en hij doet het
onze zoon
die voor altijd
bij ons mocht blijven
zijn verhaal
van dat hij medisch
een achterstand heeft
hebben we vanaf het begin
als normaal gezien
we hebben hem zien groeien
tot wie hij nu is
dan vraagt hij of hij
met de trein naar oma mag
oma die aan de andere kant
van het land haar woonplek heeft
we kijken elkaar aan
zeggen vol vertrouwen
dat hij mag gaan
we brengen hem naar het station
vragen niet eens
of hij en bericht stuurt
of belt als hij er is
wij doen stoer
alsof het heel normaal is
van binnen weten we allebei
pas als we horen dat hij
op de plek is
zullen wij
gerust zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten