Elk jaar ga ik met vriendin Marlous naar de Parade in Utrecht. Dit had ik natuurlijk ook aan vriend Frans verteld, en dus besloten we dat we met z'n 2-en naar Rotterdam zouden gaan om te kijken of Frans het ook wat vind, en voor mij een leuke nieuwe uitdaging omdat ik na Utrecht en Amsterdam nog niet in de andere steden ben geweest en ik het wel even leuk vind om te kijken op verschillende terreinen of het overal even gezellig is, Tot dusver is het nog steeds Utrecht wat ik een mooi terrein vind en waar ik de sfeer erg gemoedelijk vind.
We waren al vroeg op het terrein, omdat we natuurlijk het jammer vinden om 7,50 te betalen omdat je voor veel minder ook veel plezier kan hebben, en daarna is er nog genoeg te kopen aan eten en drinken dat die 7,50 toch een leuke bezuiniging is.. dus die hielden we lekker in onze beurs.
We zijn eerst opzoek gegaan naar de grote kassa, om daar de kaartjes te kopen, van te voren hadden we al drie voorstellingen uitgezocht die ons erg leuk leken.
Eén van de voorstellingen was
Kletsmajoor door Oostpool
We waren al vroeg op het terrein, omdat we natuurlijk het jammer vinden om 7,50 te betalen omdat je voor veel minder ook veel plezier kan hebben, en daarna is er nog genoeg te kopen aan eten en drinken dat die 7,50 toch een leuke bezuiniging is.. dus die hielden we lekker in onze beurs.
We zijn eerst opzoek gegaan naar de grote kassa, om daar de kaartjes te kopen, van te voren hadden we al drie voorstellingen uitgezocht die ons erg leuk leken.
Eén van de voorstellingen was
Kletsmajoor door Oostpool
Kletsmajoor gaat over het geblaat, gezwets, gezever van deze en alle
tijden. Over de dronken oom die tijdens het kerstdiner z’n opgespaarde
mening geeft, de politicus die om de hete brij heen draait, de
voetbalanalist die zijn tweede huis bij elkaar kletst en de kapper die
voor twintig minuten je beste vriendin is. Neem het ze maar eens
kwalijk! Gewapend met een handjevol slappe anekdotes, verkeerd
geciteerde quotes en een grabbelton aan algemene kennis gaan Teun Luijkx
en Vincent van der Valk de strijd aan met de stilte.
“De PR-tekst van een Paradevoorstelling vertelt nooit het hele verhaal.” – Mahatma Gandhi, 1948.
Een voorstelling waarin twee spelers in een soort van tv zitten, verkleed als majoors die dan eindeloos verhalen vertellen.. het is een aardige voorstelling al en natuurlijk is het heel knap dat ze 30 minuten aan 1 stuk door praten over eigenlijk niets maar moet ik zeggen het is niet mijn nummer 1 van wat we gezien hebben.
Eén andere voorstelling was:
Internationaal Danstheater met DoelenEnsemble
Silent Songs
Drie betoverende dansduetten op melancholische muziek van Valentin Silvestrov en Simeon ten Holt. Het Internationaal Danstheater sloeg de handen ineen met het DoelenEnsemble voor het betoverende ‘Silent Songs’, waarin het gelijknamige werk van de Oekraïense componist Valentin Silvestrov en het pianostuk ‘Natalon’ van Simeon ten Holt centraal staan. Choreograaf Neel Verdoorn maakte speciaal voor haar dansers een drietal duetten en laat zich daarbij leiden door de melancholie van de muziekstukken en de persoonlijkheden van de twee dansers.
Het dansstuk kreeg vooral een speciaal effect door dat ze begeleid werden door een pianist en later met een zanger.. dit was eigenlijk mijn nummer twee.
de laatste voorstelling die we gezien hebben was:
aman Amini / Paradiso Melkweg Productiehuis
Samenloop van Omstandigheden
In een liedjesvoorstelling schetst Saman Amini met anekdotes, projecties en een live band een indringend, freudiaans en autobiografisch portret. Samenloop van Omstandigheden is een persoonlijk verhaal waarin alle universele thema’s samenkomen tot het punt waar ze een individu vormen. Saman Amini zingt, speelt en vertelt over zijn leven, zijn moeder en vader en de liefde en alles wat nodig is om overeind te blijven als er niks meer overeind staat.
