het zijn maar tranen
beslagen ramen
van de tijd
waardoor ik
even jou weer
aanraken kan
even maar
heel stil
teruggetrokken
in mijn wereldje van
leegte
lopen de tranen
over mijn wangen
van het gemis
diep van binnen
hoor ik jouw stem
zeggen
het zijn maar tranen
jij weet toch
dat ik jou
ook vreselijk mis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten