stoppen met roken

Gisteren toen ik uit mijn auto stapte bij mijn huis, zag ik ineens deze verpakking liggen naast een auto, hij was me al eerder op gevallen maar niet op gelet natuurlijk nu dus wel.. Ineens schieten me allerlei gedachten door mijn hoofd uit de tijd, bijna 5 jaar geleden toen ik ben gestopt met roken. Ik zie me nog het besluit nemen om te stoppen met roken, dat ik alles wat met roken te maken had uit het raam gooide in de prachtige sloot voor mijn huis, incluis volledige sloffen camel sigaretten. Ik had precies 1 sigaret over gehouden om die zo intens mogelijk op te roken de laatste keer, om er intens van te genieten. Ik weet nog het moment dat ik dacht ik ga nu genieten en toen was die ene laatste sigaret al op.. Dus ik heb hem eervol in een asbakje gedaan en deze in het vitrine kistje gedaan waar ook de spatel in zat van heel lang geleden, wat een ander verhaal is. Maar laat ik het zo zeggen deze twee dingen staan centraal voor twee hele moeilijke beslissingen in mijn leven, de spatel voor het na bijna 10 jaar van een wij naar een ik te gaan, en ik met al mijn frustratie en woede en verdriet over dat het niet gelukt was mijn hele huis behang vrij heb gemaakt, om het daarna met structuurverf te gaan bewerken. De asbak met het peukje voor natuurlijk de moeilijkste keuze om te gaan stoppen met roken. Ik zie me nog naar de laserbehandeling gaan, met de gedachte baat het niet dan schaad het ook niet, en dat klopt, ik weet niet wat het heeft gedaan maar ik rook nog steeds niet en ben nog steeds een niet roker. Bij deze verpakking moest ik ook meteen denken aan de worsteling van het niet roken. Het achter elkaar eten van suikervrije kauwgom, potten vol gingen er door op een dag met als gevolg dat ik dus inderdaad erg aan de diaree raakte, dat ik op een avond thuis kwam en inderdaad het toilet niet kon halen.. het liep mijn broekspijpen uit... De zaterdag dat ik met vriendin Susan ging winkelen in Utrecht maar het niet trok en dus samen met haar naar Alphen ben terug gereisd, het ging gewoon niet, ik had steeds last van mijn darmen. De zondag dat ik met vriendin Heleen aan de telefoon zat, en ik al pratende steeds vaker iets uit mijn huis uit het raam gooide zo in de sloot, de eerste keer was ik wat geschokt , de laatste keer was het al gewoon. Het wassen van alles door de vaatwasser, van spullen die hier stonden, het schoonmaken van de kasten met de nicotine aanslag, de teerspetters op het raam, het wassen van al mijn kleding en mijn beddengoed, alles is schoongemaakt die weken, er was op een gegeven moment niets meer wat nog naar rook rook, Tevens het begaan van echte stomme dingen, het zitten in de wachtkamer van de tandarts, die een gezin de wit op roept, ik sta op ga naar binnen en zit in de stoel voordat hij iets kan zeggen. De vraag van hem of ik familie de wit was, waarop ik reageerde met nee dat niet maar ik zit nu wel al.. maar ik ben gestopt met roken dus helder ben ik niet. Het eten van tomaten tot in de treure, waarmee ik tevens de leerlingen deelgenoot maakte, Het schrijven van bloggen over het roken op de site stoppen met roken en daardoor toch reactie krijgen van iedereen die je steunde, al vraag ik me soms af hoeveel mensen nog steeds gestopt zijn. Ik moet zeggen het stoppen met roken heeft heel wat voeten in aarde, maar als je wilt is het geen punt. Ik kan me nu geen moment voorstellen dat ik een sigaret zou willen. Ik weet dat ik niet meer zal gaan roken, mede omdat ik zo wie zo de rokers niet mijd, dat ik niet rokers niet laat roken in mijn huis, alleen niet te veel aub. Tevens toen mijn vader het leven achter zich mocht laten, ik in de hele aanloop hiervan en ook daarna geen moment heb gedacht aan een sigaret zegt mij genoeg, ik ga er niet meer aan beginnen. Natuurlijk weet ik dat er vele valkuilen zijn, maar het verlangen is er ook niet. Intens als ik ben heb ik het stoppen met roken dan ook intens doorleeft en gevoeld en weet dat doe ik gewoon niet meer. Het viel me mee na de eerste week, omdat je dan alle dagen hebt gehad, en dan krijg je nog alleen de hoogtepunten zoals feestjes, als uitgaan etc. Natuurlijk was ik een gelukkig man omdat toen ik stopte je nergens meer binnen mocht roken, en dus was er ook geen verlangen na... het mocht daar toch niet. Tevens ontdekte ik in de tweede week al dat rokers vreselijk kunnen stinken, en ik kan niet zeggen dat ik die geur lekker vind en het besef dat ik zelf deze geur ook heb rondgedragen is reden genoeg om de peuk inderdaad echt te laten gaan. Ik wens de gebruiker van het bovenstaande verpakking heel veel succes met het stoppen, ik hoop dat het hem of haar gaat lukken,  ik hoop dat zij of hij de site stoppen met roken kan vinden en ook daar haar of zijn dagboek gaat bijhouden omdat dat zoveel rust geeft. En ook al denk ik dat diegene dit pakket weg heeft gegooid omdat hij of zij het niet vol kon houden, ik toch hoop dat hij door blijft gaan

ik stuur mijn beste wensen naar alle stoppers... en geloof me zeg niet dat je gestopt bent zeg gewoon dat je een niet roker bent.