soms zijn er van die dagen waarvan je weet, dit gaat hem niet worden
Vandaag was al zon dag, eigenlijk al de hele week. Verkoudheid die maar niet door wil breken
met als gevolg dat je dus steeds tegen jezelf aanloopt, daarnaast is het ook nog zo dat ik behoorlijk aan het bijkomen ben van de vakantie. Het was een mooie maar ook indrukwekkende maar ook emotionele vakantie op de een of andere manier.
In mijn lessen bij de tweede klassen vertel ik over Auschwitz momenteel en dat wat zich daar heeft afgespeeld, de leerlingen zijn muisstil en luisteren aandachtig. Aan het eind vraag ik aan ze of ze het leuk zouden vinden om de foto's te zien van Auschwitz die ik gemaakt heb, en alle leerlingen in die klas willen dat graag, ze zijn echt geinteresseerd en heel erg nieuwsgierig. dat gaat dus volgende week gebeuren.
Daarnaast een paar conflicten met leerlingen die gewoon door een stuk onzekerheid niet goed weten hoe ze nu verder moeten. Ze willen graag wat anders maar ergens zijn ze zo bang voor wat er komen gaat, dat ze dit toch af gaan reageren. Heel bijzonder dit ook voor mij.
Ik heb dat niet vaak, maar ik merk dat ze tegen zich zelf aan het boksen zijn, en dus moet er ook rust gevonden worden om ze daar de ruimte voor te geven. Het komt.
Tevens druk met het maken van de e-book van de bundel en die is bijna klaar, hij gaat mooi worden dus ik hoop dat hij deze week on line gaat komen, zodat hij ook dan kan worden besteld.
Meer nieuws van het front, de website ben ik aan het opbouwen en het gaat snel, op een paar dingen moet ik wachten, zoals dat ik een ander lettertype kan toepassen en invoegen en nog wat gedoe met de juiste maat van de foto's dus dat is ook de goede weg op te gaan, ik hoop zo rond december hem up to date on line te hebben.
De bundel die gemaakt gaat worden voor het afscheidshuis met de flarden die gebruikt zijn en ook de fotos van de bloemstukken is nu ook een beetje dichterbij gekomen, ik ben er mee aan de slag, het zal een dunne bundel worden maar waarschijnlijk wel volop in kleur, dat is ook weer spannend.
Kortom door al het gedoe en gedane neem ik tegenwoordig een pas op de plaats, doe ik het soms wat rustigere aan, even weer op adem komen, mede omdat ik merk dat mijn lichaam dat nu ff wil.
en het is heerlijk dat bijkomen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten