Een goed verhaal

 ‘Een goed verhaal’
Muziek en zang project  voor Statushouders en buurtgenoten

Acht avonden met elkaar kennismaken door te werken met muziek, zang, instrumenten, film begeleiden en verhalen vertellen. We gaan elkaar grappige anekdotes of ontroerende herinneringen vertellen in welke taal dan ook; we vertalen aan allen. Als we zingen doen we dat vooral met liederen uit de verschillende thuislanden.  Als afsluiting wordt er samen met professionele musici een feestelijke voorstelling gegeven.

Wie een instrument bespeelt: neem mee!
Iedereen heeft een stem om te vertellen, in welke taal dan ook, èn iedereen kan (leren) zingen.

Elke bijeenkomst beginnen we met een maaltijd; iedereen neemt iets mee, groot of klein, wat we met elkaar delen terwijl we elkaar leren kennen.

Ineens was daar het bericht over de er bij de muziekschool een soort van optreden kwam waarin twee van onze oud leerlingen zaten. Dus Els en ik besloten meteen om ook te gaan kijken. Het enige probleem was dat ik ook een songfestivalavond had, dus ik moest even kijken met de tijd, dat was snel opgelost gelukkig omdat we dus gewoon om 2 uur naar de voorstelling konden, een try-out, en daarna kon ik gewoon in alle rust en kalmte naar Capelle voor het jaarlijkse feest het Songfestival.

 Kortom het was een volle zaterdag maar ik had hem voor geen goud willen missen.

Voor de twee oud leerlingen had ik snel nog even een roos gehaald omdat het toch voor hun een optreden is, en bij een première hoort een bloem.. al was dit de try-out, om 16.00 zou de echte voorstelling zijn, dus de echte première maar ja dat kon ik dus niet bij wonen , dus een roos was mooi.

Bij aankomst moesten we buiten wachten, het was mooi weer dus geen punt, op een gegeven moment mochten we naar binnen en kwamen de artiesten naar beneden, ze stelden zich op bij de trap en zongen een welkomslied, tijdens dat lied mochten we naar boven naar de zaal waar het optreden zou worden gegeven.

De try out was niet echt goed bezocht, ook viel het ons op dat 1 leerling die we in de krant hadden zien staan er niet was, balen. maar goed we weten dat soms leerlingen om onverklaarbare redenen niet aanwezig zijn.

De voorstelling begon, het was een aandoenlijke voorstelling al zou ik meer spreken van een presentatie, we kregen te zien waar men de afgelopen 8 weken aan had gewerkt. Een vader van een leerling was er ook bij, die prachtig speelde, een oud leerling vertelde ten eerste dat hij zijn naam had veranderd omdat iedereen zijn naam verkeerd uitsprak. Hij vertelde het verhaal over zijn zusje dat hij haar in Eritrea hiel met haren wassen maar dat ze zo bleef zeuren hierover, uiteindelijk plaste hij over haar hoofd... dit is natuurlijk niet echt gebeurt, maar het is wel een reden om een eind aan het verhaal te maken.

Er was ook een 15 minuten lange film in een stopmotionachtige opzet, over een man die in een zandbak figuren maakt en daarmee een verhaal verteld over vluchtelingen. Deze film werd muzikaal ondersteund door de spelers. Ik vond dit geen aanvulling, het voelde voor mij als een soort van opvulling van de tijd, ze kregen het niet af of klaar.. Het was jammer omdat ik denk dat de verhalen van de mensen veel mooier waren, die hadden ze beter kunnen uitdiepen en laten spelen afgewisseld met muziek en dans uit hun land, zodat we een soort van integratie krijgen van de andere culturen met de westerse culturen. zodat we ook meer de verschillen kunnen zien die er zijn, maar ook daarin elkaar kunnen vinden.

Al met al, zoals ik al eerder schreef had ik het niet willen missen om de twee oud leerlingen en de vader te zien meedoen, en ben blij dat ik geweest ben.