Vanavond met vriendin Kitty naar Utrecht afgereisd voor de voorstelling Moeder ik wil bij de Revue, we konden via groupon twee goedkope eerste rangs kaartjes krijgen en dan is het niet moeilijk te beslissen om te gaan. We kozen bewust voor 30 april dan vier je toch nog een beetje de dat dat onze oud koningin haar verjaardag vierde met ons. Het leuke van de avond was dat we eerst gingen eten bij de mac donald.. daar kan ik me zo op verheugen altijd. zo heerlijk is dat... lekker eten en genieten van een bakje patat.. heerlijk. De voorstelling was een leuke voorstelling, maar ik denk dat we verwend zijn, want ik vond Billy en De soldaat van Oranje mooier, al had ik dit ook niet willen missen. We hadden wel de goede kast dat bleek wel, met oa Simone en John.. prachtig spelers....
de uitvoering van Het dorp van Wim Sonneveld in de uitvoering in deze show bracht me tot tranen.... niet hoe hij is gezongen, want dit lied kan eigenlijk alleen maar Wim zo prachtig zingen dat het je in je ziel raakt. maar de gedachte aan mijn vader die ik voor me zag, zeker door de opmerking dat dit lied is voor alle vaders... als je dan de vader ziet zitten met tranen in zijn ogen, gespeeld, maar het raakt.. hoe hij trots op zijn zoon is... en soms zou ik willen dat hij dat nog even kon zeggen dat hij trots op mij is zoals ik het doe..
recensie van het stuk:
Een jaar geleden bracht Joop van den Ende het grote nieuws dat hij een eigentijdse musical zou gaan creëren, gebaseerd op de welbekende televisieserie ‘Moeder ik wil bij de Revue’. De musicalvariant van de acht uur durende kijkcijfer hit op tv heeft op 21 september 2014 haar première beleefd in het Beatrix Theater.
Moeder ik wil bij de Revue vertelt het verhaal van kolenboerzoon Bob Somers (Terence van der Loo), die droomt over een baantje bij de Hogendoorn-Revue. De Revue waar Riet Hogendoorn (Simone Kleinsma) en John Hogendoorn (Jon van Eerd) vele harten stelen met hun prachtliedjes en showballades. Als Riet Hogendoorn besluit een nieuwe radio te gaan kopen, leren we Arnold (Robbert van den Bergh) kennen, die werkt in de plaatselijke Elektronicazaak van de familie van Woerkom. Riet laat kaartjes achter voor de Revue en zo belanden Arnold en zijn neef Bob Somers uiteindelijk samen met de familie van Woerkom bij een matineevoorstelling van de Revue. Dromen komen uit en Bob weet een baantje te krijgen als toneelknecht bij het revuegezelschap. Bob laat zijn familie en tevens zijn toekomst als kolenboer links liggen voor deze ‘prachtbaan’. Maar later ervaart Bob dat het revueleven achter de schermen lang niet zo glansrijk is als op het toneel en maakt hij kennis met de perikelen van het theaterleven. De kenmerkende drankverslaving van Riet en de gigantische drang van John om in het middelpunt te staan is dan zelfs nog maar het begin. Want als uiteindelijk blijkt dat John Hogendoorn verliefd blijkt te zijn op Bob terwijl Bob zelf een toekomst ziet met Jeanne van Woerkom (Christanne de Bruijn), lijkt zijn revuecarrière van korte duur te zijn.
De voorstelling kent eigenlijk meerdere losse rode draden die samen een mooie en strakke rode draad vormen door de voorstelling. Zo zien we hoe de verstandhouding tussen de van Hogendoorns strubbelt en zien we relaties komen en gaan bij de familie van Woerkom. Ook zien we hoe Bob worstelt met zijn revuecarrière en de daar bijkomende familieproblematieken. Mooi aan de productie is dat deze losse rode draadjes meerdere malen op intrigerende wijze samen komen, wat resulteert in hoogstaande toneelmanifestaties. Dit komt mede door het gebruik van projecties op LED-panelen gedurende de productie, die zorgen voor een divers decor. De moderne theatertechnieken, de intrigerende verhaallijn en de tempoverschillen in de voorstellingen zorgen er voor dat de voorstelling kracht en energie uitstraalt.
En hoewel een groot deel van de voorstelling bestaat uit energieke acts, opvallende kostuums en een hoog amusementgehalte, kent de voorstelling ook een emotionele en theatrale kant. De vader-zoon verhouding tussen Bob en vader Jacob Somers (Arie Kant) weet tegen het einde van de voorstelling ondanks de geringe diepgang echt te raken. En daarmee mede te zorgen voor de emotionele lading die tot op dat moment de voorstelling eigenlijk nog miste.
Noemenswaardig aan de voorstelling ‘Moeder ik wil bij de Revue’ is het feit dat de productie op haast alle fronten lijkt te kloppen. De personages zijn karakteristiek en groeien tijdens de voorstelling. Zo zien we een onzekere Bob groeien tot een rasartiest en zien we een puberale Jeanne veranderen in een volwassen vrouw. Leuk voor de oudere theaterbezoeker is het feit dat de productie op vele fronten herkenningspunten uit ‘die goede oude tijd’ kent. Een goed voorbeeld hiervan is het thema homoseksualiteit, wat als onderlaag in de voorstelling verwerkt zit.
Met ‘Moeder ik wil bij de Revue’ brengt Joop van den Ende opnieuw een kwalitatieve theaterproductie naar de Nederlandse theaters. Moeder ik wil bij de Revue is een achtbaan langs bekende momenten uit de serie, maar dan volledig gegoten in een musicaljasje. En het eindresultaat mag er zijn. Een musical die met vlag en wimpel thuishoort in de categorie ‘musical 2.0’, niet alleen vanwege het innoverende decor en de gigantische showfactor maar ook vanwege de kwalitatieve basis die de voorstelling kent. Dit maakt ‘Moeder ik wil bij de Revue’ een must-see dit theaterseizoen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten