Vrijdagochtend hadden we een ontruiming op school, dit is voor ons gewoon maar voor sommige leerlingen niet, zeker niet voor de leerlingen uit de ISK, daar zitten leerlingen in die een zwaar trauma hebben.
Gisterochtend zag ik toen ik naar mijn school liep de auto al staan waarin een zorgenkindje zit, een jochie dat een zwaar trauma heeft, iets waar je in je engste dromen niet over wil nadenken.
Ik zag hem zitten en ben meteen naar hem toe gelopen, heb hem, terwijl hij nog in de auto zat bij zijn vader, uitgelegd dat we een oefening doen, waarbij we doen alsof er brand is, maar dat is niet zo, ik heb uitgelegd wat hij gaat horen, uitgelegd dat we de school uitlopen, dat we alles moeten laten liggen, de tassen, jassen maar ook de telefoon etc, gewoon de school uit en klaar.
Ook verteld dat hij niet in paniek hoeft te raken en als dat wel gebeurt dat hij dan of naar de meester of juf moet lopen die hij dan heeft om half 10 of dat hij mij mag opzoeken.
Het ging gelukkig helemaal goed, hij begreep het, en toen het alarm afging, was hij de rust zelve hij liep rustig naar buiten, zwaaide even naar mij met een grote grijns op zijn mond en het was goed.
In de middag had ik de klas waar hij in zit, en ik had besloten om met ze naar de Baronie te lopen waar de ouderejaars een high tea organiseren voor de buurt die soms wat overlast ervaren van onze jongeren.
Ik laat even in het midden of het ook overlas is.
Terwijl ik met mijn klas van de ISK naar de Baronie liep raakte ik in gesprek met hem, een echt gesprek, hij vertelde me heel mooi dat men hem klein vindt, maar hij vindt zich zelf heel groot. Hij is ook redelijk klein van stuk, ik vertelde hem dat dat klopt maar dat door dat wat hij heeft meegemaakt hij dus eigenlijk heel volwassen/ groot is.. Hij keek me aan , en zei, dus eigenlijk is mijn lichaam klein maar mijn hoofd is groot.. Ik ben dan stil, vind het zo mooi verwoord, en het viel voor hem op zijn plek.. hij begreep hoe het voor hem zat, maar ook dat daardoor hij anders is dan de andere kinderen in deze klas.
We hebben heerlijk genoten van de High tea, wel erg leuk om onze leerlingen met de oudjes te praten over vroeger maar ook over nu, een leerling verteld heel mooi over dat hij ook last heeft van dikke enkels.. die zijn gekneusd, terwijl twee oude vrouwtjes ook vertellen over hun dikke enkels maar dan door vocht.. ze buigen zich samen over zijn i phone en hij legt uit wat het er allemaal mee kan.. geweldig gewoon. Prachtige kinderen hebben we weer binnen. ik geniet enorm van ze.
zie ook zeker het filmpje onder deze blog.
Tijdens het teruglopen naar mijn lokaal kwam hij weer naast mij lopen, hij vertelde dat zijn hoofd zo vol zat, ik luisterde naar hem, vroeg hem of hij het een goed idee zou vinden om elke week even met mij te praten om zijn hoofd wat leger te maken... Dat vond hij een goed idee, dus dat hebben we afgesproken.. hij stelde mij de vraag waardoor mijn hart brak, of het ooit weer goed zou komen.. ik heb daar naar eer en geweten op geantwoord dat ik dat niet weet. maar dat we kunnen proberen om te kijken hoe ver we komen samen... dat was voor hem al genoeg...
Het was een intens mooie maar ook indrukwekkende vrijdag gisteren, zeker ook door de film die ik heb gezien in de avond in het parktheater.. maar die blog komt morgen.
Gisterochtend zag ik toen ik naar mijn school liep de auto al staan waarin een zorgenkindje zit, een jochie dat een zwaar trauma heeft, iets waar je in je engste dromen niet over wil nadenken.
Ik zag hem zitten en ben meteen naar hem toe gelopen, heb hem, terwijl hij nog in de auto zat bij zijn vader, uitgelegd dat we een oefening doen, waarbij we doen alsof er brand is, maar dat is niet zo, ik heb uitgelegd wat hij gaat horen, uitgelegd dat we de school uitlopen, dat we alles moeten laten liggen, de tassen, jassen maar ook de telefoon etc, gewoon de school uit en klaar.
Ook verteld dat hij niet in paniek hoeft te raken en als dat wel gebeurt dat hij dan of naar de meester of juf moet lopen die hij dan heeft om half 10 of dat hij mij mag opzoeken.
Het ging gelukkig helemaal goed, hij begreep het, en toen het alarm afging, was hij de rust zelve hij liep rustig naar buiten, zwaaide even naar mij met een grote grijns op zijn mond en het was goed.
In de middag had ik de klas waar hij in zit, en ik had besloten om met ze naar de Baronie te lopen waar de ouderejaars een high tea organiseren voor de buurt die soms wat overlast ervaren van onze jongeren.
Ik laat even in het midden of het ook overlas is.
Terwijl ik met mijn klas van de ISK naar de Baronie liep raakte ik in gesprek met hem, een echt gesprek, hij vertelde me heel mooi dat men hem klein vindt, maar hij vindt zich zelf heel groot. Hij is ook redelijk klein van stuk, ik vertelde hem dat dat klopt maar dat door dat wat hij heeft meegemaakt hij dus eigenlijk heel volwassen/ groot is.. Hij keek me aan , en zei, dus eigenlijk is mijn lichaam klein maar mijn hoofd is groot.. Ik ben dan stil, vind het zo mooi verwoord, en het viel voor hem op zijn plek.. hij begreep hoe het voor hem zat, maar ook dat daardoor hij anders is dan de andere kinderen in deze klas.
We hebben heerlijk genoten van de High tea, wel erg leuk om onze leerlingen met de oudjes te praten over vroeger maar ook over nu, een leerling verteld heel mooi over dat hij ook last heeft van dikke enkels.. die zijn gekneusd, terwijl twee oude vrouwtjes ook vertellen over hun dikke enkels maar dan door vocht.. ze buigen zich samen over zijn i phone en hij legt uit wat het er allemaal mee kan.. geweldig gewoon. Prachtige kinderen hebben we weer binnen. ik geniet enorm van ze.
zie ook zeker het filmpje onder deze blog.
Tijdens het teruglopen naar mijn lokaal kwam hij weer naast mij lopen, hij vertelde dat zijn hoofd zo vol zat, ik luisterde naar hem, vroeg hem of hij het een goed idee zou vinden om elke week even met mij te praten om zijn hoofd wat leger te maken... Dat vond hij een goed idee, dus dat hebben we afgesproken.. hij stelde mij de vraag waardoor mijn hart brak, of het ooit weer goed zou komen.. ik heb daar naar eer en geweten op geantwoord dat ik dat niet weet. maar dat we kunnen proberen om te kijken hoe ver we komen samen... dat was voor hem al genoeg...
Het was een intens mooie maar ook indrukwekkende vrijdag gisteren, zeker ook door de film die ik heb gezien in de avond in het parktheater.. maar die blog komt morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten