Afgelopen maandag was het weer zover, de voorstelling: " klappen voor Bart" was weer in de school.
Er was wat gedoe, om de een of ander stomme reden, had ik de verkeerde datum in mijn hoofd, dacht ik dat het op dinsdag zou zijn in plaats van op de maandag. Gevolg dat ik, toen ik het woensdag hoorde, alleen maar dacht, hoe kan ik dit oplossen, ik denk dan niet in problemen maar zoals altijd in oplossingen...
De oplossing begint bij de basis, eerst vragen of heel misschien Bart en David een dag later kunnen, dat kon niet, ze moesten dan elders spelen, wat me niet verbaasd, het stuk is goed, dus hij is volgens mij altijd uitverkocht, trekt door heel het land en dat is terecht.
Dus moest ik verder denken, met samengeknepen billen heb ik gebeld naar de locatie waar de voorstelling zou worden gehouden. Omdat het schooltje waar we nu zitten een hele open aula heeft, erg gehorig is, bedacht ik me al lang geleden dat het handig zou zijn om bij een zuster school deze voorstelling te geven. Alles was in kannen en kruiken.. maar ja de data klopte niet.. Dus ben ik heel snel gaan bellen, gelukkig kon de voorstelling doorgang vinden op maandag.
Er viel van mij wel 10 kilo af aan spanning, maar ik heb het gered en geregeld.
De maandagochtend heb ik altijd het eerste uur vrij, dus ben ik naar de school gegaan waar ze zouden spelen, om ze even welkom te heten en even kort bij te praten. Ik vind dat dat hoort, dat je even toch met ze moet praten en er zijn.
Het bijpraten was al meteen weer oude jongens krentenbrood, erg gezellig.
Daarna ben ik naar mijn locatie gegaan om mijn lessen te geven.
Gelukkig kon ik dit keer ook naar de voorstelling omdat mijn rooster op maandag heel veel openingen bied, veel gaten heeft, dus dat is ideaal.
De voorstelling was zoals ik had verwacht wederom geniaal, en al kijk ik voor de tigste keer, het blijft iets wat raakt, wat de leerlingen toch ook tot nadenken zet.
Het mooie is ook dat Bart af en toe dingen veranderd zodat de voorstelling zowel voor hem als voor de mensen die hem vaker zien, boeiend blijft om te kijken.
Gelukkig zitten de hilarische scene met de banaan er nog in, zo ook het eind wat raakt... de geweldige sportscene etc. het blijft boeiend.
Na de voorstelling nog even gepraat met Bart en David en daarna was het weer tijd om afscheid te nemen met de woorden dat ik hoop dat ik ze volgend jaar weer mag en kan boeken.
De evalutie die ik altijd met de leerlingen doe is dat ze altijd een stukje moeten spelen, iets wat ze schokkend, iets wat ze zielig en ook iets wat ze grappig moeten naspelen.
Het is leuk om te zien dat de leerlingen toch weer verschillende dingen zielig vinden, of grappig, de banaan scene vind de ene groep grappig een andere groep vind dat zielig..
kortom mochten docenten dit lezen van andere scholen deze voorstelling is een aanrader en is steen goed
meer info is te vinden op zijn website
Geen opmerkingen:
Een reactie posten