ode aan de doden

Vanavond start de kro met een programma, ode aan de doden, en op hun website kun je dan een kaarsje aansteken voor een overledene die je dierbaar is, en het mooie is dat ik het een prachtig iets vind dat dit zomaar kan. Ik hoefde niet lang na te denken over wat ik wilde en wie ik wilde herdenken, het is natuurlijk mijn vader. Mijn vader die na een leven van hard werken als politie agent, dus echt de harde kant van hem, na zijn vervroegd pensioen met mijn moeder, op straat zat te spelen met zijn accordeon, die in bejaardenhuizen zat te spelen voor die oudjes terwijl hij zelf 75 jaar was, maar dat voelde hij niet zo, hij was jong. De man die mij leerde dat het gaat om de mens en niet om wat ze doen of hoe ze het doen. Hij die op zijn 25 jarig feest bij de politie, ook de schoonmakers en schoonmaaksters met aanhang uitnodigde omdat hij vond dat die er ook bij horen. Dit  tegen alle regels en verontwaardigen in van hogeraf, hij deed dat gewoon, hij zag nooit rangen en standen, het was een feest en hij mocht de mensen met wie hij werkte uitnodigen dus ook deze groep mensen. Hij die mij leerde dat het leven niet altijd even lief is tegen mensen maar dat je moet leren van het leven te houden met alles er op en er aan. Met de uitspraak die ik nog vaak hoor, kan je er wat aan doen, nee, okey omdraaien en verder gaan, want alles waar je last van hebt zo ver mogelijk van je afgooien. Mijn vader die ik soms heb vervloekt om zijn nuchterheid, die toen ik midden in de nacht vertelde dat ik op mannen viel en niet op vrouwen, die zei, terwijl hij in zijn onderbroek op mijn kamer zat, rond keek en constateerde dat dit niet kon, omdat mijn kamer een zooitje was, en dat klopte niet in zijn beleving, homo's zijn netjes en opgeruimd.. Mijn vader die ook een dominee uit huis zette omdat hij zei dat mensen die homo waren niet normaal waren, hij die op een dag zei, hey mijn zoon zingt weer, en ik wilde maar 1 ding dat is mijn kinderen gelukkig zien, en dat is hij, dus het is goed, al valt hij op mannen, hij is gelukkig. Daarmee was voor hem de kous af. Mijn vader die bij een preek in de kerk, waarin de dominee iets zei over anders geaarden, met Sodom en Gomorra, opstond en zei, als u er zo over denkt dan horen mijn vrouw en ik hier niet thuis, en weg liep.... De kerk in stilte achter zich latend. Mijn vader, die mij zag huilen aan zijn bed, toen het voor mij duidelijk was dat het nooit meer goed zou komen, die me zei dat het goed was, mijn vader die kreeg te horen dat er geen hoop meer was, waarop ik aan hem vroeg hoe hij dat vond, mijn vader die zei dat hij er vrede mee had. Mijn vader die ik toen hij op weg ging naar het paradijs, om voor  ons een mooi paradijs klaar te maken, die ik een goede reis heb gewenst. Mijn vader waarvan, zoals hij ook bij zijn vader had gedaan, zijn ogen heb gesloten, waarbij ik zijn uitvaart heb geregeld, de kaart heb ontworpen en tegen alles in maar 1 lied wilde aan het einde, als afscheid en als eerbetoon aan mijn vader, het lied dat mij dierbaar is, "Heb het leven lief" van Liesbeth List. Het rebelse van mijn vader, dat wat ook in mij zit, een vriend zou zeggen dat ik bloosloos ben, om juist dit lied aan het einde te draaien na een kerkdienst waarin alleen de liedjes werden gezongen uit de bundels, maar die mijn vader geweldig vond, maar ze waren voor de goede gemeente te snel en dus werd het een chaos.. heerlijk. een streek van mijn vader noem ik dat nog steeds, en ik heb genoten, had af en toe de slappe lach tijdens de dienst. Het lied van Liesbeth toen het gordijn dicht ging, vooraf gegaan door een stukje accordeon van mijn vader dat speelde aan het begin van het binnengaan in het crematorium, en dan het eind lied hard en het gordijn ging dicht omdat hij weg is gegaan, maar toch zo mooi ons heeft geleerd dat we het leven lief moeten hebben.. daarom een kaarsje gebrand op de site van de kro om zo mijn vader een ode te brengen, en stiekem hier ook nog even een keer extra.

 

Heb het leven lief songteksten

Leef als een kind van de wind en van de liefde
En herken de open blik in de ogen van een vreemde
Dans met de maan, sla je armen om de sterren
Ga je dromen achterna op de maat van de seizoenen

 Heb het leven lief als de stormwind gromt en als de lente komt
En verberg je niet als de regen valt en als de donder knalt
Zing het hoogste lied, vlieg in vogelvlucht door de blauwe lucht
Heb het leven lief en wees niet bang

 Pluk elke vrucht die je aan de dag ziet hangen
En herken de open lach om de lippen van een vreemde
Vrij met de zon en verdrink in al zijn stralen
En omarm zijn spiegelbeeld in de rimpelloze vijver

 Heb het leven lief als de stormwind gromt en als de lente komt
En verberg je niet als de regen valt en als de donder knalt
Zing het hoogste lied, vlieg in vogelvlucht door de blauwe lucht
Heb het leven lief en wees niet bang

 Huil als het moet want je stikt in al je tranen
Maar ontwapen je verdriet met dezelfde overgave
Als waarmee je huilt, je kunt uit je as herrijzen
Het geluk van het moment zet een streep door het verleden

 Heb het leven lief als de stormwind gromt en als de lente komt
En verberg je niet als de regen valt en als de donder knalt
Zing het hoogste lied, vlieg in vogelvlucht door de blauwe lucht
Heb het leven lief en wees niet bang

 Heb het leven lief, met je ogen dicht of in het volle licht
Hou van wie je ziet pak de liefe vast en verlies haar niet
Heb he tleven lief in de grijze nacht en als de morgen lacht
Heb het leven lief en wees niet bang
Wees maar niet bang, wees maar niet bang