Mede door vriend Frans besefte ik ineens dat Vaderdag inderdaad voor mij ook een ander soort dag is dan voor velen. De mensen die nog een vader hebben, vieren dit natuurlijk. Maar dan besef ik me dat ik nooit meer een Vaderdag zal hebben. Mijn broer heeft nog een Vaderdag , omdat zijn kinderen natuurlijk voor hem ook de Vaderdag vieren. Helaas is mijn vader 5 jaar gelden overleden, het is gek, het went, de pijn, maar het is ook bijzonder om te ontdekken dat soms ineens ik emotioneel ben omdat ik iets mis.. Gelukkig heb ik aan mijn vader goede herinneringen, heb ik prachtige verhalen over mijn vader, heb ik nog twee cd's waarop ik zijn stem kan horen, omdat hij als De Vlegel, langs bejaardenhuizen en feesten en partijen trok, op straat festivals zong, en dus ook zo cd's verkocht.
Wat heb ik die accordeon vervloekt, mede omdat ik niet van dat geluid hou, al staat hij nu wel bij mij in huis, omdat ik dat graag wil hebben, als herinnering aan hem.
Bijzonder toch weer dat je soms ineens beseft dat Vaderdag voor jou nooit meer een Vaderdag betekenis zal hebben hooguit dat het een dag is waarbij je ineens weet dat je vader er niet meer is.
Toch is het mooi dat ik terug kan kijken op een prachtige jeugd, met een vader die echt voor ons ging, die grapjes had, die humor had maar ons ook leerde te vechten en als je iets wil er voor te vechten.
Zijn onvoorwaardelijke liefde voor zijn kinderen en zijn geloof in ze heeft ons toch gemaakt tot wie we zijn, daarom hier het prachtige lied van Stef Bos.. Pappa als een soort van Vaderdag voor mijn vader
Vaderdag zal nooit meer Vaderdag zijn
de dag dat mijn vader
zijn ogen sloot
besefte ik nog niet
dat daardoor
Vaderdag voor mij
nooit meer zijn betekenis zou hebben
zoals het vroeger was
geen kinderen die
met mij Vaderdag komen vieren
geen dag meer om
naar mijn ouderlijk huis te gaan
Vaderdag is nooit meer Vaderdag
omdat toen mijn vader ging
hij Vaderdag met zich mee nam
naar het paradijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten