Single all the way (netflix film)

 

Wat een heerlijke film deze film op netflix, ik dacht eerst het is weer zon kerstfilm, dat is ook zo het is een kerstfilm, je weet wat er gaat gebeuren, je kent het verhaal, je weet de opbouw, en toch deze film was zo mooi, tranen met tuiten, al huil ik tegenwoordig bij alle kerstfilms, het is de leeftijd ga ik vanuit.

 

Toch kan ik deze film aanraden om hem te gaan kijken al is het geen kerst, ik heb er van genoten, al ben ik met de recensie eens dat de rol van de tante niet echt veel toevoegt, moet waarschijnlijk de komische noot zijn maar is eerder het tegenovergestelde, het is irritant maar daar doorheen kijkend zie je toch een prachtige worsteling tussen twee mensen die weten dat ze voor elkaar bestemd zijn maar dat niet durven toegeven uit angst dat de vriendschap dan wel eens kapot kon gaan en ze alles kwijt zijn, al denk ik vaak dat is de ideale basis tussen twee mensen, zoals ik zie bij vrienden van mij. zijn vrienden en hebben samen de liefde, als het op 1 vlak wat minder lekker loopt dan kunnen ze terugvallen op de andere.. en dat maakt de relatie juist zo sterk... 

 

De rol van Philemon  Champers is prachtig of zal het door zijn stralende lach komen.

recensie van de film:

“You know, it’s not every day that you meet a gay handyman. How did you learn how to do all this stuff? “

Peter (Michael Urie) is een Social Media pr-man in Los Angeles. Hij heeft succes met zijn werk, maar niet in de liefde. Zijn familie woont in een achteraf plaatsje in New Hampshire, en zet hem elk jaar rond de kerst onder druk om iets aan zijn single status te doen. Dat lijkt er eindelijk van te komen: Peter is flink aan het daten met een knappe arts. Peter’s huisgenoot Nick (Philemon Chambers) is klusjesman, en komt tijdens het uitvoeren van een klusje er toevallig achter dat Peter’s vriend getrouwd is en een gezin heeft. Peter ziet nu enorm tegen de kerst op. Weer alleen naar zijn familie is geen optie. Maar dan komt hij op het gouden idee: waarom doet Nick niet alsof hij zijn vriend is? Nick ziet dat niet echt zitten, maar eenmaal in New Hampshire lost het probleem zichzelf op: Peter’s moeder heeft een blind date voor Peter geregeld met de knappe sportinstructeur James (Luke Macfarlane). Het enige probleem: Peter’s familie is eigenlijk gek op Nick.

De film begint leuk genoeg. Het plotje wordt snel neergezet. Ik was even bang dat we naar de zoveelste “doe alsof we wel of niet een relatie hebben” film ging kijken. Dat wordt gelukkig door de blind date slim vermeden. De familie is sympathiek en anders dan Happiest Season niet overdreven karikaturaal. Na een half uurtje zat ik er redelijk in, en toen… stapte Jennifer Coolidge als Tante Sandy de film binnen. Ze heeft geen grote rol, maar dreigt de film grondig te verpesten. Coolidge in een bijrol is net zoiets als een mensetende piranha in een groot zwembad. Hoewel je haar niet altijd ziet zorgt de wetenschap dat ze er is niet voor een prettig gevoel. Overacting, een irritante stem en vooral een grappig bedoelde maar totaal niet grappige aanwezigheid.

De familie van Peter ziet wel iets in een relatie tussen Peter en Nick. Één van de meest vermoeiende ideeën in films is dat twee homo’s samen in een verhaal automatisch seksuele of romantische gevoelens voor elkaar zouden moeten hebben. Sex and the City pakte dat ooit al eens succesvol op toen Charlotte haar gay bestie probeerde te koppelen aan de gay bestie van Carrie. Anthony maakte Charlotte direct duidelijk dat hij wellicht op mannen valt, maar niet per se op alle mannen. (om de één of andere onverklaarbare reden maakte men dit in de tweede film weer ongedaan) De moeder van Peter legt haar familie dan ook omslachtig uit dat twee gay vrienden niet per se romantisch geïnteresseerd hoeven te zijn. Vervolgens laat dat script dit volwassen gegeven vlot vallen, en gaan ze aan de slag om Peter voor Nick te laten vallen. Het probleem is dat Nick en Peter als goede vrienden en huisgenoten heel geloofwaardig zijn, geloofwaardiger dan als geliefden. Het was heel origineel geweest als men dat deze film had durven benadrukken.

Peter is ook een beetje een zelfzuchtige vent. Continue bezig met zichzelf, zijn gebrek aan geluk, zijn familie die hem onder druk zet, zijn werk en zijn planten. Dat de film werkt is door Nick, of eigenlijk dus acteur Philemon Chambers. Chambers laat Nick langzaam wennen aan het idee van een relatie met Peter zonder dat het al te overdreven wordt. Hij is sympathiek, goed met de familie en zelfs de kijkers vallen voor hem. Waarom hunks als Nick en James echt voor Peter vallen maakt de film niet helemaal duidelijk, vooral omdat het verhaaltje draait om Peter’s geluk. Gelukkig voor Peter zijn beide heren precies zo empathisch als het script van ze verlangt.

Conclusie:
Single all the Way is een matig gekozen titel, want het suggereert dat iemand juist graag single wil zijn. Dat is geenszins het geval, de film mikt er juist op om Peter niet single te laten eindigen. Als ik de Piranha Coolidge succesvol negeer, dan is dit een genietbaar tussendoortje in de aanloop naar kerst. Kan het concurreren met Love Actually, The Holiday of Home Alone? Absoluut niet. Maar Single all the Way kan je wel een verstrooiend avondje bezorgen zonder dat de film verder enorm bijblijft.