Mensen die mij kennen, weten dat ik het niet zo heb met mijn verjaardag. Ik vind het een dag waarop de wereld ineens beseft dat ik een jaar ouder ben. Ik zelf ben er nooit zo mee bezig om eerlijk te zijn. Tegen de tijd dat de eerste verjaardagskaart mijn bus binnensluipt denk ik ineens.. oh is het alweer zover.... moet ik weer jarig worden? Eigenlijk vind ik een onverwachtse kaart veel leuker, op zomaar een dag ergens in het jaar, zonder een speciale reden, maar gewoon omdat iemand aan me dacht en me een kaart wilde sturen..... dat waardeer ik veel meer eigenlijk. Of ben ik nu heel ondankbaar.
Ik denk zelfs dat als niemand er aandacht aanbesteed ik niet eens het door zou hebben, nee geen dementie, maar het is iets wat ik voor mezelf totaal niet belangrijk vind. Desinteresse zou je het zelfs kunnen noemen, mijn verjaardag staat eigenlijk heel ver van mij af. Al vanaf mijn 18de vier ik mijn verjaardag niet meer, het enige wat ik soms doe is met vrienden iets doen, of zelf iets voor mezelf.
De ene jaar ga ik dan lekker naar een andere stad, soms ga ik naar een museum, soms blijf ik gewoon lekker thuis. Sinds ik werkzaam ben, is dit de dag dat ik onderduik, een hele dag blijf ik in mijn lokaal, of zit ik op mijn platje voor het lokaal, ik geef keurig mijn lessen, doe mijn gesprekken en dat is het dan wel voor mij. Dat vind ik meer dan genoeg om eerlijk te zijn. Daarna ga ik lekker naar huis of ik doe iets anders waar ik zin in heb.
Dit jaar ben ik met een goede vriendin uit eten geweest, zij besteed net als ik er totaal geen aandacht aan en dat is prima. Wat ik steeds meer ga merken is dat steeds meer mensen mijn keuze gaan respecteren en het dan ook laten om mij te feliciteren. Er zijn mensen uit mijn naaste omgeving die dit zelfs erg waarderen en het zelf ook doen. Ik vind het zo jammer dat je een dag gaat vieren omdat je gewoon door bent blijven ademen.. ik kan wel ander hoogte punten vinden die ik leuker vind om te vieren.
Kortom het is weer voorbij het is weer een paar dagen geleden dat ik het mocht beleven de dag die ik gewoon een ramp vind, gelukkig komt er een schrikkeljaar aan en heb ik twee jaar geen gedoe met de dag dat ik werk, het is dan een zaterdag en een zondag, dus ik ben dan weer extra blij.
Bewust heb ik de verjaardagskalender op Facebook niet ingevuld zodat niemand het weet hier. Soms gaat het mis en probeer ik nog te redden wat er te redden valt, ik probeer de berichten op mijn tijdlijn te verbergen, maar helaas dat lukt niet altijd.. dus dan lijd ik in stilte, ik onderga het en wacht de dag af tot hij over is.
Kortom het leed is weer geleden we gaan weer een mooi jaar tegemoet, en natuurlijk besef ik ook heel goed, dat verjaardag gezond zijn voor je, hoe meer je er van hebt hoe ouder je word.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten