flarden van een wonderlijke wereld: sesamstraat in Jordanie

Het begon eigenlijk al in het vliegtuig.Opvallende mevrouw, met kind en opvallende man. Tijdens de reis, stond mevrouw op en liep naar de steward, ze wilde ergens anders zitten, maar ja dat ging niet geen plek meer, dus de steward aan het bemiddelen, en mevrouw druipt af, sluit zich op op het toilet met een hele stapel kranten, en dus de hele reis is er maar 1 toilet beschikbaar.... ik zie dit, ik volg dit en denk wat akelig voor die mevrouw, die man is vast heel onbeleefd geweest of, zoals je weleens leest zijn handen niet thuis kunnen houden of zo..... verder niet over nagedacht.

Bij aankomst in Jordanie zie ik ineens deze mevrouw met een jongen en een man... juist die man die naast haar zat lopen en naar de bagage gaan.. sterker nog ze hoort bij onze groep... oeps... dit kan leuk worden
Tijdens het eten viel me al op dat ze veel praat, veel ruzie heeft met manlief en dat zoon op de meest vreemde plekken aan zijn moeder zit, op ook de meest niet echt voor de openbaarheid geschikte plekken... ik zal details achter wege laten.

De eerst avond in het hotel, we komen aan zoeken onze kamers op, en ik heb het geluk dat mijn kamer grenst aan de binnenplaatst met uitzicht op de receptie.. en ja hoor ineens hoor ik een vrouwenstem schreeuwen over dat dit niet de afspraak is dat ze recht heeft op een kamer naast haar zoon etc, en ik werp een blik en zie dezelfde mevrouw staan uit het vliegtuig met zoon en man, kaal.... ja die man dan.

Inmiddels begint bij mij mijn fantasie te werken, ik zie een gezin dat als laatste redmiddel heeft gekozen om samen op reis te gaan om zo hun huwelijk te redden, of sterker nog, zij is in het vliegtuig er achter gekomen dat die man vreemd gaat (lijkt me wat bizar, gezien zijn verschijning en zijn uitstraling) of leuker nog hij heeft net te horen gekregen dat zijn zoon niet van hem is... hij noemt hem tenslotte ook jongen en niet zoon of zijn naam.
Kortom ik heb weer een heerlijke dramatische gedachten stroom en ik geniet.. zou er een toneelstuk over kunnen schrijven.

Tijdens de heel reis valt dit stel me voortdurend op, zeker als ik zie dat zij door diverse bezienswaardigeheden loopt, soms met paraplu, maar altijd net niet zoals het eigenlijk zou moeten. Het valt me op dat ze zo gauw ze een kind ziet ze een of ander zelfgemacrameede boekenlegger of hoofdbandje of armbandje pakt.... en dat aan dat kind geeft... ik begin trouwens inmiddels erg te twijfelen aan de kamelenharen ketting van Erica, ik krijg het vermoeden dat zij, en dat klopt ook, regelmatig in Jordanie komt, en als ze dan steeds deze dingen aan ieder willekeurige kind geeft, denk ik dat heel wat van deze zelfgemaakt, goedbedoelde onzin in Nederland zijn terecht gekomen voor een dinar...
Tijdens een tocht met de jeep door de woestijn, kregen we te horen dat man en zoon deze mevrouw Pino noemen, en daar gaat weer mijn fantasie.. ze heeft een blauwtje gelopen, of ze is altijd blauw van de drank, of weet ik wat maar het is in ieder geval humor voor mij. Niet voor de mensen die bij hun in de jeep zitten omdat ze steeds ruzie hebben en dat verziekt behoorlijk de sfeer, tijdens de tocht.
Tijdens het avond eten horen we haar zeggen, "We hebben geen deet ( wie zou ook met haar een date willen) maar ze bedoelt iets anders, ze vraagt eigenlijk of ze van iemand deet kan lenen. Waarop meteen de opmerking komt Ja mijn man is voor de medicatie en die is dit ook al vergeten..... pats.. op die kale knikker van hem en hij krimpt... totaal afgeserveerd in het openbaar helemaal afgewezen.... en voor eeuwig genageld aan de schandpaal.. dit is de man die er voor zorgt dat de volgende dag het hele gezin onder de muggenbulten zit, ( wat ook inderdaad het geval was) en die zijn plicht als beschermheer van zijn huis en haard heeft verzaakt.... daar gaat weer mijn fantasie.. met hem hadden we geen oorlog gewonnen met zon vrouw achter hem.....

Uiteindelijk zorgt zon stel op vakantie wel voor de nodige hilariteit en natuurlijk is het lachen maar oh wat was ik blij dat ik niet diegene ben die zo over de tong ging.. daar heb ik toch wel enige moeite mee maar goed als ik een badhuis in loop en daar hoor ik vader in zijn witte onderbroek van het oude soort, met zijn witte benen, tegen zijn zoon zeggen, "Jongen, wat ben jij al groot"Ja duh hij is 17 dat joch.... dan zucht ik en ga ik.... soms hebben pubers het lastig zeker als hun leven beheerst word door Pino en sesamstraat terwijl je al 17 bent..