Gisteravond met de filmvriendinnen naar deze film geweest, wat een heerlijke feelgood movie is dit. genieten, zeker nu er zoveel onrust is in de wereld en in Nederland.. Deze film is prachtig, vooral het einde waarin alles samenkomt.. en wat ben ik dan weer overtuigd dat je als docent de passie moet hebben om goed en vooral gedreven les te geven. Maar ook dat je vooral de leerlingen moet zien en moet laten weten dat je ze ziet... dat maakt de meeste indruk.
Prachtige film een aanrader.
Prachtige film een aanrader.
recensie van de film:
Regie: Sérgio Machado | Cast:
Lázaro Ramos (Laerte), Kaique de Jesus (Samuel), Elzio Vieira (VR),
Sandra Corveloni (Alzira), Fernanda de Freitas (Bruna), e.a. | Speelduur: 102 minuten | Jaar: 2015
'Gebaseerd
op een waargebeurd verhaal', maakt dat een film goed? Vaak wordt dat
zinnetje gebruikt om films aan te prijzen of te verkopen. Zo ook in het
geval van The Violin Teacher. Het inspirerende verhaal achter de film maakt The Violin Teacher helaas niet net zo ontroerend of interessant.
Laerte
is een violist die zijn auditie voor het symfonieorkest van São Paolo
verknalt omdat hij te nerveus is. Daarna is muziekleraar in de
sloppenwijk de enige baan die hij kan krijgen in zijn vakgebied.
Uiteraard zijn de leerlingen eerst niet gemotiveerd en niet
geïnteresseerd in zijn kennis en talent. Criminaliteit tiert welig in de
favela, en dus in het leven van de leerlingen. Maar toch slaagt Laerte
erin om van hen een orkest te maken dat mooie klassieke muziek speelt.
Dit
overbekende verhaal is al zo vaak gebruikt dat het een subgenre is
geworden: inspirerende leraar leert ongeïnspireerde kinderen een
(levens)lesje in een gewelddadige binnenstad. Van Blackboard Jungle uit 1955 tot Dangerous Minds uit 1995, en natuurlijk Sister Act 2: Back in the Habit. Of ze nu wel of niet gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal, ze volgen bijna allemaal hetzelfde stramien.
Soms
gaat dat gepaard met raciale stereotypes (de blanke redder van de
niet-blanke kinderen), nog vaker met klassenverschillen: de leraren in
deze films komen meestal uit een hogere klasse dan de leerlingen. Zij
zijn daardoor in eerste instantie geschokt door de situatie die ze
aantreffen en moeten leren hoe te communiceren op een manier die de
leerlingen doet luisteren. Dan komt het moment van connectie en lijkt de
leraar succes te hebben.
Totdat het milieu en/of de
afkomst van de leerlingen roet in het eten gooit, en de leraar ook dat
probleem moet oplossen. Uiteindelijk zal de leraar erin slagen minstens
enkele leerlingen hun omgeving en omstandigheden te doen ontstijgen.
Bijvoorbeeld via hoger onderwijs, of zoals in The Violin Teacher via een klassiek concert.
Verrassend zijn deze films zelden, maar soms is de uitvoering zo goed dat dit niet uitmaakt. The Violin Teacher
haalt die hoge noot echter niet en blijft in de middenmoot hangen. De
enige momenten die er uitspringen zijn muzikaal, van de rap die
geïmproviseerd wordt op een klassiek deuntje tot de scènes waarin de
kinderen de smaak te pakken krijgen en hun instrumenten mooi gaan
gebruiken. Op die momenten is te voelen wat regisseur Sérgio Machado
ertoe bewoog om The Violin Teacher te maken: de muziek die voortkomt uit het samenkomen van leraar en leerlingen.
Helaas wijkt Machado verder nauwelijks af van de clichés van het genre en slaagt er niet in om van de inspiratie voor The Violin Teacher
een echt inspirerende film te maken. Het echte verhaal is eigenlijk
veel interessanter dan de film. Silvio Baccarelli richtte in 1996 een
muziekcentrum op in Heliopolis, de op één na grootste sloppenwijk van
Zuid-Amerika.
Het hieruit ontstane Heliopolis
Symfonieorkest maakte een enorm verschil in de levens van de kinderen
die eraan deelnamen, toerde inmiddels al door Europa en trekt naast
leerlingen ook nieuwe dirigenten en componisten. Het kleine klasje uit
de film is nu een instituut waar jaarlijks drieduizend kinderen aan
deelnemen. The Violin Teacher doet het succesverhaal van het
Heliopolis Symfonieorkest te weinig recht aan, maar brengt mogelijk wel
meer dan verdiende aandacht aan dit project.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten