René van Meurs Hunkert

 

Soms kom  je via programma's bij een cabaretier die je niet kent maar die je wel raakt, dan ga je verder kijken  naar wie hij is. Het geluk was dat ik een tijdje geleden al een show van hem had gezien op de tv, en dit keer was de andere show van hem op tv, die ik dus ook bekeken heb

Zijn vierde show inmiddels is geweldig.. wat een mooie afwisseling tussen humor en serieus. prachtig.

Ik verheug me erop om hem te zien volgend Theater seizoen waar ik kaartjes voor hem heb geboekt. omdat ik er  hou van cabaret en vooral ook om naar mensen te gaan die nog niet zo de naam hebben, omdat ze vaak dan net iets beter zijn omdat ze er nog van genieten en het nog geen trucje is..

Al moet ik zeggen dat heb ik nooit bij Brigitte, Peter of Pieter , dat blijft altijd boeien en origineel, al spant Brigitte wel de kroon met wat zij heeft gedaan de laatste jaren en wat ze doet , al van af het begin.

recensie van de voorstelling:

Na een niet bepaald vliegende start werd hij voor zijn derde show genomineerd voor de Neerlands Hoop prijs. De show “Ik beloof niets” was al een persoonlijke voorstelling maar met “Hunkert” krijgen we als publiek nog meer een kijkje in het persoonlijke leven van Rene.

Van Meurs hunkert namelijk naar liefde. Niet dat hij wanhopig op zoek is naar een relatie, maar hij hunkert naar de liefde van zijn ex. Wat hij ook doet, hij kan haar niet los laten. Of beter gezegd, wilt hij haar niet los laten. Hij beschrijft dat hij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat aan haar denkt en haar eigenlijk terug wilt. Aan de andere kant wilt hij dat gevoel ook helemaal niet loslaten. 

Gedurende de voorstelling switcht hij van het nu naar anekdotes uit het verleden. 

Rene van Meurs start de voorstelling ijzersterk en gewaagd met een moment van publieksparticipatie. Vrijwel direct na zijn eerste zin begint hij een gesprek met iemand op de eerste rij over de liefde en romantiek om vervolgens de link te kunnen leggen naar zijn eigen situatie. In dat gesprek toont hij zich een meester in de gevatte opmerkingen maar weet hij ook een veilige sfeer te creëren waarin je als publiek snel met hem mee gaat en mee voelt. Hij durft zich kwetsbaar op te stellen. Helaas gebruikt hij dit talent verder niet meer gedurende de avond.

Wat volgt is een ietwat lang stuk waarin hij zijn wanhoop beschrijft. Het smachten naar een relatie die in eerste instantie geen kans van slagen lijkt te hebben. Rene is namelijk verliefd geworden op een lesbienne. Ondanks dat feit besluiten zij het samen te proberen. 

Deze rode draad wordt af en toe onderbroken door anekdotes en afdwalingen. 

Dit zijn dan ook de momenten waarin zijn komische talent het beste tot uiting komen en wat mij betreft een groter aandeel hadden mogen krijgen in zijn voorstelling. De momenten waarin hunkert naar zijn grote liefde nemen af en toe de overhand. Ondanks dat ze oprecht overkomen en een mooi contrast vormen op de harde, ‘stoere’ kant van Van Meurs zijn ze ook ietwat sentimenteel en overdadig. Soms bekruipt het gevoel van ‘Ja, nu weten we wel dat je haar mist!” 

Ondanks dat weet hij je mee te nemen in zijn gevoel en het publiek te raken. 

Rene is een verhalenverteller, een meester in de zelfspot, en wisselt mooie inzichten af met hilarische grappen. 

Met zijn vierde theatervoorstelling Hunkert heeft Rene van Meurs veel mooi materiaal in handen. Een jas waar hij wellicht gedurende zijn tournee steeds een beetje beter in gaat groeien en die hem vast ook nog veel moois gaat brengen. En misschien ook nog wel zijn grote liefde. Want dat gun je hem.