Wat een prachtige voorstelling, ik vond het genieten om te zien.. zo mooi het verhaal van hem, die gevlucht is naar Nederland, zijn verbintenis met de foto van dat jochie op het strand van 3 jaar, en dan dat hij pas na 15 jaar thuis is.. wat zou ik deze voorstelling graag in school halen, al denk ik dat hij net te hoog gegrepen is voor onze leerlingen.
Natuurlijk hebben we ook de inwendige mens verwent met eten en drinken, ik aan de water, waardoor ik een prachtige fles heb gekocht voor water, en een heerlijk broodje falafel ala parade.. wat inhoud een plat pitabroodje maar wel erg lekker.
Kortom de Parade in Rotterdam is ook erg geslaagd, al is de sfeer in Utrecht vaak leuker is tot dusver mijn conclussie
“De PR-tekst van een Paradevoorstelling vertelt nooit het hele verhaal.” – Mahatma Gandhi, 1948.
Een voorstelling waarin twee spelers in een soort van tv zitten, verkleed als majoors die dan eindeloos verhalen vertellen.. het is een aardige voorstelling al en natuurlijk is het heel knap dat ze 30 minuten aan 1 stuk door praten over eigenlijk niets maar moet ik zeggen het is niet mijn nummer 1 van wat we gezien hebben.
Eén andere voorstelling was:
Internationaal Danstheater met DoelenEnsemble
Silent Songs
Drie betoverende dansduetten op melancholische muziek van Valentin Silvestrov en Simeon ten Holt. Het Internationaal Danstheater sloeg de handen ineen met het DoelenEnsemble voor het betoverende ‘Silent Songs’, waarin het gelijknamige werk van de Oekraïense componist Valentin Silvestrov en het pianostuk ‘Natalon’ van Simeon ten Holt centraal staan. Choreograaf Neel Verdoorn maakte speciaal voor haar dansers een drietal duetten en laat zich daarbij leiden door de melancholie van de muziekstukken en de persoonlijkheden van de twee dansers.
Het dansstuk kreeg vooral een speciaal effect door dat ze begeleid werden door een pianist en later met een zanger.. dit was eigenlijk mijn nummer twee.
de laatste voorstelling die we gezien hebben was:
aman Amini / Paradiso Melkweg Productiehuis
Samenloop van Omstandigheden
In een liedjesvoorstelling schetst Saman Amini met anekdotes, projecties en een live band een indringend, freudiaans en autobiografisch portret. Samenloop van Omstandigheden is een persoonlijk verhaal waarin alle universele thema’s samenkomen tot het punt waar ze een individu vormen. Saman Amini zingt, speelt en vertelt over zijn leven, zijn moeder en vader en de liefde en alles wat nodig is om overeind te blijven als er niks meer overeind staat.
Wat een prachtige voorstelling, ik vond het genieten om te zien.. zo mooi het verhaal van hem, die gevlucht is naar Nederland, zijn verbintenis met de foto van dat jochie op het strand van 3 jaar, en dan dat hij pas na 15 jaar thuis is.. wat zou ik deze voorstelling graag in school halen, al denk ik dat hij net te hoog gegrepen is voor onze leerlingen.
Natuurlijk hebben we ook de inwendige mens verwent met eten en drinken, ik aan de water, waardoor ik een prachtige fles heb gekocht voor water, en een heerlijk broodje falafel ala parade.. wat inhoud een plat pitabroodje maar wel erg lekker.
Kortom de Parade in Rotterdam is ook erg geslaagd, al is de sfeer in Utrecht vaak leuker is tot dusver mijn conclussie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten