Een 10 voor de Juf (theater)

……..iedereen heeft wel een juf of meester die haar of hem het meest is bij gebleven.
Dit jaar speelt Flashback ’94 een speciaal voor hen geschreven stuk over de herinneringen die een ieder van ons met zich meedraagt, de herinnering aan die ene juf/ meester die misschien wel bepalend is geweest voor de keuzes die we later hebben gemaakt.

Een leerling van mij vroeg mij of ik bij zijn voorstelling wilde komen kijken. Meestal ben ik daar niet zo van, maar dit joch heeft een jaar de talentklas Muziektheater gevold en werd helemaal lyrisch van de wereld van het theater. Hij heeft zich dus ook aangesloten bij een toneelvereniging en hij had gisteravond een uitvoering.. 

Hij was speciaal naar mij toegekomen, incluis zijn tekstboekje met de vraag of ik wilde komen kijken.. ik moet dan eerst een soort van drempel over, maar bedenk me dan ook het is een eer dat een leerling jou vraagt dus je gaat.

Ik hou nooit zo van dit soort dorpstoneel, omdat het altijd nogal kluchterig is, vaak is het spel slecht, om nog maar te zwijgen over het decor. dat ik vaak zo nep vind, altijd zijn er muren en deuren en ramen, en vaak word de theater van de lach scene's gespeeld met de deuren tot grote hilariteit van het publiek...

Dit keer was het anders, ik ging met lood in mijn schoenen naar Bodegraven omdat ik dacht... ik krijg een avond waarin ik me stierlijk verveel, mezelf kennende zit ik al na 5 minuten op mijn horloge te kijken en hoop dat het overgaat. Had me al stiekem voorgenomen om in de pauze weg te gaan met en smoesje...

Ik ben meteen bij binnenkomst naar de bovenste stoelen gelopen, dacht dicht bij de uitgang achterin zodat ik kon gaan als ik het echt niet trok..

Het gekke is dat toen het stuk begon, de zang begon, de dames van het koor te hoog inzette. met als gevolg dat ik dacht. zon avond word het dus...
De spelers begonnen, ze stelden zich voor en ik voelde de spanning in de zaal stijgen. het is een dorpsgebeuren waar een ieder hoort te zijn.. en het leeft in het dorp dat merk je..

Na de intro van de crematieplechtigheid van de juf die was overleden.. werd haar kist rechtop gezet om als dossier kast te dienen... kortom mijn tenen krulden al behoorlijk.

Gaande weg de avond werd ik steeds enthousiaster, mede omdat het spel van de meeste spelers naturel was, prachtig om te zien,. Wel werden er wat types gespeeld, een vrouw uit Turkije die dan grappige accenten probeert te doen, dat is niet nodig, dat stuk heeft genoeg om op te staan. Daarnaast de speler die de hoofdrolspeler speelt. die dan net iets te grappig doet, waardoor de mensen voor mij werd gelachen met de opmerking ja dat doet hij altijd... dat zijn dingen die ik vond waarin de regie wat meer aandacht had kunnen schenken, iets meer uit kunnen werken, en zorgen dat er niet teveel types werden gespeeld.

Het stuk was bijzonder van opzet. mooi in elkaar gezet, er werd gebruik gemaakt van video beelden, de liedjes waren bewerkte Engelse liedjes, met de tekst aangepast aan het toneelstuk.

In het toneelstuk werden maatschappelijke onderwerpen niet geschuwd wat ik erg bijzonder vond, er was een stukje over integratie van mensen uit andere landen, maar ook werden er diverse opmerkingen gemaakt  die behoorlijk racistisch waren maar waarvan je weet dat sommige mensen die toch wel hebben, er was een man die in transitie was gegaan en een prachtige vrouw was geworden, een meisje dat vertelde dat ze thuis was mishandeld, een jongen dat het huis uit was gezet omdat hij muziek wilde maken en dat mocht niet van zijn ouders...
Ook ongewenste aanrakingen en intimiteit werd subtiel even belicht... het stuk zat vol met hedendaagse zaken die we tegenkomen..

Daarnaast was het prachtig om mijn leerling te zien schitteren, hij straalde helemaal.. hij speelde mooi, ik de pauze kwam hij dan ook meteen naar mij toe en wilde weten wat ik er van vond natuurlijk, tevens waren er nog twee leerlingen, eentje deed daar nu het licht, die ander was gewoon om te kijken. De dame die de regie deed kwam ook nog even persoonlijk kennis maken met mij, net als de ouders van mijn leerling.. kortom ik had een soort van audiëntie..  maar het was erg leuk om mee te maken hoe zon dorp, meewerkt aan het stuk, de filmpjes op locatie, de spullen die overal vandaan zijn gehaald, die gemaakt zijn en noem maar op.. Waarin een klein dorp groots kan zijn..

Ik vond het een geweldige ervaring, mede omdat ik bij 1 scene de tranen in mijn ogen kreeg.. wat ik niet gauw heb, dus als dat gelukt is.. dan is de avond voor mij goed geweest..

Ik heb al besloten dat ik zal proberen om elk stuk waarin deze leerling speelt te gaan kijken zo lang ik kan.. om zijn groei te zien..

Kortom het is een aanrader, dit is amateurtoneel zoals ik zelden heb gezien..