Floris de vijfde pad ( etappe 8)

 

Zoals ik al zei de magie is er weer, zelfs nu ik weet dat ik over 2 dagen vertrek naar Barcelona, toch nog even een keer een wandeling gemaakt van het Floris de vijfde pad, etappe 8,  van Nieuw lekker land naar Dordrecht een station waar we stoppen, wat ook wel een keer lekker is, dat je rechtstreeks van een station naar huis kan en niet eerst met bussen etc. 

Zoals gebruikelijk ga ik graag heel vroeg wandelen, dit omdat ik dan tijd heb, me geen zorgen maak over dat het donker gaat worden etc.. 

Eerst twijfelde ik nog of ik wel of niet zou gaan maar als je spontaan om half zes wakker bent en het nog kan rekken tot half 7 dan kun je beter je hart volgen en dan maar gaan bedacht ik me. Dus ik op tijd uit bed om te gaan. 

Alles ingepakt en alles liep gesmeerd behalve dat ik door de haast de call of nature negeerde en pas toen ik in de trein zat me bedacht dat dit niet handig was mede omdat ik onderweg geen tijd had om hoe dan ook een toilet te bezoeken wegens de korte overstap tijd gevolg is dat het een spannende reis te worden houden we het droog? Er was tenslotte geen regen voorspeld maar ja de call of nature 

Soms is er dan toch wat twijfel want ja moet ik nu wel of niet de metro nemen naar hoek van Holland strand terwijl er staat haven maar gelukkig maakte ik de juiste keus door hier in te stappen, toch vond ik het wel wat raar dat je dus geen bord ziet staan aan de ingang van het station pas op het perron staat het bord waar hij langs gaat . Vreemd mede omdat in elke stad in het buitenland meteen staat aangegeven waar de lijn heengaat en waar hij langskomt 

Maar gelukkig zat ik aan de goede kant en kon ik in de metro. De bus die ik moest nemen was ook keurig op tijd en de chauffeur reed behoorlijk pittig waardoor ik keurig op tijd  bij het startpunt was. De route begon al meteen leuk, paden door natuur maar druk veel mensen dus de call of nature moest zich nog even beheersen. Eindelijk vond ik een rustig plekje waar ik dus het plaatselijk kom laten regenen. Wat een opluchting 

De route ging  o.a. Over de dijk met de molens van Kinderdijk, erg leuk om er te lopen, maar wat komen  er veel toeristen op af. Bijzonder. Maar het was wel echt Nederlands.

De rest van de route was erg afwisselend van verhard maar om ook heel veel tiendpaden die omschreven werden als groene paden maar in mijn geval was het vooral modder waardoor ik extra genoot maar het was erg glibberig en daardoor wel wat pittig deze route. Dat het onderweg soms erg waaide waardoor mijn haar ineens een soort indianentooi leek, voelde me bijna Joan Franka op het songfestival. En hagelbuien, ik geniet dan alleen maar het boeit me niets. 

Onderweg prachtige natuur gezien maar ook een prachtig schouwspel van dansende meeuwen in de lucht, kreeg wel birds gedachten ( de film van Hitchcock) maar ach dat hoort er ook bij. 

Het stuk door het bos van Alblasserdam was leuk, zeker net de tijd piramides die er waren. Het planeten pad. Maar zoals vaak verdwaal ik in bossen, dus nu ook zag gelukkig ineens het beeld van Jupiter waardoor ik ineens begreep dat ik dus op de terugweg was. Maar gelukkig kwam ook dat goed  ben ik uit het bos gekomen, 

Wel viel me in deze route op dat je toch over heel veel hekken moest klimmen, op zich geen punt, normaal staan er leuke opstapjes, maar bij heel veel hekken hier waren er geen opstapjes en moest je dus echt aan de bak. je moest echt klimmen, zelfs bij de brug die je dus op moest klimmen om naar de andere kant te komen.. kortom geen pad voor mensen die niet zo flexibel zijn.

Het stuk over de Merwedebrug was stijl maar zo leuk om over heen te lopen en naar de Merwede te kijken had nooit het besef dat het zon grote rivier was.

. Dank zij de Komoot, de route in het boekje was ineens zo onduidelijk dat ik met de telefoon. In mijn hand dat lastige stuk heb gevolgd. Daarna ging het heerlijk, het laatste stuk was weer door de bagger maar zo gaaf. Daarna naar het station om daar te  denken dat ik in de stadstrein wel zal moeten in checken, dat is ook zo met de stadstrein naar Den Haag, zag geen enkele manier om in te checken,, maar dan te zien dat mensen uitchecken, bij een rood apparaat dat eruit ziet als een soort van noodoproepkastje, waardoor ik dus ineens besef dat ik  dus aan het zwart rijden been. 

Gelukkig duurde de rit niet lang, maar 4 minuten, maar dat waren wel spannende minuten, zeker als je bij het station ineens niet de trein uit kan.. en er een machinist en conducteur ineens uit hun gedeelte van de trein komen aanrennen en jouw kant op komen, als dan blijkt dat ze doorlopen tot aan het volgende gedeelte van de trein omdat daar een knopje omgezet moet worden, zodat de deuren open kunnen.... voelt het toch wel  als een soort van opluchting.. zoiets als ik aan het begin van het verhaal vertelde de Call of nature die ik eindelijk de vrije loop kon laten.

Daarna ging het voorspoedig, de trein ging vlekkeloos en dat is erg lekker. Zeker na dik 30.000 stappen in de benen en 28 km kan ik wel stellen dat het een goede dag was.