Menig artiest kent ze wel, zo ook een trouwe bezoeker van het theaterwereldje.
In de tijd dat ik nog door het land trok, of zelfs in het buitenland speelde, waren er altijd na afloop mensen die dan bleven hangen en met je wilden praten, op de foto wilden etc. Kortom er waren een hoop mensen die dat erg leuk vonden dat je er was. ( de zgn artiestenvlooien)
Zelf had ik een soort van houding in, het is goed, het is mijn werk, maar dat is het ook dan.. meer wil ik niet, meer doe ik niet, en meer ga ik ook niet doen dan dat.
Menig collega van mij waar ik mee heb gewerkt, hadden gewoon een hekel aan dit soort mensen die bleven hangen of soms zelfs de kleedkamer of de artiestenfoyer binnenliepen alsof ze er thuis hoorden om even wat te zeggen. Het is kennelijk gebruikelijk dat mensen dat doen, je bent een artiest, je maakt theater, of je zingt wat dan ook, dit is voor veel mensen iets bijzonders en dus ben je meteen gemeenschapsgoed.. men mag... wat men echter vergeet, dat wat men op het podium ziet, zo nep als de neten is.. je speelt een rol, net als menig zanger of welke performer ook, je laat een deel van je zien, je speelt op dat moment wat je moet doen. Ooit heb ik met een dikke 39 graden koorts op het podium gestaan en de sterren van de hemel gespeeld, zo goed dat niemand merkte dat ik ziek was.. terwijl het applaus wegstierf. ben ik naar mijn kleedkamer gegaan, heb me omgekleed en heb gemaakt dat ik wegkwam naar het hotel om te gaan slapen.. Dit werd me door een aantal bezoekers niet in dank afgenomen. maar goed ik sluit me aan bij Gerard Cox, die ooit zei,. ik speel op het podium, dat is mijn werk, ik word betaald om leuk te zijn en leuk te doen, maar als het klaar is dan ben ik mezelf en dan heb ik met niemand wat te schaften..
Ik ben daar zeker mee eens. je doet je kunstje, je geniet, je bezorgd mensen een leuke avond en dan is het klaar, niks niet gepraat in de foyer met mensen.. dat is niet nodig..
Er waren toen, en nog steeds collega's die dat doen, die het heerlijk vinden dat ze gezien worden, dat ze omarmt worden en de complimenten ontvangen die ze horen.. van mij mag het maar, ik denk soms dat het beter is de mysterie omtrent jou als persoon, als artiest wat in stand te houden.
Gelukkig was er in mijn tijd geen sociale media.. maar moesten mensen dus echt jou fysiek benaderen, nu is er iets nieuws aan de hand, ik noem ze Facebook- artiestenvlooien... (FB-AV)er zijn mensen die een voorstelling bezoeken en meteen, en vaak zijn het niet eens de beste spelers, maar laat ik het netjes zeggen, sommigen krijgen er behoorlijk fantasieën bij, ze gaan dan op Facebook deze artiest benaderen, schrijven hem of haar aan, zelfs via een persoonlijk bericht, alsof ze deze persoon al jaren kennen, en zijn dan beledigd als deze niet meteen reageert of verkeerd reageert. Ze zijn in hun kruis gepikt.. Ik begrijp niet dat men niet kan inzien dat een artiest een soort van dubbelleven heeft, on stage en privé en als je privé ergens bent, dan is dat privé en heeft niemand er wat mee te maken wat je doet.
De FB-AV heeft vaak totaal geen grens. de vroegere artiestenvlooien, waren ook soms lastig maar je wist dat als je uit het theater weg was, zeker als het een stad was waar je niet woont, je ze niet meer tegen zou komen. Je was klaar en een volgende keer als je weer in die stad kwam, deed je, als je er behoefte aan had, lief en aardig, om weer te vertrekken en klaar naar huis. De tegenwoordige FB-AV geeft een artiest minder rust, natuurlijk weet je als je bekend/ beroemd bent, dat je als je een facebook of wat voor pagina ook opent, voor vrienden en bekenden, je zult worden belaagd, ze je aanschrijven en soms zelfs stalken zodat je genoodzaakt bent om een prive pagina te maken voor alleen vrienden, en op jouw professionele site maar eens in de maand gaan kijken en eventueel leuk reageren
Natuurlijk ben ik me er van bewust dat sommige artiesten dit heerlijk vinden, al die aandacht, en dat mag dat is geen punt, geniet er volop van, want het kan elk moment gedaan zijn met die aandacht dat weten we maar al te goed.... Ik heb dat minder gehad, ik deed mijn werk, je gaat iemand die als interieurverzorger op jouw werk werkt niet opzoeken op Facebook, terwijl, en dat meen ik vanuit het diepste van mijn hart, ze misschien wel belangrijker werk doen dan menig artiest.
Al ben ik nog steeds van menig.. je moet privé en werk gescheiden houden... zo ook op het sociale media gebeuren
Kortom ik denk dat ik inmiddels een redelijk betoog heb gehouden en ach eigenlijk zou mijn woord FACEBOOK-ARTIESTENVLO opgenomen moeten worden in de Nieuwe Van Dalen.. als nieuw woord van 2018
De FB-AV heeft vaak totaal geen grens. de vroegere artiestenvlooien, waren ook soms lastig maar je wist dat als je uit het theater weg was, zeker als het een stad was waar je niet woont, je ze niet meer tegen zou komen. Je was klaar en een volgende keer als je weer in die stad kwam, deed je, als je er behoefte aan had, lief en aardig, om weer te vertrekken en klaar naar huis. De tegenwoordige FB-AV geeft een artiest minder rust, natuurlijk weet je als je bekend/ beroemd bent, dat je als je een facebook of wat voor pagina ook opent, voor vrienden en bekenden, je zult worden belaagd, ze je aanschrijven en soms zelfs stalken zodat je genoodzaakt bent om een prive pagina te maken voor alleen vrienden, en op jouw professionele site maar eens in de maand gaan kijken en eventueel leuk reageren
Natuurlijk ben ik me er van bewust dat sommige artiesten dit heerlijk vinden, al die aandacht, en dat mag dat is geen punt, geniet er volop van, want het kan elk moment gedaan zijn met die aandacht dat weten we maar al te goed.... Ik heb dat minder gehad, ik deed mijn werk, je gaat iemand die als interieurverzorger op jouw werk werkt niet opzoeken op Facebook, terwijl, en dat meen ik vanuit het diepste van mijn hart, ze misschien wel belangrijker werk doen dan menig artiest.
Al ben ik nog steeds van menig.. je moet privé en werk gescheiden houden... zo ook op het sociale media gebeuren
Kortom ik denk dat ik inmiddels een redelijk betoog heb gehouden en ach eigenlijk zou mijn woord FACEBOOK-ARTIESTENVLO opgenomen moeten worden in de Nieuwe Van Dalen.. als nieuw woord van 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten