Op tweede kerstdag heb ik de kans om de oudejaarsshow van Pieter Derks al te gaan zien in Gouda, nadat ik hier lang over na gedacht heb, besloot ik om het te laten schieten, ik ga hem wel zien op de tv op oudejaarsavond, net zo leuk en gezellig. Ook riep Amstelveen mij om te komen kijken, maar nee ik zie hem wel op tv. Wel een beetje vreemd, want eigenlijk heb ik op 1 show na alles shows gezien van Pieter. De een vond ik beter dan de andere maar dat mag, je kan niet altijd op je toppen zitten, zeker niet als je leven wat minder turbulent is.. er minder gebeurt dus dat moet je dan maar accepteren denk ik altijd.
Dus met goede verwachtingen, ondanks onderstaande recensie vertrok ik naar Gouda afgelopen woensdag om deze show te gaan zien.. de rit verliep zonder problemen toch zag ik veel auto’s vanaf de parkeerplaats terug rijden opzoek naar een parkeerplaats, ik vreesde voor mijn geheime plek en gelukkig was daar heel veel plek.
De voorstelling begon en echt waar vanaf het begin was het hilarisch hoe hij de dingen verteld, hoe zijn blik is op de wereld maar vooral ook hoe hij het brengt. ik heb bijna de hele anderhalve uur dat de voorstelling duurt er van genoten.. en gelachen.. kortom de recensie klopt niet voor mij ik raad een ieder aan om deze voorstelling te gaan bekijken, mede omdat hij ook nog in zijn vaste dingen ook de huidige politieke situatie meeneemt. ik vind het een absolute aanrader.
recensie van de voorstelling:
Op zijn eigen website omschrijft Pieter Derks stijl van cabaret als volgt: ‘Niemand die zo boven op de tijdgeest zit als hij. En altijd op zoek naar hoe het óók kan. Want al die vileine grapjes zijn niet bedoeld om iets kapot te maken. Ze zijn er als troost en ontlading, als relativering en als noodkreet, want het enige dat hij wil is een avond, een voorstelling, een land en een wereld waarvan je volmondig kan zeggen: ja, leuk.’
Ja, leuk heet dus zijn nieuwe voorstelling. Pieter Derks is altijd meer dan ‘ja, leuk’, maar deze titel dekt de lading toch wat te veel en dat zal de bedoeling niet zijn geweest. De scherpte over de toestanden in het land en de wereld leverde hem twee keer een nominatie voor de Poelifinario op, maar die vindt hij deze keer te weinig. De geest, die hij met zijn humor en analyses heerlijk kan slijpen, krijgt maar weinig opfrissers.
Woede, gevaren en angst zijn de pijlers onder deze voorstelling. Derks afficheert zichzelf als een ‘doomer’: een man die de wereld niet meer onbevangen tegemoet kan treden, maar in elke hoek gevaar en ellende ziet. Niet dat daar tegenwoordig meer van is, maar ze zijn met onze schermpjes in de hand van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat zo zichtbaar geworden. Je begon je dag ooit met een droge strot als grootste ellende, maar nu pak je je smartphone en krijg je de hele wereld op de koffie.
‘Elke druppel wordt een buitje, elke bui wordt een orkaan’, zingt hij, opnieuw begeleid door een trio muzikanten die zijn ruime aanwezige liedjes pit en schwung geven. Want een doomer maakt alles groter in zijn hoofd dan het in werkelijkheid is. Derks zelf neemt tegenwoordig de telefoon niet meer op, bang om weer ergens ja tegen te zeggen en dan verzeild te raken in iets wat hij helemaal niet ziet zitten.
Sterilisatie
‘Leven is weinig meer dan problemen binnen de perken proberen houden’,
sombert hij. Van die problemen uit eigen leven vertelt hij er enkele.
Soms hilarisch en herkenbaar, zoals zijn wanhoop over het oeverloze
geouwehoer over Sint Maarten in de WhatsApp-groepen van de schoolklassen
van zijn drie kinderen. Andere verhalen, over de zelfrijdende auto, de
zelfscanner bij de supermarkten, zijn sterilisatie bij een privékliniek
of zijn reisje naar Amerika, kabbelen gemoedelijk voorbij.
O, zeker, de formatie van het kabinet, de huilbuien van Pieter Omtzigt, de stikstofperikelen, de vergrijzing en migratie; ze hebben wel een plekje gekregen. Hij scheert erlangs of sneert erover. Voor een aantal ervan heeft Derks wat onconventionele oplossingen. Is het eerste uur voornamelijk vermakelijk, in de laatste drie kwartier komt hij wat beter en soms vol op stoom en trekt hij de zaal meer bij de les.
Gaaf is bijvoorbeeld zijn korte analyse van de voorleesuurtjes door drag queens in de bibliotheek en de reacties van boze mannen daarop. Of zijn uiteenzetting hoe de supermarkten indirect garen spinnen bij de toenemende tekorten bij de voedselbanken en waarom het bij veel problemen niet de bedoeling is ze op te lossen en ‘innovatie’ dan het toverwoord is. Dat maakt nog veel goed, maar je stapt na een uur en drie kwartier toch wat onbevredigd naar buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten