Westerborkpad etappe 5

 

Aangezien we toch lekker liepen, besloten we om maar meteen ook etappe 5 eraan vast te plakken, 

dus we zijn eerst vanuit Muiderberg gelopen naar Bussum/Naarden, daarna van Naarden naar Hilversum..

Het Westerborkpad is trouwens maar 1 richting dit is expres gedaan omdat de Joodse mensen ook maar 1 kant opgingen en dus niet terug konden naar waar ze vandaan kwamen Amsterdam. De man die dit pad  begonnen is is  Jan Dokter uit Hoorn  die in 2005 70 jaar werd. Hij schreef in oktober van dat jaar: “Waarom wil ik 60 jaar na het vreselijke gebeuren met mijn eigen ogen de plaats zien vanwaar mijn familie is gedeporteerd naar vernietigingskampen?”

Ter nagedachtenis aan zijn familieleden liep hij de route van de Hollandse Schouwburg in Amsterdam naar kamp Westerbork in Hooghalen. Dat was de inspiratiebron om van het Westerborkpad een officiële wandelroute te maken.

342 Kilometer, langs de spoorlijn, 70 historische sporen, rolstoel toegankelijk, ondersteund door een wandelgids, aanvulling vanuit een website en luisterplaatsen in het veld met talloze wetenswaardigheden. Een unieke combinatie van toevoegingen aan een wandelpad dat daarmee terecht een bijzonder pad genoemd mag worden.

We starten dit pad dus in Naarden bij het station die als een soort vertrouwd iets voorkwam, tenslotte waren we daar overgestapt op de bus naar Muiderberg.

Het eerste stuk was een heel groot gedeelte door Naarden en Bussum,  we kwamen door prachtige kleine steegjes, waar een synagoge stond, om daarna een heel lang stuk te lopen om uit te komen bij een heel oud kerkhof, prachtig om te zien.. we hebben daar gedwaald en gekeken naar diverse graven. Van oude vervallen kerkhoven kan ik zo genieten, de trieste sfeer die er hangt, ook de beloftes die eigenlijk nooit waar zijn gemaakt, de verdwaalde verdroogde bloemen die er liggen,  maar ook ineens op een graf toch nog redelijk verse bloemen, terwijl je je afvraagt waarom juist deze wel...  maar ook de verzakking van graven. ik vind het altijd heel mooi het rouwproces weergeven, het langzaam loslaten van je verdriet van eerst bijna dagelijks het graf verzorgen. tot eens per week en dan langzaam steeds minder vaak totdat diegene die er ligt vergeten is en het graf is overgelaten aan de krachten van de natuur. mooi om te zien en te voelen en te bleven.., ik hou er enorm van.

Bij het Joodse gedeelte hetzelfde verhaal, verzakte graven, maar daar geen bloemen wel steentjes op graven...  bij het herdenkingsmonument lagen happy stones, naast dat ik dit inmiddels de zwerfafval van 2021 vind, omdat je ze overal vind en ze eigenlijk niets meer toevoegen aan waar voor ze waren, eerst maakten ze je happy, daarna maakten ze het tot een last.. maar op een herdenkplek voor gevallen mannen en vrouwen in de oorlog.. happy stones neer te leggen... is echt een teken van niet nadenken.... dat doe je niet... alsof je blij bent dat deze mensen zijn overleden...  ik ben soms in staat om ze er af te halen en weg te gooien.. ik vind dit totaal niet gepast. In Berlijn heb ik het gedaan bij het herdenking monument waar duizenden mensen de dood vonden.. daar lag een happy stone. die heb ik opgepakt en later in de Spree gegooid.. hoop dat ooit mensen hiermee stoppen en vooral nadenken waar ze ze neerleggen...

Na het kerkhofje gingen we op zoek naar het huis van de fam. Polak, we dachten het huis te hebben gevonden maar we bleken dus bij de verkeerde straat te staan.. dus wij verder lopen op de route, via een hele vreemde omweg kwamen we dus aan bij de plek waar het huis heeft gestaan. er was niets meer van te zien dus dat schoot niet op.. maar goed we zijn er geweest. 

Daarna konden we eindelijk Naarden verlaten en konden we de hei op, en daar het pad  "Gebed zonder end" lopen.. een kaarsrechte onverharde weg over de hei, de nieuwe Crailoseweg genoemd.. indrukwekkend om daar te lopen.. We mochten op een gegeven moment tussen de echte koeien door met die giga horens, die in het veld vredig lagen te grazen.. er stond heel duidelijk 25 meter afstand houden maar dat was lastig maar goed er is geen keus dus zijn we daar maar langs gelopen, leuk foto's makend. 

Daarna liepen we ineens Hilversum binnen.. voor we het wisten waren we bij het station en konden we met de auto terug naar Alpen moe maar voldaan maar wat een heerlijke route is dit geweest. en ik kan het nog steeds.. 20 km lopen zonder dat ik ergens last van heb.. verheug me nu al op etappe 7 aanstaande dinsdag. Ik sla etappe 6 even over omdat dat een route is dwars door Hilversum, die ga ik later lopen..  ook omdat het een route lijkt te zijn over een harde ondergrond maar wie weet valt hij mee..