Vriendin Nadira vertelde al over deze film, ze was enthousiast vertelde meteen ook dat het een film is waarbij je met een akelig onderbuik gevoel uit komt..
De filmclub had deze ook al doorgegeven dat we deze film wilden gaan zien, dus 1 +1 =2 dus ik ben met vriendin Els naar deze film gegaan
De film was inderdaad erg mooi, naast de humor die er zeker in zit, ook de zwarte humor, maar ook de soms zulke gekke dingen die mensen doen omdat ze niet goed opletten, vind ik iets wat toch wel erg goed is uitgelicht, de vooraannames die men heeft, die men invult en daarop de acties doet.
De film had een open einde en dat onderbuik gevoel dat klopt het heeft een hele akelige onder toon... deze film, ook omdat je niet weet hoe het verder gaat....
Deze film is een must seen.. hij is gewoon goed.
recensie van de film:
Regie: Martin McDonagh | Cast: Frances McDormand (Mildred), Woody Harrelson (Willoughby), Sam Rockwell (Dixon), e.a. | Speelduur: 115 minuten | Jaar: 2018
Een van de grote winnaars van de Golden Globes was afgelopen weekend Three Billboards Outside Ebbing, Missouri. De film wist vier nominaties te verzilveren waaronder die voor Beste Film; een goede indicator dat deze film ook op een aantal Oscarnominaties zal mogen rekenen. Dus hebben we het hier over de beste film van het jaar?
De opmerkelijke titel van de film lijkt in eerste instantie veel te lang en moeilijk te onthouden te zijn. Hij verwijst echter precies naar waar de film over gaat. Moeder Mildred huurt drie billboards net buiten Ebbing in Missouri om aan te kaarten dat de moordenaar van haar dochter nog niet is gevonden. Deze Angela werd zeven maanden eerder verkracht en vermoord. Chief Willoughby leidde het onderzoek naar haar dood maar tot op heden is er nog geen dader gepakt. Op een van de billboards noemt Midred de chief bij naam. Dit leidt tot enorme commotie in het plaatsje. De politie wil het liefst dat de billboards worden weggehaald, maar Mildred heeft legaal gezien het recht om deze teksten erop te zetten. En zij houdt voet bij stuk.
Waar moet ik beginnen bij het bejubelen van deze film, die met een speelduur van twee uur alleen maar smaakte naar meer. Allereerst is het verhaal zoals het zich ontvouwt prachtig en onverwacht, met allemaal karakterontwikkelingen en plotwendingen die je niet ziet aankomen. Dat Martin McDonagh vlijmscherpe dialogen kan schrijven weten we al van zijn eerdere werk waaronder In Bruges, maar met Three Billboards weet hij het snijdende te combineren met oerechte menselijke gevoelens, waardoor je continue tussen een lach en een traan inzit.
De personages allemaal perfect gecast en zo goed vertolkt dat het moeilijk is te zeggen, wie nu het beste werk aflevert. Als ensemble vormen ze een feest om naar te kijken en voelen ze stuk voor stuk als echte driedimensionale personages vol goede en slechte kanten. Frances McDormand speelt een vrouw die niets meer te verliezen heeft en probeert het leven op te pakken, nadat haar het ergst mogelijke is overkomen. Woody Harrelson is de politiechef wiens naam op de billboards prijkt, die zijn eigen problemen heeft. Maar de meest opvallende rol is die van Sam Rockwell als het domme politiehulpje Dixon, die de regels van de wet geregeld aan zijn laars lapt. Dit personage had heel makkelijk een typetje kunnen worden, maar Rockwell weet van Dixon een gelaagd individu te maken, die de meest verrassende weg aflegt qua karakterontwikkeling zonder dat het vals aandoet.
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri verdiende elke Globe die hij won en gaat zonder twijfel tot de beste films van het jaar behoren. Overslaan is geen optie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten