Gisteravond met vriend Frans naar de voorstelling Wings of Dreams geweest in Capelle aan den Ijssel. Deze voorstelling was het echte begin van de voorstellingen die we gaan bezoeken in dit seizoen in de theaters. Het mooie is dat deze voorstelling meteen een toon zet voor wat er komen gaat. Altijd weer spannend of je keuzes goed zijn geweest voor het komende jaar. Wetende dat er nog zoveel te zien is maar als de eerst show goed is, dan is de kop er af en dan is het echt waar, we gaan weer. Dit keer was er geen etentje vooraf, wat ik dan wel mis maar het was prima, vriend Frans was afgelopen week door zijn rug gegaan en dus moest hij het heel rustig aan doen. Mijn aanbod om voor hem mijn rollator van school mee te nemen, om mee te kunnen lopen wees hij heldhaftig van de hand.. maar ik heb nog steeds mijn twijfels of het toch niet beter was geweest om hem mee te nemen. Aangezien ik al de hele week met een heftige verkoudheid rond loop waarbij ik snotter, ik keelpijn heb en ook nog hoest, met name in de nacht. dus slaapgebrek is inmiddels ook aan mijn woordenschat toegevoegd, is het een prachtige voorstelling voor ons.. heerlijk. Meteen word ik geconfronteerd, en aangezien vriend Frans altijd een ster is om kaartjes te regelen dat we meestal meteen op de eerste rij zitten, met alle gevolgen van dien, zoals onverwachts mee doen met een voorstelling van Arjan Ederveen, heb er nog slapeloze nachten van, of dat je ineens door de spelers van het stuk aangesproken gaat worden, noem maar op.. afschuwelijk maar toch je zit goed en je ziet alles. Helaas zien ze op het podium dus ook alles, en bij dit soort voorstellingen is het erg belangrijk om mee te klappen bij de liedjes, en daar zit juist het probleem, hoewel ik erg muzikaal ben, zeker als je niet goed luistert, is ritme gevoel aan mij ergens blijvend voorbijgegaan, ik krijg dat niet voor elkaar. al doe ik nog zo mijn best ik zit er altijd net naast, dansen gaat prima maar dat komt ook dat ik op de tekst let en daarop dans, niks niet op een beat of zo maar gewoon op de tekst.. maar dat klappen is een grote ellende, en aangezien je op rij 1 zit valt het wel erg op dus, ja ik doe mijn best, ik klap wat, zie de zangers een wanhopige blik werpen op mij, met zon blik van, doe ik het fout of doet hij het fout.. met als gevolg dat ik nog krampachtiger te werk ga en dus compleet uit het ritme ben geslagen en het niet meer weet, en dan maar doe als of en maar dom kijk en lief lach in de hoop dat het gauw over is. Het is een ramp, zeker als we mee moeten deinen, stil zitten is geen optie, maar dat bewegen heen en weer van links naar rechts, ik heb dat niet, ten eerste links en rechts is niet een sterk punt van mij, laat staan het ritme, dus ik doe wat, ik bots standaard tegen mijn buurman aan, steevast neem ik me voor om goed op te letten, maar het werkt niet.. ik kan dat niet.. laat staan het klappen van links naar rechts.. dat gaat mis.. en ik doe aandoenlijk mijn best maar het zal nooit lukken.... dus bij deze alvast heel veel sorry voor de mensen op het podium, zie je een malloot zitten die gek doet en geen ritme heeft, lach lief, zwaai even, knipoog even bemoedigend en ik ben blij.. Maar nu terug naar de titel van dit schrijven. namelijk de voorstelling Jeans, wat een energie zit er in deze groep, wat een kracht wat mooi is het, voor de pauze vond ik wat minder, maar na de pauze geweldig gewoon, prachtig en zo vlot en flitsend. Aan het einde van de show werden we getuige van een huwelijksaanzoek op het podium door een vriend van een mede speelster, en dat is toch ook aandoenlijk, om te zien, en ze heeft ja gezegd gevolg dat heel veel mensen in tranen waren. en ik moet toegeven ook ik had wel even zo mijn moment. Kortom de show is een must om te bekijken, zeker als je het spel en de zangkunsten van leon Graaf van Nigel brown en zeker van Diederick Ensink wilt ervaren.. dit zijn de echte toppers van de show voor mij .
RECENSIE: JEANS - Première Wings of Dreams
Door Jennifer Schreurs / Foto's Ingrid Ipenburg
JEANS, de langstlopende Nederlandse theaterproductie ooit, is niet meer weg te denken uit de Nederlandse theaters en staat ook dit seizoen weer met een nieuwe show op de planken. Voor de 23e keer op rij biedt JEANS een platform aan jong muzikaal talent. Dit jaar met een aantal vertrouwde gezichten, maar ook met nieuwe sterren. De nieuwste show heet Wings of Dreams en op maandagavond 7 oktober krijgen de castleden van JEANS de kans om hun vleugels uit te slaan voor het premièrepubliek in Schouwburg Het Park te Hoorn.
Wings of Dreams
JEANS is geen musical, revue of cabaret, maar wel een groot muzikaal spektakel met meer dan 50 hits. Hoewel ook deze show weer garant staat voor een spetterende avond met veel humor en een swingende zaal, is het bij Wings of Dreams wel wachten tot de tweede akte voordat het feest echt losbarst. De show opent namelijk met een aantal rustige nummers zoals onder andere Diva Song (Il Dolce Suono), Wings of a Dream en Wind Beneath My Wings. Hoewel de liedjes mooi ten gehore worden gebracht, komt de show wat langzaam op gang. Na de opening wordt de zaal heel even wakker geschud met het nummer De balletjes van de koningin, waarna de voorstelling rustig voortkabbelt. Er komen verschillende mooie ballads voorbij, maar de voorstelling komt vlak voor de pauze pas echt weer op gang met het nummer Hey, Soul Sister.
Na de pauze worden de emotionele nummers ingeruild voor een flink aantal partyhits. Zo wordt er geopend met een Robbie Williams-medley en vanaf dat moment is de toon gezet. Er komen twee keer zoveel nummers voorbij dan in de eerste akte, waardoor het tempo er nu goed in zit en de puzzelstukjes volledig in elkaar vallen. De cast is op dreef en de zaal wordt op zijn kop gezet met nummers als Let Me Entertain You, Moves Like Jagger, Gangnam Style enz. Het publiek heeft vaak moeite om te blijven zitten en er wordt flink meegeklapt. Twee totaal verschillende aktes, die misschien nog beter tot hun recht zouden komen als er een aantal nummers van akte gewisseld zouden worden zodat er wat meer variatie ontstaat.
Het decor bestaat uit een aantal lampen die als zuilen achter op het podium staan en een vierkoppige band die geen enkel moment van het podium verdwijnt. De lampen achterin maken deel uit van een indrukwekkend lichtontwerp van de hand van Robin van Dienst. De lichteffecten zijn niet enkel mooi om te zien, ze voegen daadwerkelijk iets toe aan de gezongen nummers. Ook de band is meer dan simpelweg een decorstuk. De muzikanten brengen de muziek tot leven en zorgen zelfs voor één van de meest indrukwekkende momenten van de show door simpelweg voor op het podium tussen de castleden te gaan zitten en een aantal nummers akoestisch te brengen.
De cast
De cast van Wings of Dreams bestaat uit Tibisay Mercera, Diederick Ensink, Tjindjara Metschendorp, Nigel Brown, Benny Hölzken en drie nieuwelingen Marije van Sonsbeek, Manon Prins en Leon de Graaf (stagiair afgewisseld door Charro-Nathan Tanamal). Nigel Brown en Marije van Sonsbeek springen er op vocaal gebied uit, terwijl Tjindjara Metschendorp en Leon de Graaf een aantal prachtige dansduetten laten zien. Alle castleden hebben duidelijk hun eigen specialiteit, maar ze weten elkaar goed aan te vullen waardoor ze een ijzersterke cast vormen die deze show probleemloos draagt. Opvallend is dat ze allemaal moeiteloos switchen tussen verschillende typetjes gedurende de show. Zo speelt Diederick Ensink een waardige koningin en weet Tjindjara Metschendorp een briljante en tegelijkertijd hilarische vertolking van Eurovisiesongfestival-winnares Loreen neer te zetten.
Ten slotte
JEANS 23 Wings of Dreams is een feest dat u absoluut niet mag missen. De show is tot en met januari 2014 in heel Nederland te zien. Voor informatie over JEANS of voor de speellijst kunt u terecht op
http://www.jeanstheatershows.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten