jordanie deel 8

De laatste dag en nacht in Jordanie, het voelt alsof ik al weken onderweg ben, je valt hier van de ene uiterste in de andere van arm naar rijk van oud naar nieuw naar nog ouder, van heet in nat en kil, een bijzonder land met bijzondere ervaringen, met bijzonder vriendelijke mensen. Opvallend is wel dat het een mannen cultuur is, je zie zo wie zo in de avond geen vrouw op straat lopen, bijzonder vind ik dit, en toch die mannen zijn niet vies van flirten met andere westerse mannen... maar goed dat is een heel ander verhaal. en ja ik ben keurig gebleven met een reden.
Maar goed we zijn terug in onze oude hotelkamer van de eerste nacht, het is thuiskomen, heel gek, dat 2 nachten in een hotel dan ineens weer je thuis is, de kamer ademt dat ook uit, welkom. Ik heb als eerste mijn tas, ja die weer werd binnen gedragen door een man, uitgepakt en gereorganiseerd, en veel dingen weggedaan, van de 20 kilo aan stenen die ik onder weg heb verzammeld heb ik uiteindelijk 1 kilo over gehouden, begrijp nu waarom al die mannen die met die tassen lopen zo moeilijk keken en zo zweten met mijn tas, maar het is gelukt. Ik voelde me zo thuis, dat ik in plaats van dat ik de kleding, die mee was en die achter kon blijven, zoals oude onderbroeken, t-shirts etc, uit mijn tijd dat ik meer was dan ik nu ben, ik weet het hoe meer van mij hoe beter maar toch soms ben je iets teveel van het goede, niet in de vuilnisbak gooide maar heel keurig in de kast heb gehangen. Vond ik wel heel gepast om eerlijk te zijn. De tas gereorganiseerd, voor een collega, en dat weet ze nog niet, die gaat vanaf nu hotelzeepjes sparen, een tas vol hiervan meegenomen.Nadat alles netjes opgeruimd was, heb ik eerst een kopje koffie gezet met mijn waterkokertje en heerlijk genoten van de rust, even gelegen op bed en daarna naar beneden om naar beneden te gaan voor het uit eten.... en dan nu verder over de echte laatste dag

Je gelooft het niet lag er al heel vroeg in, vond het genoeg namelijk, en was moe, dus naar bed, halverwege de nacht wakker wegens opgeblazen gevoel en wegens me toch niet echt lekker voelen, dus maar naar het toilet, daar nog een speciale blog over, dat is zo bijzonder. En nog snel even liggen, en dan om kwart voor 4 de wake up call.. even echt van de wereld maar ja ik moet echt... ogen open, aankleden, tas afinpakken, en dan op de gang zetten, gang naar de ontbijtzaal, waar ze inderdaad niet gewend zijn dat mensen vroeg op moeten want het eten was erg karig, droog brood met ja daar zijn ze weer komkommer en tomaten... en verder alleen zoet spul en smerige koffie... dus ik geloofde het wel. Heb wat eieren gegeten en daarna gewoon lekker rustig aangedaan. Mijn tas bij de bus aangewezen, afscheid genomen van de reisleider kariem en we konden naar het vliegveld, waar ineens de harde werkelijkheid je echt wel binnenknalt, terwijl we uitstappen, de koffers uit de bus werden gehaald, sta ik leuk rond te kijken, sta ondertussen naar mijn nagels te kijken en ze een beetje op te poetsen, en wil al naar de ingang lopen van het vliegveld, totdat iemand van de groep roept, moet jij je tas niet mee...... stom ik ben al zo gewend dat dit gedaan word dat dit wel een hele harde klap is in de werkelijkheid, het was toch reis door het sprookje duizend en 1 nacht..... ik was toch die prins, de lawrence van... etc maar nee ineens weer gewoon mezelf.. dus zuchtend heb ik mijn tas gehaald. Heb hem zelf moeten mee sjouwen... grom... maar goed het went snel dat wel. Bij de ingang veel gedoe op het vliegveld, 1 poortje om door te gaan, en chaos... maar ik kwam er zonder kleerscheuren door, had kennelijk niets bijzonders. Daarna door naar de bagage inleveren, en dat ging heerlijk ik was van 18 kilo naar 15 gegaan, dus 3 kilo kwijt. lichamelijk inmiddels meer na deze week. Maar toch het voelde goed. Daarna op het vliegveld rond gelopen ,eindelijk een zwart telefoonhoesje gevonden, en klaar voor de reis naar huis. Koffie gedronken en klaar we kunnen,.met de bus naar het vliegtuig en dan gaan we weg uit Jordanie een onvergetelijke reis, zeker als je heel hoog in de lucht ineens vreselijk buikkrampen krijgt etc, en die maar niet willen stoppen... maar goed rustig doorademen en hopen dat het over gaat.  Het eten in het vliegtuig was niet overtuigend lekker dat geef ik toe maar je wilt wel eten toch... want dat schijnt te moeten, en net zoals velen hadden we dit niet moeten doen.
Na een vlucht van 5 uur terug in Nederland, afscheid nemen van elkaar, en daarna met de interliner naar huis, om snel even boodschappen te doen voor de avond, gek eigenlijk dat niemand ziet dat je op vakantie bent geweest, thuis snel de post doornemen en dan lekker in bad en genieten... even naar het toilet en dan begint de ellende.. buikkramp blijkt veel erger te zijn... ik loop finaal leeg, koorts 38,8 en koud warm rillen en moe moe.. kortom een behoorlijk voedselvergiftiging denk ik opgelopen of.... misschien toch reizigersdiaree. ik weet het niet ik weet wel dat het afschuwelijk is.... maar overleefd in ieder geval anders had ik nu hier niet zitten schrijven.

Dit waren eerst de verhalen over de dagen in jordanie ik ga nog wat dingen de komende tijd uitdiepen en toelichten zoals de hamman, het toiletgebruik, karikaturen op reis, sesamstraat en noem maar op