Troonsafstand

Landgenoten.

Vandaag ben ik eindelijk om, na lang aarzelen heb ik besloten om mijn

oh zo mooie, met traanplaat versierde troon te laten rusten in vrede. Nadat ik vele keren meer naast de troon gleed, dan er op kon blijven zitten, wegens het verschuiven van de verbindingsstukken. Ik regelmatig met een stukje vel tussen dat net iets te grote scheurtje kwam vast te zitten met de nodige kreten en ongewenste geluiden als gevolg, heb ik besloten om afstand te doen van de oude troon en hem te vervangen voor een nieuwe troon. De nieuwe troon in een glanzend aluminium kleur, dat bijna als spiegel fungeert, heeft zijn plek inmiddels, na veel vloeken en tieren en de nodige geweldplegingen ingenomen en zit als gegoten. Ik moet zeggen het is heerlijk dat je na weken, niet meer zomaar van je troon glijd en dat je niet meer bij het opstaan ineens voelt dat er en stukje vel of wat haren achter blijven in de troon met als gevolg dat je dus loopt te schreeuwen als een boer die zijn ballen in het schrikdraad hangt. Kortom na lang aarzelen, en veel rondkijken om de oude te vervangen voor een zelfde soort bril met traanplaat, wat niet is gelukt is de oude verbannen naar het balkon, om ter zijne tijd te worden gescheiden de bril van de deksel, om zo de deksel een tweede leven te geven als bijzet tafel of wat dan ook de knijpbril zal verdwijnen in de beruchte afvalbak bij mijn flat, en nee ik zal niet het lied gaan zingen vaarwel ik zal geen traan om je laten, maar in stijl met gepaste stilte hem zijn weg laten gaan naar de plek waar hij altijd kan rusten na jaren trouwe dienst van het koesteren van mijn billen en van mijn gasten.. het zij zo... afscheid nemen is goed om zo een nieuwere generatie de kans te geven om het verder over te nemen.