Spectre (film)

Vanavond met de mannen naar de film geweest. De nieuwe James Bond moest natuurlijk gezien en ervaren worden. Op tijd vertrok ik naar Rotterdam om bij de Cappelse brug mijn auto te parkeren, om 18.00 hadden we afgesproken in onze favoriete Italiaanse restaurant, waar we vaak gaan eten. Door vreselijk veel files en een stuk heel langzaam rijdend verkeer, vanaf de rotonde tot aan de parkeerplek, een man voor mij die maar 30 bleef rijden en om de haverklap op zijn rem stond, kwam ik pas om 18.00 aan op de parkeerplek. Snel de metro in en daarna op een drafje naar het restaurant waar de mannen al zaten te wachten. Niets is leuker dan dat je je welkom voelt, heerlijk dat men blij is dat je er is en het gewoon rot vind als dat je door onvoorziene omstandigheden wat later bent.  De spa blauw stond al klaar en ik kon even op adem komen voor ik me in het feestgevoel van weer leuk samen zijn kon storten. Na eerst een  een paar slokken water te hebben gedronken heb ik een heerlijke pizza uitgezocht al moet ik zeggen dat Rick en Chris ook wel twee hele bijzondere namen, die ik de volgende keer ook wil proberen.  Na de pizza een heerlijke tiramisu, dat eten we daar altijd Eerst zijn we uit eten gegaan in ons restaurantje, waar we graag komen en heerlijk kunnen eten altijd, konden we naar de film. Voor het eerst een film in Imax setting, met overal geluid, vooral hard en luid, en af en toe beeld waardoor je het gevoel had dat je zelf in de film meedeed, maar ook dat je af en toe misselijk werd om dat het leek of je de lucht inging. De film is prachtig, hij duurt 2.30 uur maar ik heb zo genoten, om 22.00 heb ik even op mijn horloge gekeken en dacht ineens verrek ik zit al anderhalf uur te kijken en het verveeld nog geen minuut. Kortom een goede en mooie film die erg onderhoudend is. Na afloop ff Frans naar zijn huis gebracht en heerlijk naar mijn eigen huis om na te genieten van een heerlijke avond

recensie van de film:

Een korte inleiding

Spectre opent met een waanzinnige one-take door de straten van Mexico City tijdens het ‘Day of the Dead’ festival. Gedurende 5 epische minuten volgen we James, in masker verhuld, terwijl hij zich door een enorme mensenmassa heen baant. Als zijn masker vervolgens verdwijnt, is het daar moment dat de actie verschijnt. En die is goed. Heel goed.
Bond maakt het tijdens deze rogue missie alleen iets té bont en wordt door de MI6 op non-actief gesteld. Agent 007 moet nu zonder assistentie de mysterieuze organisatie, genaamd Spectre, zien te ontrafelen. En dat gaat niet zonder slag of stoot.

Inhoudelijk

Deze openingsscene is dé perfecte introductie voor de film en voor James Bond als personage. Alle bond ingrediënten zijn aanwezig: mooie vrouwen, actie, wapens maar vooral een indruk hoe smooth en kwiek bond kan zijn. Meteen denk je al bij jezelf: ‘Wauw, dit belooft wat! En ehm, moet ik niet ook zo’n pak hebben?’
Na de zeer fraaie titelsong, gezongen door Sam Smith, loopt de film door, alleen met aardig wat ups en downs. Allereerst besef je weer dat je was vergeten hoeveel humor er in de Bond-reeks zit. Daniel Craig weet precies de lijn op te zoeken tussen charmant en arrogant, wat voor een mooie komische noot zorgt.
Wat ook opvalt, is het feit dat Craig zich de rol als Bond inmiddels perfect heeft aangemeten. Waar er eerst nog twijfels waren over de mate waarin Craig wel Bond-material was, zul je in Spectre een Bond zien waarvan je nooit zou afvragen of dit een aangeleerde formule was. Daniel Craig zet een performance neer waar je u tegen zegt. Elke handeling, beweging en gesproken woord komt er uit alsof hij er jaren op heeft geoefend. Alsof hij geboren was als Bond en nooit een andere rol heeft gespeeld. De oude Bond van vroeger lijkt hierdoor weer herrezen.

‘Bij elke scène turf je in je hoofd aan wat je wilt hebben: Navy pak ✓, zwarte coltrui ✓, witte smoking ✓.’

Alleen mede doordat Bond zo uitmuntend goed is, vallen de mankementen aan de film meer op dan normaal. Een kleine nuance: we hebben het hier niet over technische mankementen, of schoonheidsfoutjes. Nee, iets in de formule is anders dan voorheen.

Zo zitten er hier en daar wat Schwarzenegger-achtige oneliners in, die passen bij een Hollywood Blockbuster, maar niet bij een Britse klassieker. Ook mist het rauwe randje, waardoor je als kijker snel in een kritische ‘impress me!’ houding komt. De actie is er wel, uiteraard over the top zoals altijd, alleen doordat het zo clean en soms wat voorspelbaar is, daalt je inlevingsvermogen en kijk je maar even op je horloge hoe laat het is. Dat is iets wat bij de vorige delen nooit is gebeurd. Wanneer er dan weer ongepolijste actie in beeld is, komt de film pas weer écht tot leven.

Het oordeel

Nu klinkt dit best negatief, alleen moeten we benadrukken dat we het hier over ‘mankementen’ hebben; het grote geheel is precies zoals je hoopt. De film klopt verder namelijk tot in de puntjes. De locaties, cast, auto’s en de beelden zijn stuk voor stuk subliem. De kleding niet te vergeten. Bij elke scene weer, turf je in je hoofd aan wat je wilt hebben: Navy pak ✓, Tom Ford zonnebril ✓ zwarte coltrui ✓, witte smoking ✓,  ga zo maar door. We kunnen met zekerheid zeggen dat James Bond het best geklede personage ter wereld is, en er in andere delen nooit eerder zó suave uit heeft gezien. Alleen al voor deze inspiratie is de film het kijken waard.
Ook los van de kleding is dit echt een titel om gezien te hebben. Met een groep vrienden naar deze film is filmvermaak zoals het moet zijn. Kijken naar auto’s en mooie vrouwen is tenslotte ook wat je buiten de bioscoop het liefst zou doen. Op IMDb heeft Spectre een keurige 7,9 en dat is ook precies wat deze film verdient. Maar beter dan de eerdere delen? Dat dan weer net niet.