the full monty

Na een lange werkdag , waar de gangen van mijn school vol met water stroomden, me snel om15.15 omgekleed, je zweet wat af deze dagen, mij wat opgefrist, kon ik okselfris en met een schoon shirt vertrekken naar Rotterdam waar ik met vriend Frans deze voorstelling ging bezoeken. De rit naar Rotterdam via Den haag blijkt korter qua tijd dan via Capelle, waardoor ik een half uur winst heb wat natuurlijk heerlijk is zeker als je de volgende ochtend om 6 uur je bed uit moet.

De weg was vol met veel auto’s en met een paar kleine opstoppingen kwam ik ruim op tijd aan bij het theater, tijd om iets te eten te regelen. Het mooie is dat ik al bedacht had dat ik bij Humphreys wilde eten. Ooit een tip en het concept is heerlijk een 3 gangen menu voor 27,50 en het is heerlijk eerlijk eten. Door mijn ervaring in London dat het niet vervelend is om alleen te eten in een restaurant durfde ik dit nu ook aan. Aangenaam verrast hoe attent het personeel is, ze vragen of je naar het Luxor gaat, dan zetten ze dat in de computer zodat je op tijd weg kan en ze hebben aandacht voor je. Ze vragen je of het hoofdgerecht wel of niet meteen door kan etc. Een verademing met als gevolg dat je je dus niet alleen voelt maar juist bijzonder.

De maaltijd bestond uit vegetarische aspergesoep, vooraf natuurlijk het heerlijke broodje net diverse smeersels. Daarna het hoofdgerecht flessenpompen geroosterd met fondue van kikkererwten en biet. Als toetje chocolade fondant  met roomijs. Het was heerlijk.

Na een veel bewogen dag, zeker door het lezen van een blog van een dierbare vriend van mij, was het ook wel ff lekker om alleen te zitten en wat dingen op een rij te zetten en om even afstand te nemen. Wat na te denken en zo ongemerkt keuzes te maken en beslissingen die al te lang liggen te wachten weer eens te bekijken en te overwegen.

Voor het eerst viel me op dat er allemaal verschillende tafels staan, vind ik erg uniek.
Om 19.15 ben ik richting theater gelopen om daar vriend Frans te ontmoeten zodat we naar de voorstelling konden gaan. 

Bij aankomst bleek het lady's night te zijn,. dus ik dacht meteen, okay we zitten dus verkeerd hier als mannen.. gelukkig waren er meer mannen die ook dat niet door hadden, dus het was prima om er te zijn. Wel is het bijzonder dat alles in het roze is, zelfs een roze loper, er stonden allemaal kraampjes met spullen die vooral vrouwen leuk vonden. Wat erg plezierig was, was dat de mannen toilet dit keer niet zo bezet was. je kon zo doorlopen en gaan zitten.. heerlijk.

De voorstelling op zich  is een mooie voorstelling, het verhaal is eenvoudig maar wel er zitten hele mooie ontroerende momenten in, waarbij ik toch wel mijn tranen voelde komen. zeker bij de scene waarin de moeder is overleden van een speler en dat hij een prachtig lied zingt op de begraafplaats. Ook het lied waar in twee echtparen elkaar toezingen over hoeveel ze van elkaar houden, en dat die ander moet zijn zoals hij is.. prachtig.

Het spel vond ik wat minder, het was erg plat, veel types wat ik jammer vond. ze probeerden toch de wat platte volkstypes te spelen, vond ik jammer omdat het het stuk niet naar een hoger plan bracht. Het is een regie keuze om dit te doen, maar dat is een kwestie van smaak.

Natuurlijk zit je de avond ook te wachten op de Full Monty en die krijg je dan ook te zien, maar die is prachtig opgezet op het moment dat ze echt naakt gaan, zie je hooguit  5 seconden de mannen naakt gaan er achter de mannen hele grote schijnwerpers aan en word je verblind en zie je niets meer..

heel mooi, daarin waren ze dus niet plat maar gewoon discreet en mooi neergezet.

Het was een aangename voorstelling, dat is op zeker, en ach voor een avond vermaak in een zaal met gillende dames, meisjes, vrouwen en aanverwante artikelen.. is ook wel weer iets wat ik nu ook weer bij mijn lijstje kan opschrijven van bijzondere ervaringen..


De terugreis verliep wat minder, ik ben verdwaald, je mist 1 afslag in Rotterdam en google maps weet het even niet meer.. gevolg dat je heel veel rondjes rijd totdat hij het weer op pakt ...maar ik moet ook nog wennen aan dat hij soms wat laat aangeeft dat je af moet slaan , dat komt wel goed ooit

recensie van het stuk:

The Full Monty gaat om lekker lachen met blote mannen en verder geen gedoe

Van de subtiliteiten in de oorspronkelijke film en musical blijft weinig over in de Nederlandse versie van The Full Monty. Het blijft bij lekker lachen met blote mannen en verder geen gedoe.

The Full Monty

Stijlvast. Dat is zo ongeveer het enige wat je kunt zeggen over de musical The Full Monty, een nieuwe productie van De Graaf & Cornelissen. Stijlvast in die zin dat de makers er een vette, dol-gedraaide klucht van hebben gemaakt. Met opzet, dat kan bijna niet anders, en waarschijnlijk in de veronderstelling dat het hier gaat om lekker lachen met blote mannen en verder geen gedoe.

Jammer, want het oorspronkelijke verhaal van The Full Monty (zowel in de film als in de oermusical) is veel subtieler. Zes werkloze mannen in armetierig Engeland proberen wat geld te verdienen door op te gaan treden in de plaatselijke stripclub. Wat The Chippendales kunnen, kunnen zij ook, is de gedachte. Alleen hebben zij niet dat perfecte lichaam en die grote piemel (op één na, zegt-ie), dus moeten ze het hebben van hun charme en lef. We volgen hun geheime repetities, hun vrouwen weten van niets.

Geen baan, een sleets huwelijk, een dode moeder - er is leed genoeg. Maar in de regie van Paul van Ewijk worden ook die scènes er vrolijk doorheen gejast. In de bewerking is het verhaal verplaatst naar Nederland en horen we grapjes over de Surinamer die meedoet, alsof we ver terug zijn in de tijd. Ook zijn er een sneue homo, een gladjakker en een zielige huisvader. Met zijn allen staan ze hard te schreeuwen om maar de leukste te zijn.

Dennis Willekens onttrekt zich aan de lolbroekerij en acteert oprecht. Illustratief is dat Brigitte Heitzer als Limburgse pianiste de show steelt met een typering die neerkomt op: legging in tijgerprint, kont naar achteren, tieten naar voren. Huppakee!