K
Waar ik al jaren naar uitzie gaat vandaag gebeuren, we gaan Pompeii bezoeken. Als een kind dat op schoolreisje gaat zo voelt het helemaal. Alles goed voorbereid en klaar gelegd. Lunch gekocht, want ja je weet niet of daar iets te eten en te drinken is.. dus je wilt op alles voorbereid zijn. Meteen ook maar een hoorn, lees hier maar over op Wikipedia, de herkomst van het gebruik van de hoorn in Napels waarom men dit steeds bij zich draagt en zo veelvuldig te koop is.
Het ontbijt in Italië is nooit zo heel bijzonder om eerlijk te zijn, het is wat brood, een yoghurt en thee of koffie. Allemaal heerlijk maar om daar een hele dag op te moeten teren is wat moeizaam. Daarnaast is het wel erg grappig om elke ochtend, als Susan haar capuchino drinkt, ze steevast een soort van Dali snor krijgt. Men is scheutig met de cacao poeder op de melkschuim.
Natuurlijk doe ik mijn best in mijn steenkolen Engels om me verstaanbaar te maken, men begrijpt het, men spreekt hier dan ook slecht Engels, dus ben je al heel gauw hier de master in het Engels, ach en anders pas ik mijn beproefde taktiek toe, lief lachen en dom kijken, het werkt overal. Ook in de wereldstad Napels. Okey wel ff oppassen waar je dat doet, in de wijken van de maffia is dat niet zo handig. Tot dusver werkt het perfect. Dus vandaag eerst metro station Toledo bezocht, de mooiste van Europa, ja hij is prachtig met name de luchtbuis naar boven.
De weg naar Pompei is ff zoeken, maar wat een mooi station in Napels met al die slakken. Die er als kunst hingen. Uiteindelijk kwamen we aan bij Pompei, zie foto' s op Facebook, wat is dat genieten, er is zoveel te zien dat je ogen, benen en tijd te kort komt. Het is impressie op impressie, het is genieten op genieten. Kortom een aanrader, we hebben veel tijd door gebracht in sectie 1,2 en 7 de rest zijn we doorheen gerent. Natuurlijk wel de theaters bezocht, prachtig. Gekeken in de badhuizen en aangezien het niet druk was, genoten van alles wat er te zien was, het voelde soms alsof we er alleen liepen. Daarna over het kerkhof gelopen, het grote badhuis in, ff de villa wijk bekeken, totdat we beiden 10 cm kleiner waren geworden door de afgesleten voeten en geen oud steen meer konden zien.
Tevreden gingen we om 17.00 huiswaarts, geen Versivius beklommen wegens tijdgebrek. Dus ik moet terug en dat is geen straf.
Daarna lekker ergens gegeten en naar het hotel. Nagenieten van een droom die uit is gekomen.
Het ontbijt in Italië is nooit zo heel bijzonder om eerlijk te zijn, het is wat brood, een yoghurt en thee of koffie. Allemaal heerlijk maar om daar een hele dag op te moeten teren is wat moeizaam. Daarnaast is het wel erg grappig om elke ochtend, als Susan haar capuchino drinkt, ze steevast een soort van Dali snor krijgt. Men is scheutig met de cacao poeder op de melkschuim.
Natuurlijk doe ik mijn best in mijn steenkolen Engels om me verstaanbaar te maken, men begrijpt het, men spreekt hier dan ook slecht Engels, dus ben je al heel gauw hier de master in het Engels, ach en anders pas ik mijn beproefde taktiek toe, lief lachen en dom kijken, het werkt overal. Ook in de wereldstad Napels. Okey wel ff oppassen waar je dat doet, in de wijken van de maffia is dat niet zo handig. Tot dusver werkt het perfect. Dus vandaag eerst metro station Toledo bezocht, de mooiste van Europa, ja hij is prachtig met name de luchtbuis naar boven.
De weg naar Pompei is ff zoeken, maar wat een mooi station in Napels met al die slakken. Die er als kunst hingen. Uiteindelijk kwamen we aan bij Pompei, zie foto' s op Facebook, wat is dat genieten, er is zoveel te zien dat je ogen, benen en tijd te kort komt. Het is impressie op impressie, het is genieten op genieten. Kortom een aanrader, we hebben veel tijd door gebracht in sectie 1,2 en 7 de rest zijn we doorheen gerent. Natuurlijk wel de theaters bezocht, prachtig. Gekeken in de badhuizen en aangezien het niet druk was, genoten van alles wat er te zien was, het voelde soms alsof we er alleen liepen. Daarna over het kerkhof gelopen, het grote badhuis in, ff de villa wijk bekeken, totdat we beiden 10 cm kleiner waren geworden door de afgesleten voeten en geen oud steen meer konden zien.
Tevreden gingen we om 17.00 huiswaarts, geen Versivius beklommen wegens tijdgebrek. Dus ik moet terug en dat is geen straf.
Daarna lekker ergens gegeten en naar het hotel. Nagenieten van een droom die uit is gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten