook aan willen worden gesproken.  Ik hoop dat ze dat durven maar ook dat docenten die dit misschien lezen dat ze stoppen met kinderen een bijnaam geven. In elke klas zit er altijd wel iemand die dan zegt, maar U zei doe maar wat je wilt.. dus het is uw schuld dat wij zo tekeer zijn gegaan.. waarop ik liefelijk zeg.. ik heb dat gezegd maar ik heb niet gezegd dat je moest schoppen, dat je moest trappen etc, je had ook lief kunnen zijn..

als er in een klas leerlingen zitten die inderdaad lief zijn geweest tegen Jan, geef ik ze een groots compliment, ik zeg dat zij de mensen zijn in  de klas waar ze op kunnen bouwen, omdat zij naar zichzelf hebben geluisterd en trouw zijn gebleven aan wat zijn vonden en zich niet hebben op laten jutten.

Kortom een simpele oefening om leerlingen te laten ervaren hoe gemakkelijk ze overgaan in pesten en hoe snel ze elkaar opjutten maar ook hoe gemakkelijk ze dus een meedoen....  Confronterend dat is het zeker en dat zie ik ook.. de lol die ze hadden slaat om in stilte en afgrijzen als ze geconfronteerd worden met hun eigen gedrag...