eens heel lang geleden, ik woonde toen nog in de stad Groningen, ontdekte ik dat ik erg graag zat te schrijven. ik schreef toen nog liedjes die ik zong bij mijn gitaar, ik schreef toen nog in mijn ogen gedichten, op een oude typemachine, ik weet nog dat hij oranje was. Zon ding wat je met je mee kon dragen, waar je nog met tipp ex papiertjes de fouten die je had gemaakt corrigeerde, later deed je dat met correctie lint. Ik weet nog de hele toestand die je had om dat lint te vervangen. Heb er avonden op zitten te werken, al de ontstane teksten zijn in een map beland, ik schreef toen ook al wat korte verhalen maar acht die waren niet erg boeiend vond ik..
Meestal schreef ik als ik ongelukkig was, de teksten kwamen dan vanzelf, ik hoefde er niet eens over na te denken ze waren er.
Ik was toen rond de 20 jaar, driftig opzoek naar mezelf, wat ik wilde en vooral naar liefde en hoe mijn toekomst er uit zou moeten zien.
In die tijd was ik ook al bezig in het theater, ik trok door Nederland waar ik theater maakte, waar ik speelde in diverse producties. Uiteindelijk met de groep Hutspot een groot tournee gemaakt door Nederland, Belgie en Frankrijk. Het was erg leuk die tijd. Theater bleef me altijd trekken en mij boeien.
Op een gegeven moment ben ik alleen maar gaan regisseren, mijn vriendje voor heel lang maar niet voor altijd, vond mijn schrijven maar niets, hij was bezig met zijn studie Nederlands en vond wat ik schreef niets. Dit kwam dus ook stil te liggen helaas, ik schreef niet meer, ik dacht dat ik gelukkig was met de liefde en met mijn theaterwerk.
Uiteindelijk kreeg ik een baan in de woonplaats waar ik nu woon, de liefde voor heel lang maar niet voor altijd, verdween en ineens had ik tijd over. Ik ben op een middag gaan zitten, inmiddels had ik al een computer en kon daar heerlijk op werken. We hadden toen nog van die harde floppys, ik zetten mijn vingers op het toetsenbord en voor ik het wist stonden er ineens 50 gedachten spinsels van gevoel en gedachten, er leek een sleutel te zijn omgedraaid van een kast waarin ik 10 jaar lang alles heb opgeslagen, dat moest er uit. Ik bedacht, terwijl ik zat te schrijven dat het geen gedichten waren maar flarden. Deze heb ik dus zo genoemd.
In die tijd ben ik ook begonnen met een website, maar ik durfde nog niet mijn flarden daar te plaatsen, dus die zaten in een verborgen hoekje op de website. Af en toe mocht iemand daar een blik opwerpen, die kreeg dan de link naar dit hoekje. De reacties waren steeds meer dan positief, dus ja dan maar er mee door gaan.
Alle vroeger flarden die ik ooit had geschreven heb ik op een gegeven moment zitten over typen, ze opgeslagen, juist op die oude hard floppys, en bewaard.
Na een tijdje ben ik gaan schrijven op diverse sites waar men gedichten neerzette, in het begin moesten de meeste mensen erg wennen aan mijn stijl, dit omdat het toch wel anders was dan men gewend was. Men wilde alleen maar verborgen teksten en ik was heel duidelijk en rechtstreeks. Al gaande de weg ging mijn mijn werk steeds meer waarderen.
Op een dag kwam ik een site tegen waarop je in eigen beheer een bundel kon uitgeven, Ik ben soms impulsief en heb dat dus gedaan. De eerste bundel zag het licht.. .met de toepasselijke titel: "Doe jij het licht uit?" Natuurlijk moest deze bundel in het zwart, en het plaatje op de voorkant was een soort van parkje waar een lantaren brand, als je die uit zou doen dan was het dus donker op de voorkant.
Omdat ik erg onzeker was, en toch wel opzag tegen de reacties heb ik hem uitgeven onder een pseudoniem, Bishnu. Dit was de naam van een oud leerling waar ik heel veel respect voor had, maar ook dat waar zijn naam voor stond.
Uiteindelijk toen mijn eerste bundel het licht zag, heb ik ten eerste natuurlijk een aantal bundels uitgedeeld aan mensen die mij dierbaar zijn. Zo heb ik ook een bundel opgestuurd naar dat vriendje voor heel lang, maar niet voor altijd, mede omdat ik wist dat hij ooit een boek wilde schrijven en omdat hij mijn flarden niets vond. Ik wilde hem laten weten dat ik mijn droom ben gaan volgen en hoopte dat hij daardoor zelf ook zijn droom ging waar maken.
De eerste bundel is erg goed ontvangen en verkoopt nog steeds. Het is wel de dunste bundel die ik ooit heb gemaakt, maar ik ben er trots op, hij was niet gecorrigeerd, omdat ik dat niet goed kon met mijn dyslectie en mijn tl.
Naar aanleiding van de eerste bundel kwam een vraag naar een speciale uitgave van een bundel over dementie.. daar gaat een andere blog later verder over
Voor meer info over mijn eerste boek
volg link
als je heel zachtjes welterusten zegt
als je heel zachtjes
welterusten zegt
mijn oren
streelt met
de zachtheid
van liefde in
je stem
dan pas kan
ik gaan slapen
omdat jij
heel zacht
"slaap zacht
mijn lief
ik ben blij
dat je bij
mij bent
zegt
kus voorzichtig de regenboog
als je even
omhoog kijkt
de regen
valt zachtjes op je neer
kijk dan naar
het einde van
de regenboog
leg daar
heel zachtjes
je hoofd neer
vorm dan je lippen
heel zacht
heel teer
leg daar
het allerliefste kusje
voor mij neer
drie keer het rondje met het bord
drie keer
het rondje
door het huis
waar heb ik
het bord gelaten
dat altijd stond
bij ons thuis
ze loopt maar
te dwalen
door haar huis
ze zoekt zich lens
het bord
is verdwenen
waar is het nou
terwijl ze
loopt te zoeken
door het hele huis
blijkt het bord
in haar hand
gevangen
het bord
van haar thuis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten