zaterdag 30 november 2013

de eerste mag de deur uit...

 
Deze zijn niet helemaal de juiste, maar deze en dan in het wit met parelmoer, met daaraan een mooi lintje van glas was de eerste die ik kocht voor Lisanne die was geboren in 1997, dit was de start van de levensboomdoos voor kerst. Elk jaar weer ging ik weer op pad, om te proberen iets te vinden wat past in het tijdsbeeld van dat jaar. Zo ontstonden er in totaal 6 dozen voor de kinderen van vrienden en van mijn broer, dozen vol met kerstballen die elk jaar door mij met zorg zijn uitgezocht en die daardoor garant staan voor een tijdsbeeld van toen. Ik heb er van genoten en geniet er nog steeds van, elk jaar weer mij te verdiepen wat in is, maar zorg wel voor de schakering aan de kleuren die bij elkaar passen.. en ja het klopt wit of zwart of zilver... en soms geen bal maar iets anders. Dit jaar ga ik de eerste doos opsturen naar de dochter van een vriendin van mij, ze is op kamers gaan wonen in Groningen en  dus is de dag gekomen dat ze hem gaat ontvangen. Inmiddels een brief klaar met daarin in 10 euro om een klein kerstboompje te kopen voor op haar kamer, omdat ik uit ervaring weet dat je dat niet doet de eerste jaar, maar dat dit zo mooi is en zo leuk en het maakt je kamer en thuis, omdat je er je best voor doet.
Ben natuurlijk reuze nieuwsgierig naar de reactie en hoe het bevalt en aankomt. Ik besef me ook terdege dat een puber van 18 dit misschien niets vind en denkt wat moet ik ermee, al hoop ik dat ze de traditie voortzet en elk jaar weer een bal koopt voor in de boom zodat haar levensboom er komt in de vorm van kerstballen, en zo elke bal een herinnering geeft die haar dierbaar gaat worden. maar daar heb ik dan geen hand meer in dat is aan de ontvanger. Mijn doel is bereikt en wat ik wilde doen en meegeven is gelukt.. nu alleen nog hem op de bus doen en wachten wat de reactie gaat worden..  en of het goed ontvangen gaat worden.
we zullen zien.
(ergens vind ik dat ieder ouder of grootouder dit zou moeten doen voor zijn kind of kleinkind, om zo te zorgen dat er iets tatstbaars blijft naast fotos uit de tijd van hun zijn)

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten