Kunstenaar Rick, had vandaag met een groep met beperkingen, met mensen van Maatwerk en nog een vergeten organisatie een voorstelling in Rotterdam.We hadden al regelmatig hier over gehoord en ik was erg nieuwsgierig naar wat het ging worden. Rick is een ware natuur talent hoe hij werkt met deze mensen, hij gaat er goed mee om, en ze dragen hem op handen. Ze zijn gek met hem.
Vanmiddag konden we dus naar deze voorstelling. Vroeg in de middag ben ik naar vriend Frans gegaan waar ik eerst ff heb bijgepraat, daarna zijn we naar de metro gelopen waar we dus mee naar het centraal station zijn gegaan in Rotterdam, waar vriend Christian en de moeder van Rick al stonden te wachten, nadat we snel hadden geplast gingen we naar de voorstellingsplek.
Bij het aanmelden bij de organisatie kregen we allemaal een sjaaltje mee in een kleur.. en we voelden het al gebeuren, we zaten hier niet op te wachten we werden als groep uit elkaar gehaald.
Goed we moesten het beste er maar van maken.
De voorstelling begon op het plein, waar de spelers allemaal met een masker op rond liepen, gingen zwaaien, weer renden, en weer zwaaien. Daarna kregen ze allemaal een jas aan en werd er met borden rond gelopen met teksten er op zoals: "Wanneer had jij een bloedend hart" "Wat is ver" etc.
Nadat de spelers hun muziekinstrumenten hadden gepakt, gingen ineens de mensen uit een, we werden opgehaald door iemand met dezelfde kleur sjaal om. We werden dus in verschillende groepen gezet. We werden meteen door onze drie gidsen mee genomen in de tram waar we een stukje mee gingen reizen .
Bij een bepaalde halte moesten we eruit en gingen we in een klein speeltuintje zitten met thee en koekjes. Er werden vragen gesteld die we ook op de borden hadden gezien. Daarop konden we in gesprek gaan met elkaar, wat ons nu raakt, wat ver is etc.
Wat ver is is voor iedereen anders, namelijk ik vind het ver als ik iemand niet kan bereiken, en dat kan in allerlei vormen zijn, een ander vond een uur ver.
De vraag over het bloedend hart, kon ik alleen maar vertellen over de leerlingen uit Syrie die ik les mag geven, hun verhalen raken me zo diep dat het hart blijft bloeden om het leed hun aangedaan.
Iedereen had zo zijn verhaal, de drie gidsen vertelden hun eigen verhalen ook zo vertelde een gids dat hij al s10 jarige jongen was verbrand, en dat hij de lidtekens nog steeds heeft.
Daarna gingen we terug naar de tram en reden we een stukje verder om aan te komen in Delfshaven, alwaar we weer een stukje gingen lopen en uiteindelijk weer even op een bankje gingen zitten en waar we verder gingen praten over van alles. Het kwam bij mijn groepje niet echt van de grond terwijl ik hoorde van vrienden Frans, Christian en de moeder van Rick, dat er bij hun echt hele mooie gesprekken zijn gevoerd met mooie verhalen van een ieder.
Na afloop van de voorstelling gingen we naar het theater waar we nog een klein toetje kregen, de groep ging met elkaar een stuk spelen uit de Missa Criolla, prachtig gedaan.
Daarna kregen alle gasten een heerlijke maaltijd, veganistisch.. maar het was heerlijk, eerst een mosterdsoepje, daarna kregen we stampot rauwe andijvie met een vega gehaktbal. Heerlijk.
Daarna nog even veel nagepraat met elkaar en terug met de metro naar het huis van Frans om daarna heerlijk naar mijn eigen huisje te rijden heerlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten