Westerborkpad etappe 8

 

 Denk dat ik erg enthousiast ben over dit pad, vriendin Susan wilde ook mee gaan lopen, dus we spraken af op station Baarn om te lopen van Baarn naar Amersfoort, een kleine 9 kilometer, het is niet zo heel veel, maar het voordeel van dit pad is dat elk eindpunt of bij een bushalte in de buurt of bij een station, daar is echt over nagedacht echt een genot om dit pad zo te lopen samen

Kortom na stevig overleg in verband met het weer besloten we om heel vroeg te gaan lopen, tenminste voor mij achterlijk vroeg.  om 10.10 precies op station Baarn, gevolg ik kon even oefenen om om 6.15 de wereld te aanschouwen. en alles in mijn lichaam riep. niet doen. ga terug in dat bed, nu kan het nog..  terwijl ik me moeizaam uit  bed worstel, hoor ik een buurman zijn ramen krabben van zijn auto.. en denk alleen maar welke idioot bedenkt dan ook om op zaterdagochtend om 6.15 op te staan om te gaan wandelen.. dat kan er maar 1  zijn en ja dat ben ik zei de gek... 

Maar goed het is niet anders ik wil dit pad lopen, in de hoop dat ik volgende week nog even etappe 6 in kan halen zodat ik  in ieder geval dat ook heb gehaald dan kan ik weer verder, vind het eigenlijk niet echt leuk om een stuk te missen in een pad, maar dat komt ook wel weer goed.

De wandeltocht naar het station was glibberig net alle gevolgen van dien. Maar was ruim op tijd voor de trein. Dik ingepakt in de trein naar Utrecht.  Daar had ik ruim tijd voor om nog wat inkopen te doen  en het toilet bezoeken. 

Daarna in de trein naar Baarn waar ik precies om 10.04 uit de trein stapte. Om 10.10 kwam susan aan. We zagen elkaar en nadat ik had uitgelegd welke tekens we moesten volgen konden we aan de wandel. 

Het verlaten van Baarn was zo gebeurt en voor we het wisten liepen we door een weids landschap wat me deed denken aan onze eerste tocht die we maakten van het Pieterpad. Pieterburen naar Winsum, veel weiland veel asfalt. Zo hier ook. Heel veel beton. 

Wel 2 roodborstjes gezien wat de feestvreugde alleen maar verhoogd. Eindelijk mochten we het asfalt  verlaten en gingen we richting modderig paden, ik dacht meteen zo blij dat ik net de trein ben kunnen de schoenen mooi drogen en het grote voordeel is wel dat ik dus thuis met schonen schoenen aankom. 

We hadden zo lopen praten en de bankjes die we tegenkwamen onderweg stonden op ware tocht plekken dat we pas in Amersfoort een bankje vonden uit de tocht om een kopje thee te drinken en om te lunchen. Waarop ik tegen Susan zei wat een heerlijk groen uitzicht op dit bankje, wijzend naar een hele dikke groene boom die nog geen meter van mij afstond. 

De Soesterweg was een gebed zonder end, wat lang, het was wel leuk dat we een heel oud kerkhof zagen waar ik dol op ben, overwoekerde graven, verzakte stenen etc. 

Het Joods kerkhof was helaas dicht maar dat had ik kunnen weten al deze kerkhoven zijn dicht op zaterdag in verband met de Sabbat. Die konden we dus niet bekijken. Voor we het wisten waren we bij het station en daar bleek dat we dus moesten opschieten om onze treinen te halen wat natuurlijk gelukt is. Intens tevreden kijk ik terug op het niet leukste gedeelte van dit pad maar wat was het gezellig.