Gisteravond met de film vriendinnen naar de film geweest. Deze film leek ons in eerste instantie helemaal geweldig.. Toch is een film die wel indruk maakt en boeit.. maar ooo wat is hij traag... het schiet niet op. Het verhaal zal ik hier niet uitleggen. Het is wel mooi als je leest dat de titel verwijst naar de het beroemde stuk De dood van een handelsreiziger. Ooit verfilmd en natuurlijk ook life gezien in het theater. Het is een boeiende film, dat is op zeker, maar ook voorspelbaar, het is een film die eigenlijk voor mij aan het einde geen verrassing had.. Toch is het wel een film die je inzicht geeft in hoe men in bepaalde landen nog steeds tegen bepaalde zaken aankijkt.
recensie van de film:
Regie: Asghar Farhadi | Cast: Shahab Hosseini (Emad), Taraneh Alidoosti (Rana), Babak Karimi (Babak), Mina Sadati (Sanam) e.a. | Speelduur: 125 minuten | Jaar: 2016
Asghar Farhadi gooide in 2011 hoge ogen met het verstikkende en nauwgezette drama A Separation,
wat de Iraanse regisseur niet alleen een Oscar opleverde voor de beste
niet-Engelstalige film, maar ook een terechte nominatie voor beste
originele scenario. Na een uitstapje over de grenzen voor het
Franstalige Le Passé, keert Farhadi weer terug op thuisbodem voor zijn nieuwste film. In zekere zin voelt The Salesman daarmee als de spirituele opvolger van A Separation, maar gelukkig lost Farhadi de verwachtingen ruimschoots in.
Ook
in zijn nieuwste film richt Farhadi zich op een echtpaar uit de Iraanse
middenklasse. Het acteurskoppel Emad en Rani ziet zich genoodzaakt te
verhuizen wanneer hun appartementencomplex dreigt in te storten. Een
kennis weet hen gelukkig snel aan een nieuwe woning in de stad te
helpen, al blijkt het appartement bij aankomst nog vol te staan met de
inboedel van de vorige bewoonster. Deze bewoonster blijkt vervolgens de
aanleiding te zijn van een traumatisch voorval, wat de relatie van Emad
en Rani ernstig onder druk zet.
Veel meer hoef je niet te
weten. Interessanter is het om de gebeurtenissen en
personageontwikkelingen zonder voorkennis te zien voltrekken. Net als in
Farhadi's voorgaande werk zit het plot nauwgezet in elkaar, waarin
subtiele wendingen, nuances en emoties elkaar naadloos opvolgen. Het
resultaat is een dialoogrijke mix tussen drama en thriller en deels
mysterie, waarin thema's als trots, wraak en empathie een centrale rol
spelen.
Zoals gebruikelijk bevat het script van Farhadi ook
de nodige subtekst, wat uitnodigt tot meerdere kijkbeurten en
interpretaties. Waar A Separation immers in de kern een verhaal
vertelde over de relatiecrisis van een doorsnee gezin, had de film
onder de oppervlakte ook het nodige te zeggen over verschillende
maatschappelijke kwesties en verhoudingen in het huidige Iran. Hoewel
dit in The Salesman wellicht in iets mindere mate het geval is -
al spelen bepaalde cultuurnormen in de achtergrond wel degelijk een rol
- is het aardige dat een film uit een land dat voor velen ver van de
westerse cultuur af lijkt te staan, toch zeer universele en inleefbare
thema's aan weet te snijden. Parallel aan de opvoering van het nota bene
Amerikaanse toneelstuk Death of a Salesman zien we ook hier een
gezinsrelatie langzaam verscheurd worden.
Farhadi levert hiermee een waardige opvolger van A Separation,
maar raakt iets minder diepe emotionele snaren. Desalniettemin
intrigeert de film dankzij de zorgvuldige regie, de geloofwaardige,
ronde personages en de uitstekende vertolkingen. Voor de meeslepende
laatste akte heeft Farhadi nog een intens stukje vuurwerk bewaard, dat
je tot lang na de aftiteling nog bezig zal houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten