alinea's

Mijn dierbare vriend Frans begon erover dat ik mijn blogjes schreef zonder een alinea, laat staan alinea's. Dit zou voor de lezers moeilijk te lezen zijn.

Ik ben natuurlijk niet de beroerdste ik wil daar best een keer aan tegemoet komen, al zal het de vaart uit mijn schrijven halen, ik ben daar niet van.

Mijn manier van schrijven is hoe ik denk, ik kwak het op papier, dat wat in mijn hoofd speelt, lees het nog een keer na, probeer het nog een keer met de spellingscontrole de meeste spelfouten eruit halen, wat ook niet altijd lukt, en dat is het.

Mijn flarden schrijf ik precies zo op die manier, het begint met een zin, die zomaar opkomt, die ineens in mijn hoofd zit, en dan is het prachtig wat er staat, ineens is het uniek en ben ik erg blij wat ik geschreven heb, het is wat het is. niks niet geschaafd of aangepast, het is een puur gevoel die er staat en aan gevoel ga je niet schaven dat laat je zijn. Soms kan ik als ik een bepaalde sfeer zit zomaar 50 of soms meer op een avond schrijven.

Ik sla ze op en laat ze even rusten om ze later te herlezen en te ontdekken wat mij dan nog raakt, dat komt vaak eerst in een blog en dan in een bundel, al komt lang niet alles in een bundel, soms verdwijnt het in mijn archief en eens in de zoveel tijd stuur ik het op naar de Koninklijke Biebliotheek die van mij een soort van dossier hebben waar als mijn werk is, de meer dan 30.000 flarden liggen daar opgeslagen, net als de bundels die uit gekomen zijn, de 9 bundels die voor een ieder te koop is, en ook de 7 unieke exemplaren die in een max oplage van 5 bundels zijn, soms minder, maar nooit meer. Dit zijn de foto flardeer bundels naar aanleiding van mijn reizen.

Ooit lang geleden ben ik ooit in een programma geweest, netwerk van de NCRV, over mijn flarden, mijn bundel en mijn blijvende expositie in het Wilhelmina bos in Dronten, voor de nabestaanden van kankerpatiënten. Dit was voor mij uniek, mijn bundel over Dementie kwam niet uit, de tweede bundel die ik schreef, ik was en ben er bere trots op dat ik dat gemaakt heb, mede omdat ik hoor dat veel mensen er troost in vinden en soms zelfs een stukje herkenning van een gevoel waar ze in zitten.

Ik weet nog dat mij de vraag werd gesteld over wat ik zou zeggen als de uitgeverij die de bundel bekeek het zou afkraken, of als ze zou zeggen dat ik er nog veel aan moest doen, eigengereid als ik ben zei ik het volgende...." Een flard is wat het is, en daar moet je niets meer mee. Een Mondriaan ga je ook niet overschilderen als je een andere kleur bank koopt, dus moet je dat met een flard ook niet doen. Ik besef me heel goed dat mijn flard geen kunstwerk is maar dat pretendeer ik ook niet, het is wat het is, en als het mensen raakt dan ben ik blij. "

Mijn doel is dan ook nooit geweest, met de bundels die ik uitgeef dat ik er aan verdien, het geld, gem. een euro per bundel gebruik ik om de volgende bundel te financieren, zodat de bundels kunnen blijven verschijnen. Het heeft niets te maken met een stukje van ik moet zo nodig, nee ik vind het leuk, en als het verkoopt ben ik blij.

Kortom vanuit een aline opmerking kom ik tot een blogje over het schrijven van mijn flarden, die altijd wel zullen verschijnen, soms schrijf ik er veel, soms weinig. De laatste tijd leer ik als er een zin in mij opkomt deze op te schrijven in de wetenschap als ik een bepaald gevoel heb, ik soms de titel kan pakken en dan zo  de flard weg kan schrijven. Ze zijn er al in mij, maar komen soms nog niet naar het licht toe.

Hier onder nog een stukje over wat nou een alinea is, en ik heb het geprobeerd, en ach lieve lezers al vinden jullie het prettiger lezen, ik kan het niet, en ik ga het niet doen. het haalt de vaart uit mijn schrijven, ik moet teveel nadenken over waar de alinea's moeten komen. Het is prima zo lijkt me zoals ik het doe. Dit was even speciaal voor vriend Frans om te laten zien dat ik het wel kan.. maar leuk vind ik het dus niet bij mezelf... ik ben nu eenmaal een intercity, en ben gewend aan lange halen snel thuis.. en niet de stoptrein die moet nadenken en stoppen... lange route, laat thuis... dus ach het is zoals het is.. het blijft vanaf nu weer zonder alinea's

Volgens Wikepedi:

Een alinea is een taalkundige en typografische term, die de kleinste inhoudelijke eenheid binnen de hiërarchie van een tekst aanduidt.

Een alinea bestaat uit een reeks zinnen die inhoudelijk een deelonderwerp (of eerder een deel van een deelonderwerp) behandelen. Meerdere alinea's vormen samen inhoudelijk bijvoorbeeld een paragraaf (of een kort hoofdstuk). Een alineatekst begint altijd op een nieuwe regel. Meestal herkent men een alinea (visueel) aan de kortere laatste regel ervan (de staartregel). Soms gebruikt men extra typografische 'herkenningsmiddelen', zoals een inspringing van de eerste regel of een witregel (een lege regel) voorafgaand aan de alinea.

Het inspringen van de eerste regel komt vaak voor in boeken, brieven en kranten. Het laten voorafgaan door een lege regel komt meer voor op beeldschermen. Een combinatie van beide is ook een optie.

Het symbool voor een alinea is ¶ (alineateken).

In HTML wordt een alinea aangegeven met het P-element (voor het Engelse 'paragraph', wat alinea betekent; een 'paragraaf' wordt over het algemeen als 'section' vertaald in het Engels).

Bij het voorlezen van teksten wordt tussen alinea's een iets grotere pauze aangehouden dan tussen zinnen.