Gisteren na het sporten met Chris en Rick naar de tentoonstelling in de Kunsthal geweest. Eerst werd ik verrast met een heerlijke maaltijdsalade, die stond al klaar toen ik binnenkwam.. wat een luxe is dat.. je kan zo aanschuiven.
Bij binnenkomst was ik weer eens mijn chaotische zelf ik moest namelijk zo dringend naar het toilet, dat ik eerst Chris heb begroet, de toilet ben in gestormd, daar gedaan wat ik daar behoor te doen, pas daarna met alle fatsoen Rick kon begroeten.. het gekke is dat dat bij deze boys probleem is, ze kennen me en vinden het best.. Heerlijk je zo thuis te voelen bij mensen.
Tijdens de maaltijd hebben we heerlijk zitten te praten, zij over hun reis naar Barcelona, vooral de mooie musea die ze hebben bezocht en ik over Lissabon, erg leuk en gezellig, zeker toen Rick bekend maakte dat hij een heerlijk taartje had voor ons, een taartje wat zo lekker was dat hij eigenlijk om meer vroeg, nooit geweten dat een glutenvrije maar ook nog veganistische taartje zo lekker kon zijn.
Daarna zijn we met elkaar gaan wandelen naar de Kunsthal waar een expositie is over iets wat ik graag wilde zien, namelijk 100 jaar kinetische kunst. Ik had dit ook gezien bij het programma Nu te zien, en was benieuwd wat er inderdaad allemaal te zien zou zijn, ik was aangenaam verrast maar ook ergens een gevoel van ik had me er iets anders bij voorgesteld, namelijk dat de kunstobjecten zouden reageren op jouw lichaamswarmte etc, maar helaas was dat niet het geval, al waren er wel bijzondere werken bij.
Daarnaast was er een prachtige tentoonstelling van Stefan vanfleteren, over surfers.. erg mooi om te zien haarscherpe foto's van surfers dat je soms de neushaartjes nog zag. Soms kon ik schrikken van hoe sommige ogen naar je keken zo indringend dat ik dacht .. doe maar even niet
De tentoonstelling, en dat zou ik ook hebben kunnen bedenken en doen T-Shirt Truth van Susan Barnett liet me af en toe glimlachen en deed me gniffelen omdat er soms teksten tussen zaten die ik zo grappig vond, zeker omdat het door bepaalde mensen werd gedragen.
Daarnaast was er een tentoonstelling over Hugo Claus, het gekke was ik weet dat ik iets van hem heb gelezen, waarschijnlijk veel meer maar ik kon me dat niet herinneren.. dat vind ik zo gek.. en ik vond deze tentoonstelling dan ook helemaal niet boeiend.. dus daar zijn we maar overheen gewalst.
Met z'n drieën zijn we uiteten gegaan in de Bazaar, lekker eten voor een mooie prijs maar ook de sfeer is er goed. Samen mooie gesprekken gevoerd over verlies, over dood over het leven heel kostbaar maar ook heel dierbaar.. prachtig... ik zit er nog steeds over na te genieten.
Bij binnenkomst was ik weer eens mijn chaotische zelf ik moest namelijk zo dringend naar het toilet, dat ik eerst Chris heb begroet, de toilet ben in gestormd, daar gedaan wat ik daar behoor te doen, pas daarna met alle fatsoen Rick kon begroeten.. het gekke is dat dat bij deze boys probleem is, ze kennen me en vinden het best.. Heerlijk je zo thuis te voelen bij mensen.
Tijdens de maaltijd hebben we heerlijk zitten te praten, zij over hun reis naar Barcelona, vooral de mooie musea die ze hebben bezocht en ik over Lissabon, erg leuk en gezellig, zeker toen Rick bekend maakte dat hij een heerlijk taartje had voor ons, een taartje wat zo lekker was dat hij eigenlijk om meer vroeg, nooit geweten dat een glutenvrije maar ook nog veganistische taartje zo lekker kon zijn.
Daarna zijn we met elkaar gaan wandelen naar de Kunsthal waar een expositie is over iets wat ik graag wilde zien, namelijk 100 jaar kinetische kunst. Ik had dit ook gezien bij het programma Nu te zien, en was benieuwd wat er inderdaad allemaal te zien zou zijn, ik was aangenaam verrast maar ook ergens een gevoel van ik had me er iets anders bij voorgesteld, namelijk dat de kunstobjecten zouden reageren op jouw lichaamswarmte etc, maar helaas was dat niet het geval, al waren er wel bijzondere werken bij.
Daarnaast was er een prachtige tentoonstelling van Stefan vanfleteren, over surfers.. erg mooi om te zien haarscherpe foto's van surfers dat je soms de neushaartjes nog zag. Soms kon ik schrikken van hoe sommige ogen naar je keken zo indringend dat ik dacht .. doe maar even niet
De tentoonstelling, en dat zou ik ook hebben kunnen bedenken en doen T-Shirt Truth van Susan Barnett liet me af en toe glimlachen en deed me gniffelen omdat er soms teksten tussen zaten die ik zo grappig vond, zeker omdat het door bepaalde mensen werd gedragen.
Daarnaast was er een tentoonstelling over Hugo Claus, het gekke was ik weet dat ik iets van hem heb gelezen, waarschijnlijk veel meer maar ik kon me dat niet herinneren.. dat vind ik zo gek.. en ik vond deze tentoonstelling dan ook helemaal niet boeiend.. dus daar zijn we maar overheen gewalst.
Met z'n drieën zijn we uiteten gegaan in de Bazaar, lekker eten voor een mooie prijs maar ook de sfeer is er goed. Samen mooie gesprekken gevoerd over verlies, over dood over het leven heel kostbaar maar ook heel dierbaar.. prachtig... ik zit er nog steeds over na te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten