vrijdag 10 maart 2017

tranen van verdriet en van het lachen

Wat was het vandaag een boeiende dag, heel gek je begint een dag en voor je het weet zit je midden in een gesprek met een leerling die problemen heeft, het is goed dat ze komen, het is goed dat ik toevallig tijd heb en het is zeker goed dat ze komen. Toch  was dit gesprek een beetje lastig omdat ik twijfel aan de waarheid van het verhaal... maar toch een kind vraagt hulp dus dat krijg dat kind van mij,

Daarna had ik een gesprek met een jongen die helemaal uitgeflipt was bij een docent.. hij was boos, de docent had de pik op hem en noem maar op, er was veel aan de hand.. dus ik heb hem eerst flink laten schelden over die docent, hij heeft woorden gebruikt die ik nog niet kende, maar die niet veel goeds voorspellen.. dus het was prima. 
Nadat hij helemaal klaar was. heb ik hem de vraag gestel dom eens 5 positieve dingen te noemen die de docent ook had..Dit koste het nodige denkwerk, maar dat was ook nodig, omdat ik wilde dat hij uit dat negatieve kwam zodat hij het op een rijtje kreeg. Ook om hem weer even te laten beseffen dat hij met een mens te maken heeft.

Uiteindelijk ben ik met hem het gesprek aan gegaan, waar het om ging, namelijk hij had zijn petje niet mee bij koken, en dat moet, drie weken lang mocht hij een netje op dit keer niet. Dus boos omdat hij hem moest gaan halen,..  ik luister het aan en dan vraag ik hem hoe hij het zou vinden als hij een boete krijgt als hij al 10 keer door het rode licht is gereden en niet gesnapt is maar dan nu wel ineens . of hij dan ook boos is op de politie. nee dan is hij boos op zichzelf.. dus zei ik..
hij keek begon te lachen en zei alleen maar ja daar kan ik niets op zeggen..  geweldig zo zaten er nog meer dingen in het gesprek waarbij hij even werd geconfronteerd met zijn eigen gedrag... en hij vond het helemaal goed... hij was om.. Op het laatst zei ik tegen hem kom we gaan met die docent praten.. dat wilde hij niet.. maar goed ik ken mijn leerlingen inmiddels de aanhouder wint.. dus ik ben wat door gaan praten en uiteindelijk zijn we samen gegaan.. God wat was dat joch zenuwachtig.. vreselijk.. maar goed het kan en het is goed.. Hij heeft het prima verteld wat er mis was gegaan en waarom en kon dat zo goed verwoorden dat de docent daar heel mooi en heel goed op reageerde. Legde uit waarom dit zo was gegaan en dat hij het  goed vond dat dat gassie kwam.. ik vond het heerlijk en ook prachtig. zeker om te zien hoe twee mensen ineens elkaar toch gaan begrijpen en daardoor het ineens kunnen.

In de grote pauze had ik een gesprek met een leerling die 2 jaar geleden zijn moeder is verloren aan kanker. Hij zit daar nog steeds mee, en is nooit begonnen met het verwerken van dit verdriet.. dus daar ben ik nu met hem mee bezig. Hij pakt dit zo goed op, zo heerlijk om te zien.. mede omdat ik merk dat hij niet meer die sombere jongen is die met zijn hoofd naar de grond loopt te kijken maar hij begint opener te worden Ik moet ook bekennen dat hij me dit vertelde dat ik de tranen in mijn ogen kreeg, wat ik ook gezegd heb dat dit me vreselijk raakt omdat ik zo blij ben dat hij eindelijk uit die diepe put aan het klauteren is.. We hebben samen vreselijk zitten lachen en hadden vreselijk veel humor.. hij kwam niet meer bij. en dat was heerlijk om te zien dat hij zo openbrak en ineens zo veel lol had op dat moment, we kregen samen de slappe lach bij het bespreken van zijn verlies en zijn verdriet.. ik vond het een mooi kado en ben super trots op hem...  heerlijk om zon baan te hebben waarbij ik met leerlingen mag praten die ergens mee zitten en deze leerlingen mag proberen te helpen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten