Vandaag besloten om etappe 6 later te doen omdat vriendin Marlous mee ging dus we begonnen met etappe 7 zodat we een mooie route zouden hebben om te lopen, van Hilversum sportpark naar Baarn
De ontmoeting op het station in Utrecht was al hilarisch, ik was extra vroeg vertrokken en dacht dat komt wel goed, dat deed het ook wel., maar Marlous die in Utrecht woont, kwam op het laatst aanrennen en zei alleen maar rennen.. dan kunnen we zo de trein pakken die er nu staat, dus dat hebben we gedaan ik ben tegen rennen maar dit keer heb ik me er maar overheen gezet, en we zaten in de trein heerlijk
Al kletstent waren we voor we het wisten op de plek van de bestemming en dus konden we beginnen aan de toch der tochten...9 km lopen om er te komen waar we moeten zijn. Het mooie van dit pad is toch wel dat je steeds van Station naar Station loopt, wat ik wel erg fijn vind en me ook wel blij maakt, minder gedoe met uitzoeken hoe terug te komen.
Wat ergens ook wel de charme is van het lopen, maar toch soms dient het gemak de mens.
We begonnen hoopvol en nadat ik Marlous had verteld hoe de tekens eruit zagen die we moesten volgen, gingen we op weg.. We liepen heerlijk door Hilversum totdat we ineens voor een opbreking stonden. Deze opbreking was wat vaag aangegeven maar goed we begrepen hem en zijn dus lekker doorgelopen, en vonden uiteindelijk de goede weg terug. Daarna gingen we goed.. de tekens duidelijk.. de kaart en het boekje in de hand en gaan en genieten
Soms krijg ik soms ineens het gevoel dat we verkeerd zitten, dan pak ik spontaan mijn Komoot en kijk ik en ja hoor we liepen heel vrolijk en blij rond, maar liepen dus compleet van koers.. dus wij terug.. en daar was waar we moesten zijn het punt, We liepen nog geen driestappen of zagen al de brug die we over moesten, was dicht, dus wat nu. Kennelijk hadden we een radeloze blik genoeg, werden we door vriendelijke wandelaars die de omgeving geholpen om op de goede weg te komen. want het hele gebied waar we doorheen moesten was namelijk afgesloten, daar konden we dus niet langs.. dus we moesten een heel andere kant op..
Eindelijk zaten we op de goede weg en konden we verder lopen.. en dat ging heerlijk.. we liepen voor we het wisten weer het bos in. en dat is genieten, totdat je ziet dat je een pad over moet dat vol is met modderpoelen.... maar ja dat houd ons niet tegen.. dus al lachend en stappen door het water.. zijn we door dat pad gekomen.. heerlijk... Wist niet dat er zoveel water was gevallen...
Maar al pratend en lachend liepen we door, na een sanitaire stop, en daarbij meteen onze lunch te hebben gegeten, liepen we verder om, juist opeens ons af te vragen waar toch de tekens bleven... juist komoot erbij en ja we waren weer te ver gelopen, wederom een soort van verdwaald.. dus wij weer terug, dat is zo fijn aan de komoot.. je bent zo weer op het juiste pad.
Het laatste stukje was toch wel heel bijzonder zeker omdat we een prachtige Robin tegenkwamen of te wel in het Nederlands een Roodborstje.. en dan mag je volgens mij een wens doen, en dat heb ik al gedaan...
Uiteindelijk aangekomen bij het Station Baarn, daar een heerlijk kop thee gekocht en de trein in die er al klaar stond. soms is het zo lekker dat dingen meteen klaar zijn.. alsof ze op je hebben gewacht heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten