Son off Saul (film)

 

Gisteravond met vriendin Kitty naar de film geweest. We hadden al een afspraak staan deze zaterdag, we zouden eerst lekker eten bij de Budhas in leiden, daarna zouden we naar een concert gaan waar een vriend van mij in staat te zingen, of wie weet zit hij er wel, dat weet ik ook niet helemaal.

Aangezien hun dirigent ziek was  kon het dus niet doorgaan en moest er iets anders verzonnen worden, We zijn natuurlijk samen in Auschwitz geweest, en deze film schijnt de gruwel van Auschwitz erg te laten zien. We wilden hem allebei heel graag gaan zien.

We zaten in een prachtige oude bioscoop in Leiden, waar je nog echt de sfeer van vroeger voelt en proeft. De film beloofde dat je nu dingen zag die nooit gefilmd waren. Dat klopt ook wel, je zag nu inderdaad hoe de mensen de gaskamer werden ingeleid, ze moesten zich ontkleden en dan in de douche gaan staan, ze kregen na de douche warme soep en maaltijden en konden dan aan het werk. Je zag de ontgoocheling. Daarnaast zag je ook hoe de verhaallijn die ze hebben neergezet, over de zoon van Saul, toch ergens wat vreemd vorm is gegeven. Het gaf een hoop onwerkelijke scenes wat natuurlijk ook wel kan, omdat  het  anders niet de verhaal lijn ondersteunde. Voor mij werd wel duidelijk dat de werkers in het kamp, de sonderkomando dus een privilege hadden, ze mochten in de stenen gebouwen slapen. Wel werd duidelijk dat ze na 70 dagen werken werden vermoord, ze kregen de behandeling, zoals dat genoemd werd. dat klinkt wat minder erg dan dat ze dood werden gemaakt.  Ook was er in de film een scene waarin ineens heel veel mensen werden doodgeschoten, ze moesten zich uitkleden en werden naar de kuil geleid, daar werden ze dus doodgeschoten. Ook was het nieuw voor mij dat mannen en vrouwen in dezelfde gaskamer gingen, dat wist ik dus niet. Het is wel een film die de moeite waard is om te zien maar de grote aankondiging van dat het een film is die iets laat zien wat niemand heeft gezien is wat overtrokken. We zaten helaas wel in de bios met een paar dames, van formaat, die het nodig vonden om vooral veel chipszakjes die erg veel lawaai maakten te openen.. gevolg dat ik ff dacht dat de boxen ontploften maar nee de dames begonnen aan hun smaak en kraak sensatie en wij mochten allemaal mee genieten hiervan.

recensie van de film:

 Regie: László Nemes | Cast: Géza Röhrig (Saul), Levente Molnár (Abraham), Urs Rechn (Oberkapo Biederman) e.a. | Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2015

Voor zijn eerste speelfilm besloot de Hongaarse filmmaker László Nemes een onderwerp uit te diepen, dat in de filmgeschiedenis niet vaak belicht is, namelijk de Sonderkommando's in de concentratiekampen. Deze bestonden uit groepen van gevangenen, die in vernietigingskampen onder dwang moesten meehelpen met het moord- en vernietigingsproces tijdens de Holocaust. Dat dit onderwerp niet bepaald populair was voor een film, blijkt uit het lange proces dat Nemes moest afleggen om de fondsen bij elkaar te krijgen. Maar liefst vijf jaar spendeerde hij hieraan, maar dat bleek de tijd dubbel en dwars waard toen de film in Cannes de Grand Prix in de wacht sleepte.

ad

F

In Son of Saul volgen we twee dagen uit het leven van Saul Auslander, een Hongaarse jood en gevangene in het vernietigingskamp Auschwitz. Hij maakt deel uit van het Sonderkommando en werkt in een van de crematoria. De nazi's waren dan wel de baas in Auschwitz, de nare klussen rond de gaskamers en het verbranden van de lijken lieten ze over aan de Sonderkommando. Auslanders leven bestaat uit het zien van het ondenkbare en het uitvoeren van taken, die werkelijk onmenselijk zijn. Hij lijkt zijn emotie om alles dat hij meemaakt te hebben uitgeschakeld tot hij het lijk ziet van een jongen, van wie hij denkt dat het zijn zoon is. Hij zet alles op alles om de jongen een Joodse begrafenis te geven in plaats van verbrand te worden met de andere lijken.

Nemes koos ervoor om in alles dat we op het scherm zien, Auslander (geweldig ingetogen vertolkt door de debuterende Géza Röhrig) centraal in beeld te plaatsen. De camera zit dicht op zijn huid, waardoor je het allemaal echt door zijn ogen en beleving ervaart. Het beperkte kader zorgt ervoor dat alles nog meer claustrofobisch aanvoelt. Auslander loopt soms verdoofd door het kamp terwijl je wazig om hem heen ziet wat voor vreselijke dingen gebeuren, waar hij niet eens meer van opkijkt. Nemes koos ervoor om de camera juist niet op deze dingen te richten, maar ze alleen in de achtergrond te tonen zodat je altijd bij Auslander blijft en begrijpt dat deze verdoving nodig is om geestelijk te kunnen blijven functioneren in deze hel. De geluiden hoor je wel duidelijk en zorgen ervoor dat je alles dat zich om hem heen afspeelt als kijker zelf invult. Deze kracht van de suggestie en focus op het geluid, maken de film des te sterker.

Son of Saul is een indringende filmervaring, die je letterlijk de adem beneemt. Waar zoveel Holocaustfilms gaan over het overleven, toont deze het ware uitzichtloze bestaan in het kamp. Toch bevat de film ook hoop, want Saul vindt een zinvolle bezigheid om hem door de barbaarse omstandigheden heen te slepen. Van de opening tot het einde blijft het een moeilijke maar tegelijkertijd ook unieke filmervaring, waardoor Son of Saul zonder twijfel een van de films is, die je dit jaar gezien moet hebben.